Είναι μερικές ιστορίες που ο καλύτερος τίτλος για αυτές είναι “Το σκουπίδι του ενός, ο θησαυρός του άλλου”. Κάποιος πετάει κάτι που δεν το θέλει ή δεν το χρειάζεται πια. Κάποιος άλλος βρίσκει αυτό το κάτι και θέλει να το πάρει. Και το παίρνει. Και γίνεται ο θησαυρός του.
Αυτά ταιριάζουν στην ιστορία της σκυλίτσας Κούκη που βλέπετε στις πιο κάτω φωτογραφίες, η οποία, ούτε δύο μηνών, όπως μαθαίνουμε από τους εθελοντές της Κιβωτού Μυτιλήνης Κιβωτος, Μυτιληνη – Kivotos, Mytilene, Greece, πετάχτηκε στα τέλη του Ιουλίου μαζί με τα τρία αδερφάκια της στο Ακράσι Μυτιλήνης.
Το ποιος μπορεί να πετάξει 4 κουταβάκια τόσο μικρά είναι άλλη ιστορία. Το ότι δεν τον είδε κανείς να τον καταγγείλει είναι κάτι άσχημο. Που συμβαίνει σχεδόν σε όλα αυτά τα ανάλογα περιστατικά στην Ελλάδα. Κανείς δεν καταγγέλλει κανέναν. Ομερτά. “Πού να μπλέκω τώρα;” Κλασική ατάκα.
Οι άνθρωποι της φιλοζωικής ενημερώθηκαν για την εγκατάλειψη των κουταβιών και φυσικά, χωρίς να το σκεφτούν, όπως κάνουν πάντα, πήγαν στο σημείο εκεί και τα πήραν. Τα περιέθαλψαν και ζήτησαν άμεση φιλοξενία μέχρι να βρουν οικογένειες για να υιοθετηθούν. Αυτό φυσικά δεν είναι κάτι εύκολο. Όσοι ασχολούνται με τα ζώα το γνωρίζουν καλά. Αμέτρητα ζώα ψάχνουν σπίτι. Λίγα σπίτια διαθέσιμα.
Η γλυκιά και τρυφερή Κούκι στάθηκε τυχερή καθώς μια οικογένεια από την Αθήνα θέλησε να της δώσει μια δεύτερη ευκαιρία και άνοιξε το σπίτι της για αυτή.
Ενάμιση περίπου μήνα μετά η Κούκι έχει αλλάξει. Έχει γίνει μια πανέμορφη σκυλίτσα που απολαμβάνει αγκαλιές, χάδια και αγάπες.
Εμείς της ευχόμαστε ναα έχει μια καλή ζωή. Να είναι καλά η οικογένεια που την υιοθέτησε. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους εθελοντές, τους ανθρώπους της Κιβωτού Μυτιλήνης. Χωρίς τους εθελοντές αυτούς αλλά και γενικά χωρίς όλους τους εθελοντές κανένα ζώο δεν θα είχε την τύχη της Κούκη.
Γιατί η Κούκη στάθηκε τυχερή επειδή κάποιοι την πήραν, την περιέθαλψαν, τη φιλοξένησαν και της βρήκαν σπίτι. Έτσι δεν είναι;
