Η Ιστορία Του Κήφι: Ο Εσωτερικός Μετανάστης

Η Ιστορία Του Κήφι: Ο Εσωτερικός Μετανάστης

Η Ιστορία Του Κήφι: Ο νεαρός γατούλης διηγείται ο…ίδιος την ιστορία του.

Γεια σας, με λενε Κηφι… εδω και λιγες μερες. Θα σας διηγηθώ την ιστορία μου!

Ηταν 4 Οκτωβρη μια ωραια ηλιολουστη μερα που χουζουρευα μαζι με τα αδελφακια μου στην αγκαλια της μαμας. Με πηρε ο υπνος, γλυκα γλυκα και ονειρευομουνα αγρους, λουλουδια, πεταλουδες και ζουζουνια. Μες τον υπνο μου αρχισε να μυριζει κατι ασχημα και διαφοροι θορυβοι σαν βουητο με ξυπνησαν!

Ανοιξα τα ματια μου και νομιζα οτι ειχα γινει μερος ενος εφιαλτη…βρισκομουνα αναμεσα σε κατι μεγαλα τερατα με μεγαλα φωτεινα ματια εκαναν βουμ βουμ και ερχοντουσαν κατα πανω μου να με φανε! Που ειναι η μαμα,που ειναι οι αλλοι να παιξουμε.Φοβαμαι, ειμαι μονος μου, πειναω, δεν ξερω τι να κανω..

Κλαιω, φωναζω, χτυπιεμαι, κανενας δεν με ακουει, κανενας δεν ερχεται να με βοηθησει, να με παει πισω σε αυτους που με αγαπανε. Κουραστηκα απο το κλαμα, αποφασισα να ανεβω σε κατι μαυρες σακουλες που ειχαν κλαδεματα και ηταν ζεστες απο τον ηλιο. Μου θυμισαν την ζεστη αγκαλια της μαμας και αποκοιμηθηκα. Ευχηθηκα οταν ανοιξω τα ματια μου να εχει τελειωσει ολος αυτος ο εφιάλτης. Εκει που κοιμομουνα ακουσα ενα διστακτικο ‘ψιτ ψιτ’. Μπα, λεω, στον υπνο μου θα είναι απο την λαχταρα μου για αγκαλια. Ξανα ‘ψιτ ψιτ’… μπα, θα ονειρευομαι, αλλα γιατι κουνιεμαι. Βαριεστημενα και διστακτικά, φοβούμενος οτι δεν θα δω αυτο που θελω, ανοιγω τα ματια μου, βλεπω μια κυριουλα να εχει σταματησει, να εχει γονατισει και να μου μιλαει τρυφερα.
“ Τι εισαι εσυ καρδουλα μου; Πως βρεθηκες εδω μονο σου στη μεση της Κηφισιας;“

Ξαφνικα νοιωθω να με σηκωνει με το ενα χερι της να με βαζει στην αγκαλια της και αυτος ο βομβος σιγα σιγα να σβηνει. Ενοιωσα ασφαλεια δεν κουνιομουν καθολου μπας και το χαλασω, μην ξυπνησω και χασω το ονειρο, μονο προσπαθησουσα να παω πιο κοντα της χωνομουνα πιο βαθια στην αγκαλια της. Ενοιωθα να μας κοιτανε πολλοι, αλλα δεν με ενοιαζε, ημουν ασφαλης.

Σε πολυ λιγο χρονο νοιωθω να με αφηνει κατω. Κοιταω γυρω γυρω αγνωστο περιβαλλον.Τραπεζι καρεκλες καναπεδες… ειμαι σε σπιτι!!! Να χαρω η θα μου βγει παλι σε ξινο…

“Μην φοβασαι μωρο μου θα σου βαλω αμμο και φαγακι. Ελπιζω οταν ερθει η μητερα να δει τι ωραιο και καλο αγορι εισαι και να σε κρατησει.” Ηρθε η μαμα της αλλα φοβαται μην με πατησει γιατι ειμαι πολυ μικρος λεει.

Η σωτηρας μου, η Ε. (έτσι θα την λέω), αρχισε να ρωταει τριγυρω ολους σχεδον αν θέλουν ενα πολυ ομορφο και καλο γατακι αλλα μαλλον η φωνη της δεν ηταν πολυ πειστικη η τα ματια της μαρτυρουσαν τα συναισθηματα της που ελεγαν “οχι δεν τον θελετε, ειναι δικος μου“.

Τελικα, για να μην σας κουραζω με λεπτομεριες, μετα απο δυο τρεις μερες που κοιμομασταν αγκαλια, την ακολουθουσα απο πισω παντου μεσα στο σπιτι, βρεθηκα μεσα σε ενα κλουβι μεταφορας να επιβιβαζομαι σε ενα καραβι με προορισμο τις Κυκλαδες. Δεν εκατσα πολυ εκει μεσα γιατι ολο το ταξιδι το περασαμε στο καταστρωμα αγκαλια.

Βρεθηκα λοιπον σε ενα σπιτι με την Ε., τον αντρα της, ενα τεραστιοοοο σκυλο (τον Ορεστη) που με κυνηγαει συνεχεια, με γλυφει οπου και αν με πετυχει. Πολυυυ καλος αν και μεγαααλοςςςς!

Στο σπιτι μας υπαρχουν ακομα μια μαμα γατα, η Λαρα που δεν με συμπαθει καθολου, ολο ‘χου χου’ μου κανει,και μου δινει χαστουκια και οι τρεις γιοι της: ένας στην ηλικια μου (ο Θανασης, που ολο παιζουμε) και δυο λιγο μεγαλυτεροι (ο Ροζος και ο Ηλιος, αυτοι προσεχουν μην σπασουμε τιποτα παιζοντας).

Νομιζω τελικα μετα απο ολα αυτα που περασα ως τωρα, η ζωη μου χαμογελαει…Πλεον ειμαι νησιωτης παω βολτες με την Ε. με το αυτοκινητο της για ψωνια και ειμαι περηφανος που επιτελους μπορω να κανω κατι γιαυτη… Την προστατευω και της δινω φιλια πριν παω για υπνο.

Ειμαι ξανα ευτυχισμένος…

Εχεί περάσει ένας χρονος και κάτι. Καλοκαίριαζει παλι. Εχώ μεγαλώσει αρκετά, έτσι λένε, εγώ όμως δεν το καταλαβαίνω. Σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει στην ζωή μου. Ακόμα κοιμάμαι με την Ε. μου στο κρεβάτι της. Ακόμα μου αρέσει να της πιπιλαω το μπράτσο. Ακόμα με ταιζει και με φροντίζει… ακόμα με τρελαινει στα χάδια και στα φιλια. Ολα ειναι τα ιδια και όμως ολα εχουν αλλαξει…

Δυστυχώς η μαμά γάτα η Λαρα που εμενε μαζι μας μετα την τελευταια γεννά της δεν τα κατάφερε. Ηταν πολύ αρωστη και κανεις δεν μπορούσε να κανει κάτι γι αυτήν. Ετσι μειναμε μονο αγόρια στο σπίτι…

Ευτυχώς οι μεγάλοι, μεγάλωσαν αρκετά και βγαίνουν με τις κοπέλες τους και με αφήνουν στην ησυχια μου πίσω σπίτι, μονο, να το φυλαω μαζί με τον γιγαντακο τον Ορέστη τον σκυλαρο που σας έλεγα στην αρχή, που συνεχιζουμε να τα παμε πολυ καλα. Καθομαστε μαζι στην βεραντα, λιαζομαστε και οταν λειπει η Ε. Και εγώ θέλω χαδια παω κοντα του, του τριβομαι και ξαπλωνω αναμεσα στα ποδια του μπροστα στην μυτη του. Αυτος που αν και τεραστιος ειναι βαμβακι, αγαθος , τρυφερος και πολυ καλος φυλακας! Με τρελαινει στα φιλια. Με κανει μουσκεμα με αυτη την πελωρια γλωσα που εχει.

Οτάν έρχεται ο Ηλιος να φαει μαζί μας, ρίχνουμε κάτι καυγάδες ξεγυρισμενους και ο Ορέστης προσπαθει να μας χωρισει αλλα πολλες φορες δεν τα καταφερνει. Τοτε αναλαμβανει δραση η Ε. ή ο αντρας της και η σκουπα. Βεβαια το σπιτι γεμισει τουφες απο τα μαλλια μας, ετσι οπως ξεμαλιαζομαστε, τα προσωπα μας γρατζουνιες, αλλα ολα περνανε μετα απο λιγο. Η καρδια μου καθε φορα παει στην κουλουρη. Τον φοβαμαι λιγο αυτον , το παιζει μαγκας. Μου παιρνει λιγη ωρα να ηρεμησω και μεχρι εκεινη την στιγμη μουγκριζω σαν πληγωμενο ζωο.

Με τον Ροζο τα πάω μια χαρά. Αυτός είναι άλλο γατί, είναι ήρεμος και χαλαρός.Δεν τσακωνεται με κανενα. Προτιμα να φευγει αν ειναι να τσακωθει. Πολλες φορες λειπει μερες αλλα παντα γυρναει για φαι και χαδια απο την Ε. Ειναι φορες που σκεφτομαι αρνητικα μηπως βρηκε αλλο σπιτι και δεν τον δω ξανα.

Πολλα βραδυα μοιραζομαστε το κρεβατι της Ε. με τον Ρόζο. Την κακομοιρα, εχουν υπαρξει βραδυες που ερχεται και ο Θανασης και κοιμομαστε ολοι μαζι. Τοτε ειναι σαν χαλκομανια κολημενη στον τοιχο. Αρκετες φορες κοιμαται σαν τελικο σιγμα για να μην μας ενοχλησει ή να μην μας κλωτσησει στον υπνο της. Απορω πως τα καταφερνει να κοιμηθει. Δικαιολογημενα λεει οτι την ενοχλουμε αλλα απο την αλλη ποτε δεν μας εχει διωξει, το αντιθετο μάλιστα, παντα εχει μια γλυκεια κουβεντα για ολους μας και ενα τρυφερο χαδι.

Ο Θανάσης ειναι ενα μηνα μεγαλυτερος μου, μεγάλωσε και αυτος, όπως όλοι μας άλλωστε και όλο τσακωνομαστε. Δεν μπορω να τον καταλάβω …λες και μας αρέσουν οι ίδιες κοπέλες (γάτες), λες και εχουμε να χωρισουμε κατι.

Αυτου του αρέσει μια που του μοιάζει. Ασπρη με μαυρο το ενα αυτί και την ουρά. Καλη κοπελα, δεν λέω, αλλά του δρόμου… Συχνάζει στην γωνία ,στα σκουπίδια. Εκεί την βρήκε και η Ε. και πηγαινει δυο φορες την μέρα και της βάζει φαγακι και νερό.Την φωναζει “κουκλα μου”. Η κουκλα κανει παρεα και με μια αλλη κοπελα, ασπρο γκρι. Δεν εχω μαθει πως την λενε, νομιζω ‘πιτσιρικα’ ειναι το ονομα της. Πιστευω οτι της Ε. Της λειπει η γυναικεια παρεα στο σπιτι. Ειπαμε, ειμαστε ολοι αντρες, διποδοι και τετραποδοι!

Για την δική μου κοπελα δεν σας λέω κουβέντα για να μην την έκθεσω και γιατι ακομα δεν ξερω πως θα παει η σχεση μας… καλό κορίτσι και αυτή αλλά με πιανο και γαλλικα. Δεν την έχω φέρει σπίτι να την γνωρίσουν οι δικοί μου. Κάποια στιγμη θα γίνει και αυτό… .. και έτσι συνεχίζει η ζωή, στο σπίτι, μεταξύ χουζουρέματος, ύπνου, ηλιοθεραπείας, παρέα με τον Ορέστη. Όλα ζάχαρη δηλαδή! Τι περισσότερο να ζητήσει ένας γάτος από τη ζωή του;

Κάντε κλικ στην φώτο παρακάτω και ανακαλύψτε την ιστορία ενός άλλου (Έλληνα) γάτου, του Ρούντι που γλίτωσε από βέβαιο θάνατο όντας παγιδευμένος σε μηχανή αυτοκινήτου!

Εσείς έχετε να μου διηγηθείτε δικές σας παρόμοιες ιστορίες διάσωσης γατών απο απελπιστικές συνθήκες; Περιμένω τα σχόλιά σας!