Η παιδική ηλικία με ένα κατοικίδιο ζώο χαρακτηρίζεται από αγάπη, συνενοχή, στοργή. Και αυτό συνεχίζεται σε όλη τη ζωή, ανεξάρτητα από τον χρόνο που περνά ή τις εμπειρίες που έχουν να ζήσουν, ένα κατοικίδιο ζώο θα αγαπά πάντα τον ιδιοκτήτη του άνευ όρων, ακόμη και αν χαθούν θα αναγνωρίζουν πάντα τον ιδιοκτήτη τους και θα τον αγαπούν.
Η φιλία μεταξύ ενός ζώου και ενός παιδιού είναι ένα από τα πιο ειλικρινή, όμορφα και διαρκή συναισθήματα στη γη. Ανεξάρτητα από το πόσος χρόνος περνά ή τι εμπειρίες έχουν να μοιραστούν, πάντα θα αγαπούν ο ένας τον άλλον άνευ όρων, μέχρι η μοίρα να τους φέρει ξανά μαζί στις πιο ζεστές αγκαλιές.
Αυτό συμβαίνει και με τους πρωταγωνιστές της επόμενης ιστορίας που γνωρίστηκαν από μικρά.
Αυτό συνέβη με τον μικρό Elías Neto, τώρα πέντε ετών. Αρνήθηκε να δεχτεί την απώλεια του τετράποδου καλύτερού του φίλου, παρόλο που είχαν περάσει πάνω από δύο χρόνια από την εξαφάνισή του.
Ο Eduardo Barros είναι ο πατέρας του Elías και ο ιδιοκτήτης του Ikki, του σκύλου που του άρεσε να περπατά το βράδυ στην περιοχή, μέχρι που δεν επέστρεψε ποτέ. Ήταν ήδη δύο ετών τότε και είχε μεγαλώσει με τον καλύτερο άνθρωπο φίλο του, τον Elías.
Οι δύο φίλοι ήταν αχώριστοι.
«Τον άφηνα να περπατήσει μόνος στη γειτονιά, αλλά ένα βράδυ συνέχισε και δεν επέστρεψε», λέει ο Eduardo.
Η οικογένεια του Ikki είχε χάσει κάθε ελπίδα να τον ξαναβρεί αφού εξαφανίστηκε χωρίς ίχνος. Αλλά μετά από περισσότερο από ένα χρόνο, μια αχτίδα ελπίδας εμφανίστηκε τελικά στη ζωή τους, ειδικά αυτή του Elías.
«Ο γιος μου πάντα μου έλεγε ότι του έλειπε η Ikki. Ο κόσμος περιστασιακά τον έψαχνε γύρω από τη γειτονιά, κάποιοι είπαν ότι είχαν δει ένα παρόμοιο σκυλί, αλλά δεν το είχαν κρατήσει ποτέ. Νόμιζα ότι δεν θα τον ξαναβρώ », είπε ο άντρας.
Ευτυχώς, ένα άτομο είδε τον Ikki στο δρόμο και τον έβγαλε μερικές φωτογραφίες, μοιράζοντας τις φωτογραφίες με τις ομάδες υιοθεσίας ζώων.
Οι φωτογραφίες έφτασαν επίσης στον Eduardo, ο οποίος παρατήρησε με έκπληξη ότι το αγαπημένο του τετράποδο ήταν περίπου 3 χιλιόμετρα από το σπίτι του.
«Μίλησα με τον αδερφό μου και πήγαμε να τον αναζητήσουμε. Θα ξαναζήσει στο σπίτι της μητέρας μου. Αφήνω τον γιο μου εκεί κάθε μέρα, γι ‘αυτό μου είναι πιο εύκολο έτσι », λέει ο Εντουάρντο.
Όταν ο Ikki επέστρεψε στο σπίτι, μπήκε μέσα και ξάπλωσε στη βεράντα, σαν να μην ήταν ποτέ μακριά από την οικογένειά του, η οποία τον δέχτηκε με πολλά χάδια και δεκάδες ζεστές αγκαλιές.
Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Ikki είναι πλέον ασφαλής στο σπίτι του και στη φιλία του καλού του φίλου Έλια, ο οποίος δεν έχει χάσει ποτέ την ελπίδα ότι θα μπορέσει να τον αγκαλιάσει για άλλη μια φορά. Συγχαρητήρια για αυτό το αξιολάτρευτο μικρό ζευγάρι!
Μην φύγετε χωρίς να μοιραστείτε αυτή τη συναισθηματική ιστορία με όλους τους φίλους σας και θυμηθείτε να μην χάσετε ποτέ την ελπίδα για επανένωση με τους αγαπημένους σας.
