Γεννήθηκε στην περιοχή της Ιτέας. Ένα αδέσποτο, όπως πολλά άλλα. Από κουτάβι γνώρισε την καλοσύνη κάποιων ανθρώπων, που του έδιναν κάτι να φάει, αλλά και την κακία κάποιων άλλων, που το έδιωχναν από τις αυλές τους ή το χτυπούσαν αν είχε την ατυχία να βρεθεί στον δρόμο τους. Οι δεύτεροι μάλλον ήταν περισσότεροι κι έτσι ο αδεσποτάκος της ιστορίας έγινε φοβικός. Πριν από δύο χρόνια, η Αθανασία Ψάλτη, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Φωκίδος και διευθύντρια του Μουσείου Δελφών, βρέθηκε σε καφετέρια της Ιτέας. «Και ξαφνικά, ένα σκυλάκι ήρθε δίπλα μου και άρχισε να μου γλείφει το πόδι. Μιλώντας με τον ιδιοκτήτη του καταστήματος έμαθα ότι ο σκύλος λεγόταν… Παναγιώτης και ότι τον έκρυβαν εκεί, γιατί τον αναζητούσαν υπάλληλοι του δήμου για να του κάνουν ευθανασία. Τον θεωρούσαν επικίνδυνο», λέει στην Καθημερινή. «Απόρησα. Ενα τόσο φιλικό σκυλί να είναι “επικηρυγμένο”; Πώς ήταν δυνατόν; Χωρίς να το πολυσκεφτώ, πρότεινα να τον πάρω μαζί μου στο μουσείο».
– «Δόξη και τιμή»
Ετσι, ο Παναγιώτης, λίγες εβδομάδες μετά, βρέθηκε στους Δελφούς. Οι φύλακες και οι υπάλληλοι του μουσείου είχαν περιφράξει έναν χώρο στην αυλή του κτιρίου, είχαν αγοράσει κι ένα όμορφο ξύλινο σπιτάκι και υποδέχθηκαν τον νεαρό σκύλο «δόξη και τιμή». Τα βάσανά του είχαν τελειώσει. Ή μήπως όχι;
Σε κάποιους κατοίκους της Ιτέας καθόλου δεν άρεσε που η ιστορία είχε αίσιο τέλος. Έκαναν, λοιπόν, μήνυση στην αντιδήμαρχο Περιβάλλοντος και Πολιτικής Προστασίας Μαρία Ανδρεοπούλου, επειδή, κατά τη γνώμη τους, δεν είχε μεριμνήσει να βρεθεί και να θανατωθεί το ζώο. Η υπόθεση έφτασε στη Δικαιοσύνη –και όμως, έφτασε!– και εκδικάστηκε την περασμένη Δευτέρα στο Πρωτοδικείο Άμφισσας. Η αντιδήμαρχος αθωώθηκε. Πενταμελής επιτροπή κτηνιάτρων και άλλων ειδικών είχε άλλωστε κρίνει ότι το ζώο καθόλου επιθετικό δεν είναι. Κι αν είχε εμπλακεί σε κάποια περιστατικά, ήταν απέναντι σε ανθρώπους που το κακοποιούσαν.
– Κέρδισε το δικαίωμα
Ο Παναγιώτης κέρδισε το δικαίωμα σε μια νέα ζωή! Θα συνεχίσει να κάνει τις βόλτες του, κυρίως τα βράδια, με τους αρχαιοφύλακες, θα συνεχίσει να απολαμβάνει τη φροντίδα και τα χάδια όσων τον αγαπούν. Είναι η μασκότ του Μουσείου Δελφών. Αγαπημένο του σημείο στον αρχαιολογικό χώρο είναι το θέατρο. Του αρέσει να ξαπλώνει στην ορχήστρα.
Ρωτώ την Αθανασία Ψάλτη τι μένει από όλη αυτή την περιπέτεια, ποιο είναι το επιμύθιο. «Ότι, δυστυχώς, σε μερικούς συνανθρώπους μας υπάρχει περίσσευμα κακίας», απαντά η προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Φωκίδος. «Αλλά, ευτυχώς, η αγάπη όλα τα γιατρεύει και, εντέλει, τα συγχωρεί».
