διαίτερα φιλόζωη και γενικά ευαισθητοποιημένη στα θέματα των αδέσποτων η ηθοποιός Άντα Λιβιτσάνου ξέσπασε αυτές τις μέρες μέσω του προσωπικού της λογαριασμού στο Instagram για μια αδέσποτη σκυλίτσα που βρήκε σε άθλια κατάσταση και που κανείς από όσους την είχαν δει δεν έκανε το παραμικρό για να τη βοηθήσει. Η ίδια με το σύζυγό της τη συνάντησαν τυχαία και δεν την προσπέρασαν. Την πήραν, την υιοθέτησαν και αποφάσισαν να την κάνουν καλά και να της δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.
Δείτε τι έγραψε στη σελίδα της στο Instagram:
«Το όνομα της είναι Lucky?
Οι προηγούμενοι γονείς της , αφού έχασαν το εξοχικό τους από την τράπεζα, την εγκατέλειψαν. Φαντάζομαι θα πρέπει να ήταν πολύ φιλόζωοι καθώς εκτός του ότι την παράτησαν, την έδεσαν από το πόδι για να πεθάνει 100% (αυτή η διαπίστωση επήλθε από την εξέταση του γιατρού της καθώς η πληγή στο ποδαράκι της το πρόδιδε ) .
Η Lucky όμως δεν το έβαλε κάτω, κατάφερε να λυθεί από τα δεσμά της με κόστος που θα ανακαλύψουμε μόλις αποχωρήσει η φλεγμονή στο πόδι της.
Η Lucky άρχισε να αδυνατίζει και παρότι βρισκόταν σε οικισμό ΚΑΝΕΝΑΣ δεν οργάνωσε ή δεν φιλοτιμήθηκε να αγοράσει την πιο φθηνή τροφή ή να της δώσει αποφάγια από το σπίτι του με αποτέλεσμα το σκυλί να χάνει δραστικά βάρος.
Η Lucky έγινε μητέρα αλλά τα σκυλάκια της κανείς δεν τα έσωσε κανείς από τον κεντρικό δρόμο με αποτέλεσμα να έχουν όλα σκοτωθεί. Βλέπετε, θέλουμε όλοι μεγάλα σπίτια με αυλές αλλά στην καρδιά μας δεν υπάρχει χώρος για λίγες ψυχές που δίνουν ουσία και αξία σε αυτό που λέγεται φύση.
Η Lucky ήταν τυχερή γιατί μέσα σε τόσες απανωτές εγκαταλείψεις ( οικογένειας – γειτόνων και περαστικών (!)) υπήρξε 1 ζευγάρι που σταμάτησε. Σε αυτό το σημείο δεν θέλω να ακούσω ΚΑΝΕΝΑ μπράβο. Γιατί, φίλοι και φίλες, μου αν δεν σταματήσουμε, τι κάνουμε σε αυτή τη ζωή; Ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξής μας αν εμείς που έχουμε καταλάβει σε γελοίο βαθμό τον πλανήτη δεν πάρουμε μια στιγμή να σταματήσουμε, να κοιτάξουμε στα μάτια και να βοηθήσουμε;
Κανένα Μπράβο στα ευκόλως εννοούμενα. Η Lucky έχει λεϊσμανίωση (ευτυχώς θεραπεύσιμη), είναι τυφλή (προς το παρόν) και κουτσαίνει από το μπροστινό πόδι της (που είμαι βέβαιη ότι θα φτιαχτεί).
Τα συναισθήματά μου από την Παρασκευή που τη μαζέψαμε από την άκρη του δρόμου είναι ακόμα πολύ φρέσκα και έντονα, για αυτό ζητώ συγνώμη για τη φόρτιση αυτού του κειμένου. Είμαι σίγουρη όμως ότι με καταλαβαίνετε κάποιοι και αυτό μου φτάνει προς το παρόν.
Έφτιαξα μια σελίδα για εκείνη με σκοπό την ευαισθητοποίηση, την απόκτηση γνώσης, αν κάποιος θέλει να μάθει πώς μπορεί στο μέλλον να βοηθήσει ένα αδέσποτο αλλά και σαν ψυχοθεραπεία για εμάς τους γονείς της.
Ο δρόμος είναι μακρύς αλλά σίγουρος …»
