Είναι τρομακτικό να έχει το παιδί σου διαβήτη. Περνάει πολλά με την υγεία του και πρέπει να ανησυχεί για κάτι που τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του δεν σκέφτονται καν: το ζάχαρό του. Γι’αυτό και οι γονείς του Luke Nuttall αποφάσισαν να πάρουν στον γιο τους έναν σκύλο ειδικό για διαβητικούς από τότε που ήταν 2 χρονών.
Μιας και ήταν πολύ μικρός, ο Luke δεν ήξερε πότε έπεφτε το ζάχαρο του, κι έτσι ο Jedi, ο σκύλος, ανέλαβε την ευθύνη.
Όταν ήταν δύο χρονών, το πάγκρεας του Luke σταμάτησε να παράγει ινσουλίνη με φυσικό τρόπο και διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου 1. Οι γονείς του ήξεραν ότι το μέλλον του θα ήταν δύσκολο, έτσι πήραν έναν εκπαιδευμένο σκύλο, τον Jedi.
Με την βοήθεια δωρεών από συγγενείς και φίλους, οι Nuttall πήραν τον Jedi σπίτι, ο οποίος έγινε γρήγορα φίλος με τον Luke. Ο Jedi ακολουθούσε τον Luke όπου κι αν πήγαινε – ήξερε ποια ήταν η δουλειά του και την έπαιρνε στα σοβαρά.
Αλλά ένα βράδυ, τα πράγματα πήραν άσχημη τροπή. Ο Luke και οι γονείς του κοιμόντουσαν, όταν ο Jedi άρχισε να κάνει σαν τρελός. Η μητέρα του Luke κοινοποίησε το περιστατικό στην σελίδας τους στο Facebook, “Saving Luke”:
«Μπορεί να σας φαίνεται ότι η φωτογραφία δείχνει απλά έναν σκύλο, ένα αγόρι που κοιμάται και έναν αριθμό σε μια οθόνη, αλλά είναι πολύ περισσότερα. Αυτή είναι η φωτογραφία του Jedi που σώζει το αγόρι του. Τον σώζει από τα χειρότερα και από την μοναξιά.
Πέντε λεπτά πριν τραβήξω αυτή την φωτογραφία κοιμόμασταν όλοι.
Δεν χτύπησε κανένας συναγερμός, δεν έλεγξε κανείς το αίμα, δεν σκεφτόταν κανείς τον διαβήτη. Αυτές τις στιγμές που οι φύλακες μας λείπουν, που απλά ζούμε την ζωή, που ξεχνάμε τον διαβήτη, αυτές τις στιγμές παίρνει το πάνω χέρι και τα πράγματα γίνονται τρομακτικά πολύ γρήγορα… αλλά ευτυχώς έχουμε έναν Jedi.
Ο Jedi πήδηξε από το κρεβάτι και μετά ξανανέβηκε. Παρ’όλο που το ένιωσα, δεν ξύπνησα. Τότε ο Jedi ξάπλωσε πάνω μου. Ξύπνησα. Πήδηξε από το κρεβάτι και δεν ανέβηκε όταν του το ζήτησα. Σηκώθηκα από το κρεβάτι, έσκυψε, το μηχάνημα μέτρησης γλυκόζης του Luke έλεγε ότι ήταν σταθερός. Είπα στον Jedi ότι θα το βλέπαμε και έσκυψε ξανά (αυτή η κίνηση δείχνει χαμηλό κίνδυνο).
Του είπα να ανέβει στο κρεβάτι, έμεινε όπως ήταν, δεν ανέβαινε. Τότε κατάλαβα ότι κάτι έτρεχε, έφυγε η θολούρα του ύπνου και άρχισα να σκέφτομαι καθαρά.
Ξαφνικά και κατάλαβα ότι υπήρχε πρόβλημα. Τρύπησα το δάχτυλο του και το αποτέλεσμα ήταν 57, πάρα πολύ χαμηλό. Αν κρίνω από την συμπεριφορά του Jedi, έπεφτε πολύ γρήγορα (αναρρώνει ακόμα από μια ενόχληση στο στομάχι και οτιδήποτε κάτω από 70 είναι χαμηλό).»
«Ο Luke ήταν ξαπλωμένος δίπλα μου, μερικά εκατοστά μακριά μου, αλλά χωρίς τον Jedi δεν θα είχα ιδέα ότι έπεφτε. Το μηχάνημα θα έπρεπε να το είχε πιάσει και να μας είχε ενημερώσει στα επόμενα 20 λεπτά και είχα βάλει κι εγώ ξυπνητήρι για την επόμενη ώρα για να ελέγξω, αλλά θα είχε πέσει κι άλλο.
Οι έγκαιρες ενημερώσεις του Jedi μας βοηθάνε να αποτρέψουμε επικίνδυνα περιστατικά. Ο Luke δεν ξύπνησε ποτέ από μόνος του εδώ και 4,5 χρόνια. Εμείς είμαστε αυτοί που φροντίζουμε για την ασφάλεια του. Γι’αυτό και ελέγχουμε το ζάχαρο του το βράδυ, κάθε βράδυ, έχουμε κάθε εργαλείο και μηχάνημα που χρειάζεται και έχουμε εκπαιδεύσει τον Jedi να μας ενημερώνει.
Γιατί ο διαβήτης τύπου 1 είναι αμείλικτος και χρειαζόμαστε όσο περισσότερη βοήθεια γίνεται. Αυτή είναι μια φωτογραφία του Jedi που σώζει ένα αγοράκι. Εν μέσω μιας ασθένειας που κάνει την ζωή μας πολύ δύσκολη, αυτή η φωτογραφία δείχνει την αφοσίωση, την αγάπη και την επιμονή. Είναι μια υπενθύμιση ότι δεν θα αφήσουμε τον διαβήτη να νικήσει, ότι δεν θα τα παρατήσουμε ποτέ και ότι πάντα θα παλεύουμε για τα παιδιά μας
Μπράβο, Jedi.
(Του είχα ήδη δώσει το χάπι για να ανέβει το ζάχαρο πριν τραβήξω την φωτογραφία. Δεν υπήρχε κάτι άλλο να κάνω, έτσι τράβηξα για μια στιγμή αυτή την φωτογραφία – γιατί αυτή την στιγμή περιμένεις να ανέβει το ζάχαρο του παιδιού σου, όπως χιλιάδες φορές στο παρελθόν και στο μέλλον, και είναι εύκολο να νιώσεις μόνος σε έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνει τι περνά ένα άτομο με διαβήτη τύπου 1 καθημερινά.
Έτσι, εκείνη την στιγμή αποφάσισα να τραβήξω μια φωτογραφία, για να μπορώ να μοιραστώ αργότερα αυτή την ιστορία, γιατί αν δεν μοιραζόμαστε τις ιστορίες μας, πώς μπορεί να ξέρει κανείς ότι ο γιος μου και εκατομμύρια ακόμη άτομα το περνάνε αυτό καθημερινά;
Οι περισσότεροι δεν ξέρουν πόσο συχνά βλέπουμε κάτι τέτοιο κάθε μέρα, αλλά όσο σκληρά κι αν δουλεύουμε δεν είναι εύκολο να είσαι το πάγκρεας. Δεν ξέρουν ότι ο Luke έχει κάνει χιλιάδες ενέσεις και του έχουμε τρυπήσει χιλιάδες φορές το δάχτυλο από τότε που ήταν μόλις 2 και δεν θα σταματήσει αυτό, εκτός κι αν βρεθεί θεραπεία. Χρειάζεται ενημέρωση γι’αυτή την ασθένεια, πρέπει να δείξουμε στον κόσμο γιατί είναι τόσο απαραίτητη μια θεραπεία.)»
Χωρίς τον Jedi, ο Luke μπορεί να είχε πέσει σε κώμα ή να είχε πεθάνει. Οι Nuttall ξέρουν πόσο ευλογημένοι είναι που ο γιος τους έχει έναν τέτοιο φύλακα άγγελο!
Οι σκέψεις σας;
Credit: lifeaspire.com
