Η επώδυνη διάτρηση και απόξεση που συνδέεται με τις επισκέψεις στον οδοντίατρο, μπορεί σύντομα να αποτελέσει παρελθόν.
Σύμφωνα με μια μελέτη του King’s College του Λονδίνου, έχει εντοπιστεί μια θεραπεία που χρησιμοποιεί βλαστικά κύτταρα για να αναγεννάει τα χαλασμένα δόντια από μέσα προς τα έξω. Αν και έχει δοκιμαστεί μόνο σε ποντίκια μέχρι στιγμής, μπορεί κάποια μέρα να αντικαταστήσει τα σφραγίσματα που ξέρουμε.
Όταν συμβαίνει μια μικρή ρωγμή ή τρύπα στο δόντι, ο πολτός στο κέντρο του δοντιού μπορεί να εκτεθεί ή μολυνθεί, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε ένα δυσάρεστο πονόδοντο. Τα βλαστικά κύτταρα στον πολτό, δημιουργούν ένα λεπτό στρώμα οδοντίνης – σκληρού, ασβεστώδους υλικού που βρίσκεται κάτω από το σμάλτο των δοντιών, η οποία κρατά τις λοιμώξεις στον κόλπο.
Αυτή η διαδικασία όμως, είναι αναποτελεσματική για τις μεγαλύτερες κοιλότητες και έτσι χρειάζεται η παρέμβαση ενός οδοντιάτρου. Σε τέτοια περίπτωση, ως συνήθως η κοιλότητα καθαρίζεται και στη συνέχεια γεμίζεται με σφράγισμα από τεχνητά υλικά, όπως τσιμέντο ή σιλικόνη. Ωστόσο, οι ερευνητές του Λονδίνου επισημαίνουν, ότι αυτή η διαδικασία δεν είναι η ιδανική.
Όπως είπε και ο Paul Sharpe, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα The Guardian, «Το δόντι δεν είναι μόνο για σφράγισμα, έχει και τη δική φυσιολογία. Οι οδοντίατροι αντικαθιστούν ένα ζωντανό ιστό με αδρανές τσιμέντο».
Επισήμανε ότι το συμβατικό σφράγισμα είναι επιρρεπές σε μόλυνση και θραύση και συχνά αποδυναμώνει το δόντι με την πάροδο του χρόνου. Η νέα αναγεννητική μέθοδος, ενθαρρύνει την φυσική αποκατάσταση των δοντιών και μπορεί να λύσει αυτό το ζήτημα.
Ο Sharpe και η ομάδα του, παράκαμψαν τη διαδικασία σφραγίσματος, χρησιμοποιώντας τα βλαστικά κύτταρα του δοντιού. Βρήκαν ότι ορισμένα μόρια διεγείρουν την ανάπτυξη των βλαστικών κυττάρων στον πολτό του δοντιού. Ένα μόριο που χρησιμοποιήθηκε για την ενίσχυση αυτής της διαδικασίας ήταν το «Tideglusib», που έχει χρησιμοποιηθεί σε κλινικές δοκιμές για τη θεραπεία νευρολογικών διαταραχών, όπως είναι η νόσος του Alzheimer.
Στη μελέτη η ομάδα χρησιμοποίησε βιοαποικοδομήσιμους σπόγγους κολλαγόνου, εμποτισμένους με χαμηλές δόσεις των μορίων Tideglusib, ώστε να ενεργήσουν όπως τα σφραγίσματα στα χαλασμένα δόντια ποντικιών. Μετά από έξι εβδομάδες, οι σπόγγοι είχαν αποικοδομηθεί και τα δόντια είχαν αναγεννήσει νέα οδοντίνη. Διαπιστώθηκε επίσης, ότι τα Tideglusib σταμάτησαν τη δράση των ενζύμων που συνήθως σταματάνε την ανάπτυξη της οδοντίνης. Με άλλα λόγια, τα δόντια υποβλήθηκαν σε πλήρη, φυσική επισκευή χωρίς την ανάγκη των τεχνητών γεμισμάτων.
Επειδή τόσο τα Tideglusib, όσο και τα σφουγγάρια κολλαγόνου είναι εμπορικά διαθέσιμα αλλά και κλινικά ελεγμένα, η θεραπεία μπορεί να ενταχθεί γρήγορα και να χρησιμοποιηθεί στα οδοντιατρεία.
«Έχουμε εσκεμμένα προσπαθήσει να δημιουργήσουμε κάτι πραγματικά απλό, γρήγορο και φθηνό», λέει ο Sharpe.
Αν και η τεχνική έχει δοκιμαστεί μόνο στα μικροσκοπικά δόντια ποντικιών μέχρι στιγμής, η ομάδα σχεδιάζει να κινηθεί και πάνω σε αρουραίους, οι οποίοι έχουν μεγαλύτερα δόντια και μεγαλύτερες κοιλότητες. Μετά θα μεταβούν και σε ανθρώπινες δοκιμές.
Υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος, μέχρι να δούμε τις θεραπείες με τα βλαστικά κύτταρα στον οδοντίατρό μας. Ωστόσο, πολλοί ερευνητές είναι αισιόδοξοι ότι η απλότητα αυτής της θεραπείας, θα μπορέσει να αντικαταστήσει τα κοινά σφραγίσματα στο μέλλον.
Credit: Secondnexus
