Στους δρόμους της Αθήνας περπατούν ομάδες «ισλαμικής αστυνομίας» οι οποίες επιβάλλουν τον νόμο της «Σαρίας» σε όσους μουσουλμάνους παρεκτρέπονται.
Πέραν του ότι κανείς αλλοδαπός δεν μπορεί να αντικαθιστά τις νόμιμες Αρχές της χώρας που διαβιεί, τίθεται και θρησκευτικό ζήτημα καθώς μια θρησκεία η οποία δεν είναι επικρατούσα κατά το Σύνταγμα στην Ελλάδα επιχειρείται από κάποιους να επιβληθεί πολιτισμικά και με το «δίκαιο του ισχυρού» στα θρησκευτικά ήθη και έθιμα του τόπου φιλοξενίας.
Το πρόβλημα πλέον στις ελληνικές μεγαλουπόλεις αποκτά μείζονες διαστάσεις. Ως γνωστόν κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλλει σε κάποιον άλλον πως θα συμπεριφέρεται εκτός βεβαίως αν παραβιάζει τον Ποινικό Κώδικα.
Όμως το ελληνικό κράτος δεν έχει διορίσει άλλη «αστυνομία» για τους μουσουλμάνους με βάση το θρήσκευμά τους. Η Αστυνομία είναι ουδέτερη και επιτελεί το έργο της ανεξαρτήτως θρησκεύματος, φυλής, εθνικότητας κ.λ.π
Στις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές των Αθηνών όμως ο έλεγχος από τις ελληνικές Αρχές έχει χαθεί εντελώς και έχει υποκατασταθεί από τους… ιμάμηδες. Τι θα συμβεί όμως και στους χριστιανικούς πληθυσμούς που σύντομα θα αποτελούν, αν όχι και τώρα, μειοψηφία στις συνοικίες αυτές.
Οι κόρες των Χριστιανών που θα επιστρέφουν από βραδινή έξοδο με μη αρεστή ενδυμασία προς την «ισλαμική αστυνομία» τι μεταχείρισης θα τύχουν;
Αναφορές περί «ισλαμικής αστυνομίας» πάντως είχαν εμφανιστεί ήδη από το 2012 αλλά η Πολιτεία δεν φαίνεται να προχώρησε σε καμία ενέργεια έκτοτε.
Όπως αποκαλύπτει σε ρεπορτάζ ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός:
«Η διαπερατότητα των χωρών και των συνόρων είναι εμφανής, όταν διασχίζει κανείς το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, τον Βοτανικό, την Κυψέλη και άλλες περιοχές της πρωτεύουσας.
Εκεί συγκεντρώνεται ο πυκνός μεταναστευτικός πληθυσμός –μόνιμος και παράνομος– από δεκάδες χώρες, συνδιαμορφώνοντας ένα πολύχρωμο όσο και πολύπλοκο μωσαϊκό.
Κάποιοι έχουν ριζώσει, χτίζοντας τα νοικοκυριά και τις μικροεπιχειρήσεις τους.
Άλλοι, παγιδευμένοι στο κενό μεταξύ Τουρκίας και Ευρώπης, στριμώχνονται στις πλατείες και στα πάρκα στο κέντρο της Αθήνας, αδυνατώντας να βρουν δουλειά ή στέγαση.
Εναντίον όλων αυτών, όμως, στρέφεται ένα περίεργο φαινόμενο που έχει κάνει την εμφάνισή του στο κέντρο της Αθήνας και περιγράφεται με τη λέξη mutaween (μουταβίν).
Στα αραβικά σημαίνει εθελοντής, αλλά στην καθομιλουμένη χρησιμοποιείται για να περιγράψει την άτυπη «ισλαμική αστυνομία», αυτή που σε κάποιες μουσουλμανικές χώρες περιπολεί και επιβάλλει την τήρηση των θρησκευτικών νόμων. Αν και στην Ευρώπη δεν αναγνωρίζεται και ούτε επιτρέπεται καμία θρησκευτική αστυνομία, οποιασδήποτε θρησκείας, κάτι τέτοιο φαίνεται να λειτουργεί υπόγεια και να χάνεται μέσα στα γκέτο της Αθήνας.
Σωκράτους και Ευριπίδου γωνία
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η «ισλαμική αστυνομία», που επιδιώκει να επιβάλει το νόμο της Σαρία (ισλαμικό δίκαιο), λειτουργεί βέβαια απολύτως αυθαίρετα.
Πρόκειται για ομάδες ανδρών από 30-50 ετών που δρουν στο κέντρο, σε περιοχές όπως είναι η πλατεία Θεάτρου, η οδός Σωκράτους, η Ευριπίδου και άλλα μέρη που έχουν καταντήσει δυσπρόσιτα για τον Αθηναίο.
Σ’ αυτές τις περιοχές, λοιπόν, η «ισλαμική αστυνομία» παρεμβαίνει εναντίον ομοθρήσκων τους, ανδρών και γυναικών, όταν κρίνει ότι αυτοί παραβιάζουν τον ισλαμικό νόμο, ότι έχουν αποπλανηθεί από τον δυτικό τρόπο ζωής. Πριν από κάποια χρόνια είχε λάβει χώρα ένα περιστατικό, μέσω του οποίου είχε αποκαλυφθεί για πρώτη φορά η δράση της.
Τότε, μία ομάδα ουαχαμπιτών (η εξτρεμιστική πτέρυγα του σουνιτικού Ισλάμ) είχε επιτεθεί μέρα μεσημέρι σ’ ένα ζευγάρι από το Μπανγκλαντές. Πιο συγκεκριμένα, τέσσερα άτομα είχαν ζητήσει την παραδειγματική τιμωρία της γυναίκας, επειδή δεν είχε καλυμμένο το πρόσωπό της. Όταν παρενέβη ο σύζυγός της, έξω από ένα μαγαζί οπτικών, δύο μουταβίν τον έπιασαν πισθάγκωνα, ενώ οι άλλοι δύο επιτέθηκαν στη γυναίκα και με ένα πανί προσπάθησαν να της καλύψουν το πρόσωπο.
Οι εκεί καταστηματάρχες αντέδρασαν και έσωσαν την κατάσταση. Η αστυνομία έφθασε, όταν είχαν φύγει οι δράστες. Όπως αποδείχθηκε ήταν συμπατριώτες του ζευγαριού που είχαν ενοχληθεί από τον «δυτικό» τρόπο ζωής του. Παρ’ όλα αυτά, τα θύματα αρνήθηκαν να ασκήσουν δίωξη από φόβο.
Τον ίδιο φόβο νιώθουν Έλληνες και ξένοι καταστηματάρχες που καλούνται να ζήσουν και να εργαστούν σε ανασφαλείς συνθήκες.
Στα διάφορα σχετικά περιστατικά συγκαταλέγεται και αυτό του προπηλακισμού δύο νεαρών γυναικών, στην περιοχή της Πλατείας Αττικής.
«Αμάρτησαν», επειδή ήταν Ραμαζάνι και πέρασαν μπροστά από το πεζοδρόμιο κτιρίου, το υπόγειο του οποίου είχε μετατραπεί σε παράνομο τζαμί από Αφγανούς και Πακιστανούς.
Οι δράστες της επίθεσης και αυτόκλητοι τηρητές της τάξης επικαλέστηκαν ασέβεια, καθώς οι γυναίκες δεν σεβάστηκαν την «ιερότητα» του χώρου και τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Στο Μεταξουργείο ένας καταστηματάρχης έγινε μάρτυρας ενός παρόμοιου περιστατικού.
Στην οδό Κολωνού, πριν την Αχιλλέως, μία ομάδα μουταβίν της περιοχής επιτέθηκε στη σύζυγο Αιγύπτιου καταστηματάρχη, επειδή δεν φόραγε μαντήλα.
Ο προσηλυτισμός των «απίστων»
Αποστολή των μουταβίν και των υπολοίπων που δρουν είναι και το λεγόμενο Dawa, δηλαδή ο προσηλυτισμός των «απίστων». Παράλληλα αποτελεί και μια προσπάθεια καλύτερης εκμάθησης και τόνωσης της ισλαμικής πίστης από τους ίδιους τους μουσουλμάνους.
Πριν καιρό, ο ίδιος ο πρόεδρος της αφγανικής κοινότητας είχε καταγγείλει τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει ο φανατισμός εξαθλιωμένων μεταναστών, η ελλιπής ενημέρωση των μεταναστών για τους νόμους που ισχύουν στη χώρα φιλοξενίας τους και η υπερσυγκέντρωση.
Μέσα σε αυτή την υπερσυγκέντρωση θάβονταν και τα εγκλήματα τιμής που βασίζονταν στο εθιμικό δίκαιο και αυτό με τη σειρά του στην ερμηνεία που δίνεται από τις διάφορες ισλαμικές φατρίες στον λόγο του Μωάμεθ.
Πολλοί μουσουλμάνοι, όμως, ζητούν να μην εφαρμόζεται η Σαρία στην Ελλάδα, γιατί ακόμη και εγκληματικά στοιχεία καλύπτονται με ισλαμικό μανδύα.
Δύο νεαροί είχαν έλθει πριν από δύο χρόνια από το Ιράκ για να βρουν την αδελφή τους,
Την βρήκαν και την έπνιξαν στον κορινθιακό. Είχε κατηγορηθεί για μοιχεία και τα αδέλφια της την έψαχναν για να επιβάλουν την ποινή!
Ο Ναΐμ Ελγαντούρ, πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας, όταν ρωτήθηκε από το Πρώτο Θέμα για τη δράση της «ισλαμικής αστυνομίας» δήλωσε άγνοια, υποστηρίζοντας ότι «πρόκειται για ψέματα που έχουν ως στόχο να πλήξουν τους Μουσουλμάνους που ζουν στην Ελλάδα».
Λίγα χρόνια νωρίτερα, όμως, ο ίδιος εξηγούσε σε γνωστή εφημερίδα ότι «στη χώρα μας, όπως και σε όλες τις χώρες, έχουν μεταφερθεί ουαχαμπίτες.
Άνθρωποι φανατικοί, που δεν εργάζονται και ζουν από τα τζαμιά. Αρκετοί πληρώνονται με μισθούς από την Ευρωπαϊκή Ένωση Ισλαμιστικών Οργανώσεων. Έχουν ιδρύσει ισλαμιστικό κέντρο στην Αθήνα».
Αυτούς προσπαθούσαν και προσπαθούν ακόμα να απομονώσουν οι υπόλοιποι φιλήσυχοι μουσουλμάνοι μετανάστες. Από αυτούς, άλλωστε νιώθουν απειλή.
Στις άτυπες αυτές αυτόκλητες ομάδες επιβολής του ισλαμικού νόμου συμμετέχουν ισλαμιστές πολλών εθνικοτήτων. Βάση τους είναι κατά κανόνα τα δεκάδες ανεξέλεγκτα άτυπα τζαμιά.
Οι φανατικοί σουνίτες εμπνέονται από τον λόγιο του Ισλάμ του 18ου αιώνα Μοχάμαντ Ιμπν Ουαχάμπ.
Αν και δεν υπάρχουν πολλοί ουαχαμπίτες στην Αθήνα είναι δραστήριοι και έχουν την τάση να επιβάλουν με τη βία τη Σαρία. Πιστεύουν στην κατά γράμμα εφαρμογή του Κορανίου και της Σούνα, της αρχικής παράδοσης.
Σημαντική είναι η συμμετοχή Πακιστανών και Μπαγκλαντεσιανών σ’ αυτές τις ομάδες.
Επιθετικοί είναι οι υποστηρικτές του πακιστανικού ισλαμικού κόμματος Jamaat e-Islami, το οποίο επιδιώκει την επιβολή της Σαρία και την εγκαθίδρυση ισλαμικού κράτους.
Πεζοί και εποχούμενοι στις γειτονιές της Ευρώπης
Η «ισλαμική αστυνομία» δεν είναι βέβαια ελληνική πρωτοτυπία. Τείνει να προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στο εξωτερικό.
Δεν περιορίζει, μάλιστα, τη δράση της στις μουσουλμανικές κοινότητες. Έχει στραφεί και εναντίον γηγενών Ευρωπαίων.
Ιδιοκτήτες μπαρ στην Κοπεγχάγη πρόσφατα δήλωσαν πως κουράστηκαν από την «αστυνομία της Σαρία», από τις απειλές και τις ζημιές που είχαν υποστεί.
Έφτασαν να εγείρουν το θέμα στην κυβέρνηση και ειδικότερα στην υπουργό Ενσωμάτωσης.
Νεαροί μουσουλμάνοι ακτιβιστές προσπαθούσαν να επιβάλουν τη λεγόμενη «ζώνη Σαρία», απειλώντας, εκβιάζοντας και διαπράττοντας βανδαλισμούς με πέτρες και κροτίδες στα μπαρ.
Το ίδιο φαινόμενο παρατηρήθηκε και στο Αμβούργο με νεαρούς άνδρες να περιπολούν στους δρόμους, υποδυόμενοι την «αστυνομία της Σαρία». Φορούν, μάλιστα, και ειδικά γιλέκα.
Εκεί αυτόπτης μάρτυρας έχει αναφέρει ότι είδε τρεις ανθρώπους με μαντίλες και μαύρα γάντια να περιπολούν στην περιοχή Wandsbek του Αμβούργου μέσα σε ένα μαύρο VW με κολλημένο κάποιο ισλαμικό λογότυπο, ενώ στο καπό του αυτοκινήτου έγραφε «Αστυνομία Σαρία».
Ανάλογα περιστατικά υπήρξαν και στο Ντίσλεντορφ. Μια ομάδα εμφανίστηκε με γιλέκα που έγραφαν πάνω «Αστυνομία Σαρία» και προέτρεπε τους περαστικούς να σταματήσουν να πίνουν αλκοόλ και να απέχουν από τα τυχερά παιχνίδια.
Τέλος, τα περισσότερα από τα περιστατικά έχουν να κάνουν με γυναίκες που «παραβιάζουν τους κανόνες», επειδή κυκλοφορούν δημόσια «απρεπώς ενδεδυμένες».
Κάποιες από αυτές τις σταματούν στο δρόμο, προειδοποιώντας τες ότι δεν πρέπει να κυκλοφορούν έτσι. Σε πολλές περιπτώσεις, πάντως, οι ομάδες αυτές μπουκάρουν σε μαγαζιά και ξυλοφορτώνουν ομοθρήσκους τους στη μέση του δρόμου προς παραδειγματισμό.
Κατά κανόνα τα θύματα αρνούνται να πάνε στην αστυνομία, φοβούμενα ότι θα απομονωθούν στην κοινότητά τους και, επιπλέον, θα υποστούν αντίποινα.»
