Είμαστε λίγο κακομαθημένοι πάντως ως άνθρωποι του δυτικού κόσμου, να τα λέμε και αυτά. Εντάξει, είναι πρωτόγνωρη η κατάσταση που βιώνουμε και πολύ δικαιολογημένα υπάρχει ένας πανικός για τη φάση με τον κορωνοϊό αλλά εδώ που τα λέμε, τα βασικά μέτρα προστασίας που μας ζητήθηκε να πάρουμε δεν είναι δα και τίποτα σημαντικό.
Δηλαδή όταν το πιο ακραίο από αυτά είναι πως πρέπει να μείνουμε σπίτι, μεταξύ μας αλλά δεν είμαστε και ακριβώς οι ήρωες που περίσσεψαν από τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Εντάξει, οι τέσσερις τείχοι του σπιτιού μας τρελαίνουν και καμιά φορά σου έρχεται να δαγκώσεις τις γωνίες (όχι, μη!) αλλά λιγάκι ηρεμία: τι να πει ο Φρόντο που έπρεπε να πετάξει αυτό το διαολεμένο δαχτυλίδι στα καζάνια της Μόρντορ; Υπάρχουν και χειρότερη δηλαδή, να τα βλέπουμε και αυτά.
Τέλος πάντων βέβαια, για να μην το παίζουμε και μάγκες, άνθρωπος που θα μείνει ανεπηρρέαστος από όλη αυτή τη φάση με την καραντίνα δεν υπάρχει. Για την ακρίβεια, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν είναι ποτέ ξανά τμήμα της κανονικότητάς μας. Ή τέλος πάντων, όχι στο άμεσο μέλλον. Βέβαια, αυτό δεν είναι κακό: άλλωστε η κανονικότητα δεν είναι πάντα και η καλύτερη φάση, θέλει πολλές βελτιώσεις.
Η ερευνητική ομάδα του Menshouse έκανε μια εξαιρετικά βαθιά κοινωνική μελέτη και σας παρουσιάζει τα πέντε βασικά πράγματα που δεν θα επιστρέψουν ποτέ με την κανονικότητά μας:
Δεν θα τα ξαναβάλουμε με την δημόσια υγεία
Να λοιπόν που παίρνει το αίμα της πίσω η δημόσια υγεία. Στη πρώτη γραμμή της μάχης έχουν ριχτεί οι άνθρωποι στα νοσοκομεία και για να ξέρουμε τι λέμε, αν οφείλουμε κάπου τη μη καταστροφή της Ελλάδας από κορωνοϊό σε αυτούς την οφείλουμε. Δεν θα βρεθεί άνθρωπος να απαξιώσει ξανά το δημόσιο σύστημα υγείας, ίσα-ίσα οι συζητήσεις περί ιδιωτικών νοσοκομείων και απολύσεων στα δημόσια άλλα τέτοια, μόνο κάτι γραφικοί θα της παίρνουν σοβαρά.
Δεν θα ξαναπούμε ποτέ «αχ να είχα απεριόριστο χρόνο να δω τα σίριαλ που δεν έχω προλάβει»
Έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί βγαίνουν τόσα πολλά σίριαλ ενώ αντικειμενικά είναι αδύνατο να τα δει κανείς ΟΛΑ. Ε, λοιπόν: ακριβώς για αυτό. Για να μην προλαβαίνει κανείς και ποτέ να τα δει όλα, για να έχει πολλαπλές επιλογές διαρκώς και να μην ξεμένει ποτέ. Και τώρα, στην καραντίνα, καταλαβαίνουμε πως ακριβώς λειτουργεί αυτό: όσο χρόνο και να έχεις, ποτέ δεν θα προλάβεις να τα δεις όλα. Θα βαρεθείς, θα θες να κάνεις κάτι άλλο, θα κάνεις ένα-δυο μαραθώνιους, θα πάθεις τηλεοπτικό overdose μετά. Κούλαρε λοιπόν: αφού στην καραντίνα δεν θα καλύψεις τα κενά σου, δεν θα το πετύχεις ποτέ.
Δεν θα ξαναδούμε με το ίδιο μάτι τις δυστοπικές ιστορίες επιστημονικής φαντασίας
Γούσταρες και εσύ να βλέπεις και να διαβάζεις επιστημονική φαντασία με δυστοπικές ιστορίες, ε; Σου άρεσαν αυτές οι φουτουριστικές κοινωνίες που δείχνει το «Blade Runner» και το «Brazil» και άλλα τέτοια, ε; Εσύ τι λες; Θα τις δεις ξανά ποτέ με το ίδιο μάτι; Η απάντηση είναι απλή: με την καμία! Άλλο να αντιλαμβάνεσαι τη δυστοπία ως φαντασία και άλλο να την ζεις. Χάθηκε αυτή η μαγεία πια. Θα το ξεπεράσεις, μην φοβάσαι.
Δεν θα ξαναδούμε ποτέ πια με το ίδιο μάτι τους μαζικούς χώρους
Τιγκαρισμένο γήπεδο, τι ωραία φάση, ε; Ή μια συναυλία που γίνεται χαμός, χτυπιόμαστε όλοι μαζί, ο ένας πάνω στον άλλο, πω πω τέλεια, ε; Ναι, οκ… Όποιος πει ότι αυτές τις μέρες της καραντίνας δεν έβαλε στο Youtube να δει παλιά παιχνίδια της ομάδας του για να περάσει η ώρα ή να χαζέψει κάποιο live και δεν έπιασε τον εαυτό του να απορεί για το πως κάποτε οι άνθρωποι ερχόντουσαν τόσο κοντά, λέει ψέμματα. Αυτές τις πολυκοσμίες θα σου πάρει καιρό να τις συνηθίσεις και να τις αγαπήσεις ξανά, δεδομένο!
Δεν θα ξεχνάμε να πλένουμε τα χέρια μας μετά από το οτιδήποτε
Εντάξει, αυτό είναι με διαφορά το πιο θετικό που μας κληροδότησε η περίοδος της καραντίνας (έγραψε ο αρθογράφος του Menshouse και καθάρισε με αντισηπτικό τα χέρια του). Όλα τα «έλα μωρέ» που λειτουργούσαν προκειμένου να δικαιολογηθεί το ότι ορισμένοι δεν έπλεναν τα χέρια τους όποτε, μα όποτε ήταν απαραίτητο. Η σούπερ εξέλιξη της καραντίνας…
