Ηλίας Ζάρμπαλης: Ο κομμωτής των σταρ και όχι μόνο, που επιμελείται τα μαλλιά και τα λουκ όλων των κυριών της showbiz. Ο ίδιος έδωσε συνέντευξη μιλώντας για τον τρόπο που ξεκίνησε την καριέρα του, για την οικογένειά του και αποκαλύπτει πως νιώθει ότι είναι ο κομμωτής όλων των γυναικών.
Οι δηλώσεις που έκανε ο Ηλίας Ζάρμπαλης
«Ήμουν μέτριος μαθητής»
«Γεννήθηκα στο Περιστέρι και από την περιοχή θυμάμαι τον Ατρόμητο Αθηνών και τις αλάνες, γιατί τότε ήταν όλο αλάνες το Περιστέρι. Ημουν πολύ φασαριόζος πιτσιρικάς, ακόμα θυμάμαι τη μητέρα μου να φωνάζει συνέχεια από το μπαλκόνι «Ηλίαααααα». Μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο και ήταν ωραία τότε γιατί είχαμε σπίτια με αυλές, είχαμε γειτονιά. Ηταν ανέμελα αυτά τα χρόνια. Τώρα δεν υπάρχουν αυτά, έχουν αλλάξει όλα. Και το Περιστέρι έχει αλλάξει τελείως.
Ήμουν μέτριος μαθητής. Ούτε πολύ καλός, ούτε κακός. Αλλά σπούδασα διακόσμηση, ελεύθερο σχέδιο και γραφικές τέχνες. Οταν τελείωσα πήγα στο στρατό και με την κομμωτική ασχολήθηκα τυχαία. Οταν απολύθηκα από το στρατό, είχα σκοπό να εξασκήσω το επάγγελμά μου. Τότε όμως γνώρισα μια κοπέλα που είχε σχέση με την κομμωτική και άρχισα να διορθώνω τα κεφάλια που κούρευε. Χωρίς να ξέρω να κουρεύω άρχισα να λέω ότι αυτό είναι λάθος, εκεί πρέπει να το κάνουμε αλλιώς. Αυτό βέβαια οφείλεται και στο γεγονός ότι σπούδασα ελεύθερο σχέδιο και μπορούσα να εντοπίσω τις ατέλειες.
Δεν το είχα φανταστεί ότι θα ασχοληθώ με αυτό, ούτε περνούσε ποτέ από το μυαλό μου. Ουσιαστικά κομμωτής ξεκίνησα στα 26 μου χρόνια, πολύ μεγάλος για το επάγγελμα. Ωστόσο φανατίστηκα, την αγάπησα πολύ την κομμωτική και δόθηκα σε αυτή γιατί ήθελα να κερδίσω τον χαμένο χρόνο. Όποιος ασχολείται με αυτό το επάγγελμα, ασχολείται από τα 17 του. Θυμάμαι όταν είχα πάει σε μια σχολή στο Λονδίνο, είχαν πει οι καθηγητές «Μα καλά; Τι τον φέρατε αυτόν εδώ; Είναι άσχετος και μεγάλος» και είχα κομπλάρει, αλλά τελικά σε εκείνη την τάξη είχα βγει ο καλύτερος.
Ηλίας Ζάρμπαλης: «Στην κομμωτική πρέπει να υπάρχει ταλέντο»
«Στην κομμωτική πρέπει να υπάρχει το ταλέντο, μετά είναι η τέχνη που μαθαίνεις και φυσικά η τύχη. Εμαθα την τέχνη όσο μπορούσα καλύτερα -από τη στιγμή που πήρα τις βάσεις, οι γραμμές ήταν δικές μου. Είναι μεταποιημένες για εδώ. Για την Ελλάδα. Κάθε χώρα έχει τα δικά της μαλλιά. Δε μπορείς να κάνεις το ίδιο κούρεμα σε όλες τις τρίχες.
Από τα χέρια μου έχουν περάσει 190.000 κεφάλια…συγγνώμη Γιάννη Σπαλιάρα. Ξεκινούσα στις 8 το πρωί και τελείωνα 12 το βράδυ. Εκανα τότε 40 κεφάλια την ημέρα. Το πρώτο μου μαγαζί ήταν στη οδό Χάριτος. Το άνοιξα το 1981. Από εκεί έφυγα το 1986 και πήγα στην Αναγνωστοπούλου. Αυτό το μαγαζί έχει περάσει τεράστιες δόξες. Θυμάμαι τότε οι γυναίκες λέγανε στους ταξιτζίδες «Αναγνωστοπούλου» και αυτοί απαντούσαν «στον Ζάρμπαλη;».
Ηταν και μια εποχή που είχα πολύ διάσημο κόσμο. Βέβαια δεν με ενδιέφερε ποτέ αυτό. Εγώ ήθελα να μπει μάζα, κόσμος, ήθελα να έρχεται όποιος είχε την ανάγκη μου. Δεν επεδίωξα ποτέ να έρθουν οι διάσημοι. Κάποια φορά ήρθε μια πολύ γνωστή γυναίκα και σχεδόν παρεξηγήθηκε που δεν την ήξερα. Απολογήθηκα θυμάμαι λέγοντας «Συγγνώμη, δεν βλέπω κινηματογράφο και τηλεόραση». Μετά από αυτό γίναμε φίλοι.
Ηλίας Ζάρμπαλης: «Δεν έχω αισθανθεί ποτέ σταρ»
«Δεν έχω αισθανθεί ποτέ σταρ, ποτέ δεν θεώρησα ότι έκανα κάτι ιδιαίτερο. Ημουν πάντοτε απλός στη ζωή μου. Δεν είμαι αστροναύτης, κομμωτής είμαι. Ναι έχουν κλάψει γυναίκες για το κούρεμα που έχω κάνει. Κάποτε, είχε έρθει μια κοπέλα με μακρύ μαλλί και μόλις ξεκίνησα να την κουρεύω, την έχασα από μπροστά μου λιποθύμησε. Είναι γεγονός ότι αλλιώς εννοούν οι γυναίκες με μακρύ μαλλί το «μήκος» και αλλιώς αυτές που έχουν πιο κοντό.
Τις εποχές της ευμάρειας έπαιρνα για κούρεμα και χτένισμα 220 ευρώ (και αυτό μου δημιουργεί πρόβλημα τώρα). Το 2008 είχα 300 άτομα προσωπικό και ουσιαστικά εγώ μπορεί να έπαιρνα αυτή την τιμή, αλλά ο αμέσως επόμενος συνεργάτης μου έπαιρνε 70 ευρώ. Για εκείνη την εποχή ήταν νορμάλ. Ολοι οι συνεργάτες μου ήταν εκπαιδευμένοι από μένα. Χέρι με χέρι διαφέρει βέβαια, αλλά ήταν όλοι πολύ κοντά στο δικό μου στυλ. Τώρα όλοι οι πρώην συνεργάτες μου έχουν ανοίξει μαγαζιά και πάνε καλά. Πράγμα που κατέστρεψε εμένα (γέλια). Από κει και πέρα, όλα ήταν υπερβολικά εκείνη την εποχή. Για να είμαστε βέβαια ειλικρινείς, εμάς μας συντηρούσε η μεσαία τάξη. Αυτή που χαλάει τα λεφτά. Αυτοί που έχουν τα πολλά λεφτά, δεν έχουν ανάγκη να έρθουν στο κομμωτήριο, αν θέλουν κομμωτή αυτός πάει στο σπίτι τους.
«Υπερβολές πάντα γίνονταν. Δεν πρέπει όμως να τιμωρούμαστε γι αυτό. Το 2008 εγώ είχα 5 μαγαζιά και ήταν μεγάλα. Το μικρότερο μαγαζί είχε 40 άτομα προσωπικό. Η κρίση με βρήκε την 1-1-2011. Οι λόγοι ωστόσο που έπεσε έξω η εταιρεία είναι άλλοι. Δεν φταίει τόσο πολύ η κρίση.
Εχει να κάνει με τις συγκυρίες και κυρίως με αυτούς που χειρίστηκαν την υπόθεσή μου.
Ηλίας Ζάρμπαλης: «Δεν έκανα μεγάλη ζωή στην Ελλάδα»
Οταν έφυγα έξω, πολλά περιοδικά έγραψαν ότι έκανα μεγάλη ζωή στην Ελλάδα. Αυτό δεν ισχύει. Εγώ ποτέ δεν έκανα μεγάλη ζωή. Είχα μόνο ένα ακριβό αυτοκίνητο και μου άρεσε να τρώω έξω. Οσον αφορά τα ταξίδια, ήταν σχεδόν όλα επαγγελματικά. Τα μαγαζιά μου πήγαιναν καλά. Μέχρι και την ημέρα που έκλεισαν, είχαμε πελάτες, δούλευαν τα μαγαζιά. Δεν το κατάλαβα πού θα πήγαινε όλο αυτό το πράγμα. Εγώ ήμουν ο πιο ακριβός με πολλά μαγαζιά. Ενώ υπήρχαν και πιο ακριβοί από μένα αλλά με ένα μαγαζί.
«Το τελευταίο μαγαζί το έκλεισα το 2016 και πήγα στη Νέα Υόρκη. Με ιντρίγκαρε πάντα αυτή η πόλη. Αυτή τη στιγμή είναι το κέντρο του κόσμου. Εχει πάρα πολλά πράγματα κι εμένα μου έδωσε μια διαφορετική ματιά. Στη Νέα Υόρκη υπάρχουν τριών ειδών κομμωτήρια. Αυτά που κάνουν art, τα καλά και της σειράς. Διαλέγεις και παίρνεις. Εγώ πήγα σε μεγάλη ηλικία. Επρεπε να είχα πάει μικρός. Κατάλαβα όμως πώς λειτουργούν εκεί οι γυναίκες. Ξεκινούν το πρωί με τα αθλητικά τους (για να μπορούν να μετακινούνται), έχοντας μαζί μια μεγάλη τσάντα με τα ρούχα του γραφείου. Πριν φτάσουν λοιπόν στη δουλειά, πάνε στην τουαλέτα και αλλάζουν, βάφονται και εμφανίζονται εντελώς διαφορετικές.
Οι Αμερικάνες δεν χαλάνε εύκολα λεφτά. Τους έχεις κάνει δουλειά για 50, θα σου δώσουν 40. Αν μείνει ικανοποιημένη η Αμερικάνα, μπορεί να σου δώσει άλλα τόσα σε πουρμπουάρ. Μια φορά μία, μου άφησε 1000 δολάρια πουρμπουάρ για κούρεμα που κόστιζε 280 δολάρια. Την έψαχνα, να της τα δώσω πίσω, νόμιζα ότι τα ξέχασε. Εμεινα 1,5 χρόνο στην Αμερική, δεν γινόταν να μείνω περισσότερο. Στις ΗΠΑ πρέπει να πας μικρός.
«Μια μέρα ήμουν σε ένα ξενοδοχείο και είδα μια υπέροχη ρεσεψιόν. Είπα «αυτή τη ρεσεψιόν θέλω να την κάνω μαγαζί». Και κάπως έτσι ξεκίνησα.
Μαζί μου είναι μια στενή συνεργάτιδά μου, η Σοφία, δουλεύει σε μένα από το 2001. Με περίμενε να γυρίσω. Και φυσικά είναι μαζί μου ο γιος μου, ο οποίος ασχολείται με την κομμωτική….Ολοι οι άλλοι είναι καινούργιοι. Επέλεξα το συγκεκριμένο σημείο στο Χαλάνδρι γιατί ήθελα έναν χώρο στην Κηφισίας, αλλά μετά τον Φάρο Ψυχικού. Οταν έψαχνα, είδα ότι στον Φάρο έχουν ανοίξει αρκετοί πρώην συνεργάτες μου. Εδώ μας έκανε κλικ και το βουλκανιζατέρ που είναι δίπλα. Εχει και πάρκινγκ και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Το κούρεμα πλέον από μένα κοστίζει 45 ευρώ, ενώ από τους συνεργάτες μου 39 ευρώ. Θέλουμε να έρθουν όλες οι γυναίκες και προσπαθήσαμε να ισορροπήσουμε τις τιμές. Να έχουμε μια καλή τιμή για εμάς, αλλά και οι πελάτισσες να είναι ευχαριστημένες. Σε λίγο καιρό ξεκινάμε και γιόγκα με γυμναστική διαλογισμού. Ελεύθερο χρόνο δεν έχω κι όταν βρω, βλέπω άλλους κομμωτές στο YouTube.
