Η συγγραφέας Χρυσηίδα Δημουλίδου μέσα από την εβδομαδιαία στήλη της στο περιοδικό Λοιπόν, αναφέρθηκε στην ελληνική συμμετοχή στη Eurovision με το τραγούδι «Zari» της Μαρίνας Σάττι και δεν είχε να πει καλά λόγια.
Η κριτική της Χρυσηίδας Δημουλίδου για το Zari
«Πολλά τα σχόλια που ακούστηκαν για το τραγούδι που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα με ερμηνεύτρια, τη Μαρίνα Σάττι, θετικά και αρνητικά. Τίτλος τραγουδιού «Ζάρι». Η Μαρίνα αναμφισβήτητα έχει μια υπέροχη φωνή που θυμίζει έντονα τη Ναργκίε, (1929-1981) παλιά Ινδή ηθοποιό και τραγουδίστρια που υπήρξε στην εποχή της η κορυφαία της Ινδίας αλλά και με πάμπολλους Έλληνες θαυμαστές.
Και η αλήθεια είναι πως η Σάττι, μοιάζει περισσότερο Ινδή παρά Ελληνοσουδανή και θα μπορούσε να κάνει στο Bollywood, λαμπρή καριέρα, με τέτοια φωνάρα που πέρα από το φυσικό χάρισμα, φαίνεται πως την έχει δουλέψει πολύ, τα γυρίσματά της είναι μοναδικά.
Η Μαρίνα είναι όμορφη, επίσης πολύ νέα, υπάρχει φρεσκάδα στο πρόσωπο και στις κινήσεις της. Και όλα αυτά είναι ένα συν για να κερδίσει πόντους στον διαγωνισμό. Επίσης είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας και αυτό σημαίνει πως θέλεις να την αγκαλιάσεις, να την κάνεις φίλη σου. Επιπρόσθετα, λόγω φωνής, έχει την ικανότητα παρουσίασης ενός τραγουδιού μέσα από απλά πλάνα, δίχως να αναλώνεται σε εντυπωσιακά, πανάκριβα σκηνικά, μαγεύοντας μόνο με το ηχόχρωμά της.
Όμως, υπάρχει διαχωριστική γραμμή μεταξύ της παρουσίασης τραγουδιού που έχει κριτές το ελληνικό κοινό κι ενός τραγουδιού που έχει κριτές όλη την Ευρώπη και όχι μόνο. Και στη δεύτερη περίπτωση το βίντεο που συνοδεύει ένα τραγούδι που εκπροσωπεί μια χώρα, παίζει τεράστιο ρόλο. Ωραίο να παρουσιάζεις την πατρίδα σου και την καθημερινότητά της όμως όταν κυριαρχούν στοιχεία που θυμίζουν έντονα Ινδοαραβοτουρκικογυφτοπακιστανική κουλτούρα με σχεδόν παντελή έλλειψη αρχαιοελληνικού πολιτισμού, που είναι ο κύριος λόγος επισκεψιμότητας των τουριστών και αίγλης του τόπου μας, ε, αυτό δε μου αρέσει.
Το τραγούδι είναι ωραίο, δεν το αρνούμαι, παρότι αποτελεί αχταρμά έθνικ στοιχείων όμως να το δένεις με σουβλάκι, με καφενεία, να θυμίζει Ινδία και Πακιστάν, μαζί με Τουρκία και Αφγανιστάν, όχι, ευχαριστώ, όμως δεν θα πάρω, ανήκουμε στην Ευρώπη και έχουμε μοναδική ιστορία. Η μοναδική καλή Ευρωπαϊκή στιγμή, είναι το ολίγων δευτερολέπτων γύρισμα της Μαρίνας, με φούστα της Chopova Lowena που ομολογουμένως της πήγαινε πολύ.
Το να παρουσιάζεται η Ακρόπολη τίγκα στις σκαλωσιές, με τουρίστες φορτωμένους με κάθε είδους σακίδια στις πλάτες και καπάκι σουβλατζίδικα που άρπαξαν φωτιά, με Έλληνες που τρώνε σε ταβέρνα και φτύνουν κουκούτσια από ελιές, με ταξί μέσα στη βρωμιά της Ομόνοιας, και χορό στη σκηνή του Ηρωδείου και την Πύλη Ανδριανού, κρατώντας ένα γαλάζιο σημαιάκι„ που δεν ξέρω τι θέλει να μας πει ο ποιητής, με έναν «ηλίθιο» τουρίστα να προσπαθεί να συναρμοστεί στο κιτς περιβάλλον, με τα χοιρινά σουβλάκια να ψήνονται, τζατζίκια και πεινασμένες γάτες, και ανάμεσα τους να πετάγεται ο Περικλής του Χρυσού Αιώνα, που έχει φρικάρει ο ταλαίπωρος με τα χάλια που βλέπει, παίρνει το 1ο βραβείο καρακιτσαριού.
Αν αυτό είναι Ελλάδα, λυπάμαι δεν θέλω να την ξέρω, θέλω να την επισκεφτώ, δεν θέλω να ζω εδώ. Χάνεται και το νόημα του τραγουδιού που έχει σχέση δεν έχει με την αγάπη και τις ζαριές της. Εννοείται πως χειρότερο βίντεο δεν έχω δει στη ζωή μου. Αυτό δεν είναι Ελλάδα, είναι Τσικνοπέμπτη σ’ όλο της το μεγαλείο… Συμβουλή μου, η Μαρίνα να εμφανιστεί λιτή στην σκηνή και ν’ αφήσει την υπέροχη φωνή της να είναι πρωταγωνίστρια δίχως πολλά πολλά και κιτς χορευτικά και κυρίως δίχως ψησταριές, τζατζίκια και τσίκνα να συνοδεύουν το σκηνικό. Δεν ξέρω ποιος σκέφτηκε να γυριστεί αυτό το βίντεο, ήταν πολύ κακή ιδέα, σχεδόν προκαλεί φρίκη… Όσο για το αν είναι κλεμμένο «τα τα τα τα», το ακούω βερεσέ και ντροπή τους όσοι το θεωρούν πνευματικό τους δικαίωμα, έλεος δηλαδή.
Υ.γ. Συμβουλή μου. ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΜΕΣΑ.»
