Ο Σταμάτης Κραουνάκης είχε παραχωρήσει στο παρελθόν συνέντευξη στο «People», ρίχνοντας «βόμβα» και αποκαλύπτοντας πως αλκοόλ δεν έπινε ποτέ. ενώ έκανε ουσίες. Μάλιστα, όπως δηλώνει, τα έχει κόψει από το 2008.
Όσα ανέφερε
«Είμαι σε μια ηλικία που έχω πια συνειδητοποιήσει ότι η αποστολή μου είναι η δημιουργία. Δεν είχα ποτέ πρεμούρα να γίνω τραγουδιστής. Κάποιοι συνάδελφοι μου ζήτησαν να πω τραγούδια τους. Το σίγουρο είναι ότι δεν κυνήγησα φήμη και καριέρα, αλλά τα γούστα. Το γεγονός ότι σε αυτή την όμορφη περιπέτεια μπήκε το θέατρο – έπαιξα ρόλους στην Επίδαυρο, διασκεύασα ένα έργο για το Θέατρο Τέχνης – ήταν ένα είδος εκπαίδευσης για μένα. Αυτή η πειθαρχία του θεάτρου μού έδωσε την ευκολία του να επικοινωνώ σήμερα με τον κόσμο που έρχεται να δει τις παραστάσεις».
«Όσον αφορά τις επιλογές μου, τόσο στα επαγγελματικά όσο και τα προσωπικά, έχω πει πολλά “όχι” και λίγα και καλά “ναι”. Ειδικά στην προσωπική μου ζωή, τα λίγα “ναι” τα είπα στο αυτί και όχι κραυγαλέα. Πιστεύω στην ιδιώτευση, στη στιγμή που δεν είναι ορατή για όλους. Στην πραγματικότητα δεν είχα ποτέ εμφανή προσωπική ζωή διότι αυτό δεν αφορά κανέναν», ξεκαθαρίζει.
«Έχω μια τετριμμένη καθημερινότητα. Αυτό που προσέχω περισσότερο είναι να κοιμάμαι καλά και να πίνω πάρα πολύ νερό».
«Αλκοόλ δεν έπινα ποτέ. Ουσίες έκανα, αλλά το χωράφι το έκαψα από νωρίς. Από το 2008 που μπήκα στους μεγάλους ρόλους στο θέατρο, κόπηκαν όλα. Στο αραλίκι, όταν είμαστε σε δουλειές και δεν είχα απαιτήσεις καθημερινών εμφανίσεων, τράβαγα κάτι μπάφους», λέει με ειλικρίνεια.
Οι εξαρτήσεις και τα πάθη πήγαν πίσω σε ορισμένα πράγματα; «Μπορεί και ναι, αλλά έχει σημασία; Ο κάθε άνθρωπος είναι και οι εξαρτήσεις του. Εδώ έχουμε εξαρτήσεις από ανθρώπους, από βιβλία, από τάμπλετ, από κινητά, ακόμα και από το ίδιο μας το σπίτι. Εγώ, για παράδειγμα, όταν μου βρομάει το υγρό με το οποίο καθαρίζει η οικιακή βοηθός τα πατώματα, δεν μπαίνω μέσα. Περιμένω να στεγνώσει γιατί δεν μπορώ να αναπνεύσω».
Στο σπίτι του ζει μόνος, ενώ αποκαλύπτει ότι δεν έχει συζήσει ποτέ με κάποια από τις σχέσεις του. «Με τις μόνες που έχω συγκατοικήσει είναι οι αδερφές μου. Με σχέση ποτέ. Γι’ αυτό και οι σχέσεις μου κρατούσαν χρόνια.
Όταν βρισκόμασταν, υπήρχε πάντα έλλειψη, επιθυμία. Δεν νομίζω πως θα μπορούσα ποτέ να συζήσω. Αγαπάω όμως πολύ τη ζωή και τους ανθρώπους. Ζούμε σε μια καταπληκτική χώρα με ένα τεράστιο φως. Μένω στην Αθήνα και, όταν βλέπω τον ήλιο να πέφτει πάνω στην Ακρόπολη, νιώθω ευλογημένος.
