Ο Θοδωρής Δρακάκης μέτρησε πολλά χιλιόμετρα στον τηλεοπτικό αέρα καθώς για περισσότερα από 20 χρόνια παρουσίαζε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star.
O ίδιος έδωσε μία σκληρή μάχη με τον καρκίνο, την οποία κατάφερε να κερδίσει.
Ο δημοσιογράφος αποφάσισε να εγκαταλείψει τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά και την Αθήνα και πλέον ζει μόνιμα στη Τήνο, σε μια ζωή πολύ διαφορετική από εκείνη που είχε συνηθίσει.
Πριν από μερικά χρόνια μάλιστα έγινε και παππούς.
«Εδώ μπορώ να ηρεμήσω, εδώ έχω αληθινούς φίλους που αγαπάω και με αγαπούν. Είναι καιρός να αφιερώσω λίγο χρόνο στη γυναίκα μου», είχε τονίσε σε συνέντευξή του.
Η μάχη με τον καρκίνο
«Στις 2 Ιανουαρίου 2006 για ακόμη μία φορά, είχα πρόβλημα με την υγεία μου. Για ένα χρόνο, όποτε πήγαινα τουαλέτα, έβγαζα αίμα, αλλά δεν έλεγα τίποτα για να μην αναστατώσω την οικογένειά μου. Όμως, δεν γινόταν άλλο. Πονούσα πάρα πολύ για να συνεχίσω να αποσιωπώ κι έτσι το είπα στη γυναίκα μου και πήγαμε στο νοσοκομείο. Αυτή την εικόνα δεν θα την ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Μόλις μπήκαμε στο γραφείο του γιατρού κι αφού είχα κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις, μου είπε: Καρκίνος. Και μάλιστα επιθετικής μορφής. Θα χρειαστεί να κάνουμε εισαγωγή».
Και συμπληρώνει «ok, του είπα. Θα το σκεφτώ και κάποια στιγμή θα ξανάρθουμε. Δεν καταλάβατε κύριε Δρακάκη, έχετε καρκίνο κι αν δεν εισαχθείτε άμεσα στο νοσοκομείο κινδυνεύει η ζωή σας, μου απάντησε. Έφυγα, πήρα ένα μπουκάλι ουίσκι, ένα πακέτο τσιγάρα – που δεν κάπνιζα τότε – πήγα στην Πάρνηθα με το αυτοκίνητό μου και ήπια. Ήθελα να ηρεμήσω και να καταλάβω τη σοβαρότητα της κατάστασης. Αμέσως μετά πήρα τηλέφωνο τον Σταμάτη Μαλέλη και του είπα: Φίλε μου Σταμάτη, έχω αυτό κι αυτό και δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ ποτέ. Μετά γύρισα σπίτι, μιλήσαμε όλοι μαζί κι έκανα την εισαγωγή στο νοσοκομείο. Έκανα κάποιες κυστεοσκοπήσεις και υπερήχους για να ελέγχεται η εσωτερική κατάσταση της κύστης».
«Δόξα το Θεό, όλα πήγαν καλά χάρη στον γιατρό μου, Πλάτωνα Κεχαγιά. Εκείνη την περίοδο ήμασταν όλοι μες στο άγχος, θέλαμε όλα να είναι εντάξει και να μην αντιμετωπίσω ξανά κάποιο παρόμοιο πρόβλημα. Από αυτή μου την περιπέτεια, που δεν εύχομαι να συμβεί ποτέ σε κανέναν άνθρωπο στον κόσμο, κατάλαβα ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο και πως πρέπει να χαιρόμαστε και να εκτιμάμε την κάθε μας στιγμή μέσα στη μέρα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το αύριο».
