Καλεσμένος στην εκπομπή, Στούντιο 4, βρέθηκε ο Γιάννης Μπέζος και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην επαγγελματική του πορεία αλλά και την κριτική που ασκείται στους καλλιτέχνες και όχι μόνο.
Όσα ανέφερε
«Αυτός που βραβεύει θεωρεί ότι είναι καλύτερος από αυτόν που βραβεύεται. Η κριτική σαν έννοια δεν ήταν αυτό που έχουμε συνηθίσει εμείς. Είχε μια γνώση βαθιά, είχε επιφυλάξεις. Καμιά φορά λέω στους νεότερους συναδέλφους να μην ανησυχούν αν γράφουν άσχημα αλλά αν σας γράφουν καλά. Δεν μπορείς να το αποφύγεις, είναι στη φύση του ανθρώπου. Όλοι μας έχουμε μια τάση για σχολιασμό, για κριτική. Μας δίνει μια ψευδαίσθηση εξουσίας ενώ η βάση της ζωής πρέπει να είναι η αυτοκριτική. Είναι κάτι που αποφεύγουμε γιατί είναι οδυνηρό. Επειδή η κριτική είναι πανεύκολη και τώρα με το διαδίκτυο μπορεί ο καθένας να πει ό,τι θέλει. Και επειδή ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, δεν μετράει τίποτα. Μέσα σε αυτά που γράφονται μπορεί να έχουν και ένα άλλο ενδιαφέρον».
«Πάντα είναι καχύποπτος ο κόσμος. Αυτά που λέγονται τώρα, άμα ανατρέξετε σε παλιές κριτικές έγραφαν τέρατα. Όταν έπαιξε το Άξιον Εστί του Θεοδωράκη θα πεθάνετε στο γέλιο. Σε έναν μεγάλο βαθμό! Αυτά όλα είναι επειδή υπάρχουν οι εμπάθειες, οι αντιπάθειες. Υπάρχουν πολύ καλές κριτικές που δεν τα χάιδεψε ο χρόνος. Αυτά όλα στερούνται σοβαρότητας. Εγώ δεν τα παρακολουθώ αυτά, δεν με ενδιαφέρει. Τα ανέχομαι όλα, δεν με ενδιαφέρει τι θα γράψει ο καθένας. Εγώ απευθύνομαι στους θεατές. Μπορούν ελεύθερα να λένε ό,τι θέλουν. Η ελευθερία συνοδεύεται από την ευθύνη και είναι μια λέξη που δεν μας αρέσει πολύ».
«Με κινητοποιεί η δική μου διάθεση. Αυτοπυροδοτούμαι! Από τότε που τελείωσα τη σχολή είναι 46 χρόνια. Υπάρχει κάθε χρόνος κίνητρο. Αγανακτισμένος δεν είμαι. Αυτή τη δουλειά δεν την κάνεις επειδή σε πλάκωσε σε φάπες ο πατέρας σου αλλά επειδή σου αρέσει. Είναι άλμα με δίχτυ ασφαλείας. Η δουλειά μας εμπεριέχει το ρίσκο. Οι θεατές για αυτό έρχονται να μας δουν. Γοητεύονται επειδή ρισκάρουμε εμείς επί σκηνής. Αυτό είναι που με κρατάει σε εγρήγορση μονίμως και δεν σταματάει ποτέ. Θα έπρεπε να έχω βγει στη σύνταξη εδώ και χρόνια αλλά δεν αισθάνομαι ότι θέλω. Αισθάνομαι ότι ξεκίνησα χθες. Υπάρχει πάντα μια βάση. Η καριέρα σε διαμορφώνει και είναι μια βάση. Αυτό λειτουργεί προσθετικά και θετικά. Σου δίνει μια δύναμη. Αλλά από την άλλη πολλές φορές πρέπει να φεύγεις από αυτό και να είναι σαν να ξεκίνησες χθες. Λέω την ηλικία μου κανονικά. Δεν με απασχολεί αυτό. Γενικά σαν ιδιοσυγκρασία δεν μπορώ τους ανθρώπους που λένε κουράστηκα, ιδίως στη δουλειά μας. Το λένε και νέοι αλλά πότε κουράστηκαν;».
