Η βασιλική οικογένεια και ο θεσμός της μοναρχίας εξακολουθούν σε αρκετές περιπτώσεις να απασχολούν την Ελλάδα, με μισό αιώνα να έχει περάσει από την κατάργησή της και τη θεσμοθέτηση της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Από τα πρώτα χρόνια κιόλας που ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος και η βασιλική οικογένεια άρχισε να επανέρχεται στην επικαιρότητα και να κερδίζει δημοσιότητα εντός της Ελλάδος, δημιουργήθηκαν διάφορα προβλήματα, που αφορούσαν και την αντίληψη του κόσμου περί της ιστορίας και περί της βασιλικής οικογενείας.
Σε ένα τελευταίο παράδειγμα, ο Παύλος Ντε Γκρες προσφωνήθηκε ως «Πρίγκιπας» από τον δήμαρχο Ανατολικής Μάνης, ο οποίος μάλιστα πρόσθεσε ότι όσοι άκουγαν… ήλπιζε να είναι Έλληνες, ενώ έχουν γίνει ήδη κινήσεις εναντίον του δημάρχου για μια κίνηση, που φυσικά δεν επιτρέπεται να κάνει, καθώς στην χώρα μας οι προσφωνήσεις δεν επιτρέπονται σε κανέναν.
Τι προβλέπει το Σύνταγμα
Ο λόγος, που δεν μπορούμε να αποκαλούμε «Πρίγκιπα» τον Παύλο, ή παλιότερα δεν μπορούσαμε να μιλάμε για τον «Βασιλιά» Κωνσταντίνο, αποκαλώντας ως «τέως Βασιλιά», εξηγείται ρητά στο Σύνταγμα.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του:
1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
2. Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
3. Έλληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος. Eπιτρέπεται να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια μόνο σε περίπτωση που κάποιος απέκτησε εκούσια άλλη ιθαγένεια ή που ανέλαβε σε ξένη χώρα υπηρεσία αντίθετη προς τα εθνικά συμφέροντα, με τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία που προβλέπει ειδικότερα ο νόμος.
4. Mόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.
5. Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
6. Kάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.
7. Tίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.
Τι ισχύει σε άλλες χώρες που έχουν καταργήσει τη μοναρχία
Προβλήματα προσφώνησης, αντίθετα, δεν υπάρχουν σε καμιά χώρα της Ευρώπης όπου η μοναρχία έχει καταργηθεί, αλλά τα μέλη των βασιλικών οικογενειών υπάρχουν. Στην Πορτογαλία, για παράδειγμα, μια χώρα όπου η Μοναρχία όχι μόνο καταργήθηκε το 1910, αλλά ο βασιλιάς δολοφονήθηκε, ο σημερινός απόγονος του, ο Ντομ Ντουάρτε, αναγνωρίζεται επίσημα από την Πορτογαλική Δημοκρατία ως ο απόγονος της βασιλικής οικογένειας, προσφωνείται ανάλογα, και έχει θεσμικό ρόλο στη χώρα, χωρίς κόμπλεξ και προβλήματα. Στον δε γάμο του, που έγινε με βασιλικές και στρατιωτικές τιμές, ήταν προσκεκλημένοι και ο Πρόεδρος και ο πρωθυπουργός της χώρας.
Στην Σερβία είναι γνωστός ο ρόλος που έχει αποκτήσει ο πρίγκιπας Αλέξανδρος, ενώ στη Ρουμανία ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφτηκε τον βασιλιά Μιχαήλ για να του εκφράσει τα σέβη του. Σε όλες αυτές τις χώρες αλλά και σε άλλες ακόμη-Ιταλία, Βουλγαρία, Γαλλία, ακόμη και στην Αλβανία-οι προσφωνήσεις δεν αποτελούν πρόβλημα.
Ο λόγος που δεν επιτρέπεται καν η τέως βασιλική οικογένεια να έχει το επώνυμο «Ντε Γκρες»
Υπενθυμίζεται ότι, όταν είχε δοθεί το επώνυμο «Ντε Γκρες» ο Νίκος Ανδρουλάκης σχολίασε σχετικά: «Με νόμο του ΠΑΣΟΚ, αποδέχθηκαν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που έκανε παρελθόν την βασιλεία στην χώρα μας. Το κακό είναι ότι το επώνυμο που έχουν επιλέξει, είναι απέναντι ακριβώς στο πνεύμα του νόμου. Το επώνυμο που επέλεξαν είναι ένα επώνυμο που αποδεικνύει ότι θέλουν να συντηρούν έναν μύθο για λόγους που εμείς πρέπει να προστατεύσουμε το πολίτευμά μας. Αν ήμουν πρωθυπουργός δεν θα επέτρεπα σε καμία περίπτωση να πάρουν αυτό το επώνυμο. Κλείνει το μάτι σε κάθε είδους Δεξιά ή Ακροδεξιά. Δεν γνωρίζω τι θα κάνει η τέως βασιλική οικογένεια. «Παύλος της Ελλάδας» σημαίνει την συντήρηση ενός μοναρχικού μύθου. Η Δημοκρατία προστατεύεται, αυτό που έπραξε η ΝΔ είναι απαράδεκτο, και δημιουργεί συνειρμούς αλλά και συντήρηση μύθων».
Υπάρχει θέμα με το όνομα σημείωσε και ο βουλευτής του ΚΚΕ, Νίκος Αμπατιέλος, τονίζοντας πως το όνομα θα πρέπει να μην παραπέμπει σε τίτλους ευγενείας και συμπληρώνοντας πως πρόκειται για μια συζήτηση που «βολεύει την κυβέρνηση, γιατί ψαρεύει στα θολά νερά της οπισθοδρόμησης», σε μια περίοδο με πολύ μεγάλα λαϊκά προβλήματα και πολεμική εμπλοκή.
Την επιστημονική διαφωνία του με «De Grece» εκφράζει και ο Νίκος Αλιβιζάτος, ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ.
Συγκεκριμένα, σε άρθρο γνώμης στην εφημερίδα «Καθημερινή» γράφει: «Το «de Grèce» ή «ντε Γκρες» που, σύµφωνα µε το ρεπορτάζ των εφηµερίδων, δήλωσαν ως επώνυµο οι ενδιαφερόµενοι, δεν είναι βέβαια κανονικό επώνυµο. Είναι δηλωτικό τόπου καταγωγής. Ως τέτοιο όµως το «ντε Γκρες» –δηλαδή «της Ελλάδος» και µάλιστα µε κενό ανάµεσα στις δυο λέξεις, κατά το γαλλικό de ή το γερµανικό von– το εν λόγω «επώνυµο» δεν προσδιορίζει, ούτε µπορεί να προσδιορίσει την ταυτότητα των συγκεκριµένων προσώπων, όπως θα έπρεπε.
∆ιότι χιλιάδες συµπατριώτες µας µε το όνοµα Παύλος ή Νικόλαος, θα µπορούσαν, επικαλούµενοι την αρχή της ισότητας, να διεκδικήσουν αντί άλλου επωνύµου το «της Ελλάδος» (ή «της Ηλείας», ή «της Καρδίτσας») και να το χρησιµοποιήσουν, προκαλώντας αληθινό χάος στις συναλλαγές. Από αυτή την άποψη, η αίτηση των ανωτέρω δεν πληροί, κατά τη γνώµη µου, τις προϋποθέσεις του ν. 2215/1994, ο οποίος ζητεί από αυτούς να δηλώσουν επώνυµο της επιλογής τους και όχι κάτι που δεν µοιάζει καν µε επώνυµο».
Ο κ. Αλιβιζάτος, σημειώνει πως: «Το κυριότερο, ωστόσο, είναι ότι το Σύνταγµα δεν απαγορεύει µόνο την απονοµή τίτλων ευγενείας, αλλά και τίτλων «διάκρισης» (άρθρο 4 παρ. 7). ∆εν συνιστά όµως κατ’ εξοχήν διάκριση η χρήση από έναν Ελληνα πολίτη, αντί επωνύµου, του δηλωτικού του τόπου καταγωγής του, όπως έκαναν παλαιότερα οι βασιλείς και, γενικότερα, οι ευγενείς;
Με όλο τον σεβασµό, λοιπόν, υποβάλλω τις παρατηρήσεις αυτές στον υπουργό Εσωτερικών, στον οποίο ανήκει ο τελευταίος λόγος, εν προκειµένω. Ως παλαιό µαθητή µάλιστα Ηλία Νικολακόπουλου και, ως εκ τούτου, καλό γνώστη της νεότερης ιστορίας µας, θα του συνιστούσα και κάτι ακόµη: να θυµηθεί τον Τιµολέοντα Φιλήµονα, τον γνωστό δηµοσιογράφο, πολιτικό και διανοούµενο, ο οποίος, το 1868, είχε αντιταχθεί στην απονοµή του τίτλου του «δούκα της Σπάρτης» στον µετέπειτα βασιλιά Κωνσταντίνο. Γιατί; ∆ιότι το απαγόρευε ήδη από τότε ρητά το Σύνταγµα».
Ταυτόχρονα απευθύνει μια προτροπή προς τους Γλύξμπουργκ: «Οσο για τους άµεσα ενδιαφερόµενους, θα τους προέτρεπα να χρησιµοποιήσουν ως επώνυµο το πολύ συγγενές «∆εγρές» ή, ακόµη, σωστότερα «∆αγρές», δανειζόµενοι το επώνυµο ενός γνωστού πολιτικού του 19ου αιώνα: του Κωνσταντίνου ∆αγρέ (1821-1898), επανειληµµένα βουλευτή Μεσσηνίας, ο οποίος καταγόταν από το χωριό Βρωµόβρυση της Αλφείας».
Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ενέκρινε με fast track διαδικασίες την αίτηση ιθαγένειας, έκανε πολλούς να επισημάνουν ότι η κυβέρνηση κλείνει το μάτι στο φιλοβασιλικό δεξιό ακροατήριο, με το Μαξίμου να επιχειρεί να πείσει ότι το θέμα δεν είναι σοβαρό, παρόλο που επί τοις ουσίας οι Γλύξμπουργκ δείχνουν και με τον τρόπο αυτό την εμμονή τους με τον τίτλο, τον οποίο ο ελληνικός λαός τους αφαίρεσε με το δημοψήφισμα του 1974.
Στη γραμμή Μαξίμου, ο υφυπουργός Εργασίας Κώστας Καραγκούνης, στη διάρκεια τηλεοπτικής συζήτησης στο Mega, υποστήριξε ότι «από τη στιγμή που κάποιος πληροί τις προϋποθέσεις του νόμου, μπορεί να του δοθεί η ιθαγένεια. Τι θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση, να μην την αποδώσει;».
«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλείνει το μάτι το ακροατήριο της πρώην βασιλικής οικογένειας. Κλείνει το μάτι και σε άλλα ακροατήρια, λαϊκίστικα και δεξιότερα της ΝΔ», τόνισε στην ίδια εκπομπή ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Γαβρήλος
