Όταν η τραγωδία δεν κάνει διακρίσεις
Υπάρχουν ιστορίες που ραγίζουν την καρδιά και μένουν χαραγμένες στη μνήμη, όχι μόνο για την τραγικότητά τους, αλλά και για την ανθρώπινη απώλεια που κουβαλούν. Όταν η απώλεια χτυπά την πόρτα, ακόμα και οι πιο διάσημοι δεν μένουν αλώβητοι. Στο πέρασμα του χρόνου, αρκετοί Έλληνες που αγαπήθηκαν από το κοινό βρέθηκαν αντιμέτωποι με ανείπωτες τραγωδίες, θρηνώντας για τα παιδιά τους πάνω από ένα μνήμα.
Με αφορμή την τελευταία συγκλονιστική τραγωδία που “χτύπησε” την πόρτα της γνωστής ηθοποιού Μαίρης Βιδάλη το Youweekly.gr σας παρουσιάζει ιστορίες που μας θυμίζουν πως ο πόνος της απώλειας είναι κοινός για όλους.
Παντελής Ζερβός
Ο μεγάλος ηθοποιός, Παντελής Ζερβός ήταν 4 ετών, όταν έχασε τη μητέρα του και 8 τον πατέρα του, ενώ οι συγγενείς του τον έστειλαν σε ορφανοτροφείο. Ωστόσο, το μεγαλύτερο οικογενειακό δράμα, ο αγαπημένος ηθοποιός έμελλε να το ζήσει το καλοκαίρι του 1956, στο μεγάλο σεισμό της Σαντορίνης.
Η γυναίκα και τα παιδιά του βρίσκονταν στο νησί και η μικρή κόρη του, Ευδοξούλα (12 ετών) θάφτηκε κάτω από τα ερείπια. Η γυναίκα του και οι άλλες δυο κόρες πρόλαβαν και βγήκαν απ’ το σπίτι και σώθηκαν. Και δε σταμάτησε εκεί το οικογενειακό δράμα, αφού τρία χρόνια μετά όταν έγινε η εκταφή, διαπιστώθηκε πως το κοριτσάκι είχε θαφτεί ζωντανό!
Το κατάλαβαν, γιατί ο σκελετός του παιδιού δεν ήταν ανάσκελα, αλλά στο πλάι και με το στόμα ανοιχτό! Ο Ζερβός κράτησε για πάντα μέσα του το τρομερό μυστικό, ακόμα κι απ’ τη γυναίκα του. Το εξομολογήθηκε λίγο πριν από το τέλος του, σε κάποια συνέντευξη του.
Μέλπω Κωστή
Πριν λίγα χρόνια η ηθοποιός Μέλπω Κωστή είδε τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια της, όταν ο 16χρονος γιος της Δημήτρης έχασε τη ζωή του σχεδόν ακαριαία σε ένα τραγικό τροχαίο δυστύχημα. Διερχόμενο όχημα παραβίασε φωτεινό σηματοδότη και έπεσε πάνω στη μηχανή που ο ίδιος οδηγούσε. Σε μια συγκινητική συνέντευξη που είχε παραχωρήσει λίγο καιρό μετά στο Enjoy και τη δημοσιογράφο Μαρία Ανδρέου είχε δηλώσει χαρακτηριστικά:
«Θέλει πολύ χρόνο για να περάσει ο πόνος και να διακοπεί η συναισθηματική σύνδεση. Χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά, γιατί αυτή η απώλεια είναι αφύσικη και δεν τη χωράει ο ανθρώπινος νους. Αλλά το μυαλό μας και η ψυχή μας έχουν μεγάλη δύναμη και εμείς στη ζωή μας λειτουργούμε ένα πολύ μικρό κομμάτι τους. Νομίζουμε ότι ξέρουμε τις δυνατότητες της σκέψης μας, του σώματος μας, δεν τις γνωρίζουμε όμως.
Ο άνθρωπος που πενθεί πρέπει να βρει τα θετικά κομμάτια της ζωής και να συνεχίσει να περπατά στο δικό του μονοπάτι. Είναι εγωιστικό να πω “χάθηκε το παιδί μου, πονάω, κατεβάζω ρολά”, να αφεθώ σε αυτό το θλιβερό βίωμα, να χαθώ από τη φασαρία του κόσμο και να μη με νοιάζει κανένας άλλος άνθρωπος, ούτε τα άλλα μου παιδιά, ο άνδρας μου, οι φίλοι μου, οι συνάδελφοι μου, ο κόσμος όλος… Είμαι η μοναδική που έχασε το παιδί της για να τα εγκαταλείψω όλα; Προφανώς και όχι. Η ζωή συνεχίζεται. Και πως θα συνεχιστεί; Κρατώντας το μυαλό μου απασχολημένο με πολλή εργασία και διάβασμα. Εγώ απευθύνθηκα και σε γιατρό και έκανα ψυχοθεραπεία. Ζήτησα ψυχολογική υποστήριξη».
Κώστας Γιαννόπουλος
Ο Κώστας Γιαννόπουλος έχασε τον γιο του Ανδρέα σε πολύ μικρή ηλικία μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο στις 9 Νοεμβρίου του 1995. Έμπνευση και επιθυμία του παιδιού του ήταν και το «Χαμόγελο του Παιδιού» το οποίο ο πατέρας του έκανε πράξη προσφέροντας κοινωφελές έργο.
«Ο Ανδρέας ήταν ένα παιδί που μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου του, το δικό του μήνυμα για το πώς θα ήθελε να είναι ένας σύλλογος, όπως τον είπε εκείνος το «Χαμόγελο του Παιδιού». Μέσα από αυτές προσπάθησε να μας περάσει ένα μήνυμα. Μέσα από την αγωνία του κατά τις στιγμές που ήταν έτοιμος να φύγει από τη ζωή. Κατάφερε να κάνει το «Χαμόγελο του Παιδιού» πραγματικότητα και να στηρίξει πάνω από 1.600.000 παιδιά σε όλη την Ελλάδα. Να δημιουργήσει υποδομές, κουλτούρα, απόψεις γύρω από το πώς πρέπει να στηρίζουμε τα παιδιά. Μακριά από συμπόνια, μακριά από φιλανθρωπίες και όλα αυτά τα ταπεινά συναισθήματα που δεν συνάδουν με την ταπεινή αθωότητα. Είναι πολύ δύσκολο μερικές φορές να μπορέσω να ισορροπήσω μέσα μου την επιτυχία του Ανδρέα αλλά και την απώλειά του.
Είναι δύσκολο μετά από 24 χρόνια να μπορέσω να αποδώσω αυτό που αισθάνομαι, γιατί υπερτερεί, ότι ακόμα υπάρχει μέσα από το «Χαμόγελο του Παιδιού». Τον αναφέρουν οι οικογένειες που σώθηκαν τα παιδιά τους από σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ο Ανδρέας για μένα ήταν ολόκληρος ο κόσμος, όπως είναι και ο Νίκος, ο αδελφός του. Έφυγε δεν υπάρχει πλέον, αλλά υπάρχει το «Χαμόγελο του Παιδιού, που το αντικατέστησε. Υπάρχει για μένα, γιατί αν δεν ήταν αυτός, ίσως κι εγώ να μην υπήρχα. Έτσι προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που έλεγε, αν ενωθούμε όλοι, θα τα καταφέρουμε», είχε δηλώσει τότε φανερά συγκινημένος.
Οδυσσέας Σταμούλης
Ο 11χρονος γιος του ηθοποιού, έφυγε από τη ζωή το 2023 μετά από πνιγμό σε παραλία της Ικαρίας και έκτοτε όλα είναι διαφορετικά για εκείνον.
«Αυτή η χρονιά ήταν ένας εφιάλτης, δεν το συζητώ. Αγγελούδια, παιδάκια, γονείς χάνουν κάθε μέρα… Μερικά από αυτά τυχαίνει να έχουν έναν πατέρα, ας το πούμε αναγνωρίσιμο, δημόσιο πρόσωπο. Δεν μιλάω, λοιπόν, γι’ αυτό και ούτε θα μιλήσω, γιατί είναι σαν να έχει η δικιά μου απώλεια μεγαλύτερη βαρύτητα από των άλλων. Θέλω να σας πω ότι η απώλεια έχει ακριβώς την ίδια αξία και ο πόνος είναι αφόρητος με τον ίδιο τρόπο για όλους τους γονείς, είτε τον ξέρεις είτε δεν τον ξέρεις.
Ήταν πολύ χυδαίο που ερχόντουσαν έξω από το θέατρο, με την έννοια που είπα πριν. Ότι ήταν σαν να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα η δική μου απώλεια από οποιουδήποτε ανθρώπου. Δεν μίλησα ποτέ ούτε κάλεσα κανέναν να του πω για τον πόνο μου», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του.
Γιώργος Γεωργίου
«Ο γιος μου έφυγε από τη ζωή εξαιτίας μιας σπάνιας νόσου. Όταν η πρώτη μου γυναίκα έμαθε ότι η ασθένεια του γιου μας δεν έχει επιστροφή, πήγε να αυτοκτονήσει. Σηκώθηκα το πρωί, είδα τα μαλλιά μου άσπρα, έτρωγα ψίχα ψωμί και έσπαγαν τα δόντια μου, από τη στεναχώρια. Η μεγάλη πληγή για μένα ξέρεις ποια ήταν; Τον κοίταζα κι έλεγα… τι αισθάνεται αυτό το παιδί μέσα του; Δεν τον ρώτησα ποτέ. Ούτε αυτός μου το είπε, αλλά καταλάβαινα τι ψυχολογικά είχε μέσα του»
Αριστοτέλης Ωνάσης
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ένας από τους πλουσιότερους και πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες της Ελλάδας, έχει πράγματι βιώσει την τραγωδία της απώλειας του γιου του. Ο γιος του, Αλέξανδρος Ωνάσης, πέθανε σε ηλικία μόλις 25 ετών το 1973 σε αεροπορικό δυστύχημα στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Ελληνικού. Αυτό το γεγονός είχε μεγάλο αντίκτυπο στον Αριστοτέλη Ωνάση, καθώς η απώλεια ενός τέτοιου νέου και ταλαντούχου ανθρώπου είναι πάντα μια βαθιά πληγή για οποιονδήποτε γονιό.
Χρήστος Χωμενίδης
«Είχε ένα φρικτό ατύχημα στο μπάνιο. Λιποθύμησε η μητέρα του και πνίγηκε. Σχεδόν αρχαιοελληνικό δεν είναι; Κι αυτό έγινε μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Και να φανταστείτε πως εγώ είμαι ένας άνθρωπος που νομίζει πως ελέγχει τα πάντα! Μερικές φορές όμως μαθαίνεις με τον πιο βίαιο τρόπο πως τα δεδομένα δεν είναι τελικά δεδομένα», είχε δηλώσει τότε για τον χαμό του 3 μηνών γιου του ο συγγραφέας, Χρήστος Χωμενίδης.
