Ο Άγιος Χαράλαμπος, υπολογίζεται ότι γεννήθηκε το 89 μ.Χ. Συνελήφθη από τον έπαρχο της Μαγνησίας Λουκιανό, κατά την περίοδο του διωγμού των Χριστιανών (περί το 198 μ.Χ.) που εξαπέλυσε ο αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος.
Βασανίστηκε σκληρά και αποκεφαλίστηκε σε ηλικία 113 ετών (202 μ.Χ.), πιθανώς στην Αντιόχεια του Μαιάνδρου.
Η μνήμη του τιμάται στις 10 Φεβρουαρίου από την Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία του αποδίδει το προσωνύμιο Ιερομάρτυρας. Την ίδια μέρα επίσης γιορτάζουν οι Άγιοι Πορφύριος και Βάπτος, δύο εκ των στρατιωτών που διατάχθηκαν να τον βασανίσουν και οι οποίοι, βλέποντας το μαρτύριό του, έγιναν Χριστιανοί.
Εορτολόγιο: Σύγχρονο Θαύμα Αγίου Χαραλάμπους
Ένα σύγχρονο Θαύμα σε καρδιοπαθή του Αγίου Χαραλάμπους: «Τρέφει ιδιαίτερη ευλάβεια προς τον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Χαράλαμπο, που φρόντισε πρώτα για την σωτηρία της ψυχής της και μετά του σώματος».
Η κ. Ε.Λ. από την Αθήνα το 1992 είχε υποστεί έμφραγμα καρδιάς. Ανησύχησε για την υγεία της και πήγε στην Ελβετία για να χειρουργηθεί σε Νοσοκομείο.
Πριν φύγει της δώρισαν το βιβλίο «το Συναξάρι του Αγίου Χαραλάμπους» και σε όλη τη διαδρομή, καθώς και όλη τη νύκτα στο ξενοδοχείο το διάβαζε και παρακαλούσε τον Άγιο να της σταθεί βοηθός.
Κατά τις 6 το πρωί, μετά από μια άυπνη και αγωνιώδη νύκτα της παρουσιάζεται ο Άγιος Χαράλαμπος, της πιάνει το χέρι και της λέει:
«Γιατί έχεις τόση αγωνία; Εγώ ήλθα να σε βοηθήσω. Πρέπει όμως να διορθώσεις μια αταξία που έκανες στο σπίτι σου.
Γιατί έβγαλες τον Εσταυρωμένο από το δωμάτιο; (Όντως η ανωτέρω κυρία είχε βγάλει ένα παλαιό εσταυρωμένο για να τον αντικαταστήσει με κάποιο καινούργιο κάδρο).
Θα βάλεις -συνέχισε- τον Εσταυρωμένο στην πρέπουσα θέση, και όλα θα πάνε καλά».
Όταν την επομένη η Ε.Λ. εισήχθη στο Νοσοκομείο για προεγχειρητικές εξετάσεις, οι γιατροί της είπαν ότι είναι τελείως υγιής και να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Το πρώτο που έκανε ήταν να επισκεφθεί την Ιερά Μονή Αγ. Στεφάνου, όπου φυλάσσεται η Αγία του Κάρα, για να προσκυνήσει και ευχαριστήσει τον Άγιο.
Έκτοτε τρέφει ιδιαίτερη ευλάβεια προς τον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Χαράλαμπο, που φρόντισε πρώτα για την σωτηρία της ψυχής της και μετά του σώματος.
