Συνέντευξη στο queen.gr και την δημοσιογράφο Κατερίνα Μπούσιου παραχώρησε ο Γιώργος Καραμίχος.
Ο σπουδαίος ηθοποιός του θεάτρου και δάσκαλος υποκριτικής, που τα τελευταία δύο χρόνια και λόγω των γυρισμάτων για τον «Ήλιο» ζει μόνιμα στην Ελλάδα μαζί με την Μεξικάνα σύντροφό του Άλμα και τον 7χρονο γιο τους Ντιέγκο Τζον, μίλησε για τα social media, την υποκριτική και τη ζωή του στην Αμερική.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Γιώργου Καραμίχου:
Πολλές φορές έχω δει στα σχόλια που σoυ γράφουν οι γυναίκες στα social media να επαναλαμβάνουν τη φράση ωραίος ηθοποιός και ωραίος άντρας”. Σε κολακεύει ή το βρίσκεις περιττό;
Για το “ωραίος άνδρας” τα εύσημα θα πρέπει να πάνε στους γονείς μου που συνδύασαν τα γονίδιά τους με έναν τρόπο που ανταποκρίνεται στο “ωραίο” της εποχής! Προφανώς, βέβαια, χαίρομαι όταν ο κόσμος εκτιμά τη δουλειά μου γιατί σημαίνει ότι είμαι σε καλό δρόμο σε σχέση με την αναζήτησή μου και ότι η μελέτη μου επικοινωνεί με τον κόσμο.
Πέρασες ποτέ την φάση του ζεν πρεμιέ στην δουλειά; ‘Η την φάση του «είμαι νέος, πετυχημένος και άτρωτος»;
Από την αρχή που ασχολήθηκα με την υποκριτική με γοήτευε η ουσία και όχι η εμφάνιση. Για αυτό και απέφυγα να παίξω αμιγώς ζεν πρεμιέ ρόλους. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή κυρίως τέτοιους μου πρότειναν, αλλά πλην ελαχίστων εξαιρέσεων έχω επιλέξει να παίξω ρόλους που το «σκοτάδι» τους είχε τόσο… ζουμί ώστε να μην ασχολούνται οι θεατές με την εμφάνιση.
Δίνεις σημασία στο στυλ;
Όχι ιδιαίτερα. Μου αρέσουν τα ελαφρώς εκκεντρικά ρούχα που φέρουν μια προσωπική σφραγίδα για τον καθένα μας. Για αυτό και μου αρέσουν ρούχα σχεδιαστών όπως ο Γιώργος Ελευθεριάδης γιατί τολμούν να αναδείξουν φόρμες και αισθήσεις πέραν της προφανούς μόδας. Αλλά η καλύτερη μου είναι όταν είμαι σε μέρη όπως η Νίσυρος, όπου δεν χρειάζεται να κοιταχτώ στον καθρέφτη. Βάζω μία βερμούδα ή ένα παρεό και βγαίνω έξω στον όμορφο κόσμο. Μου λείπει που οι άντρες έπαψαν να φοράνε χιτώνες και φουστανέλες. Βολεύουν πολύ σε βόλτες και φυσικές ανάγκες. Πολύ περισσότερο από τα παντελόνια. Αλλά όπως είπα είμαι δειλός και δεν τολμώ να βγω με τη φουστανέλα μου στο δρόμο. Μέχρι παρεό στην παραλία και στο σπίτι φτάνω!
Τα πας καλά με τον χρόνο; Πέρασες ποτέ κρίση ηλικίας;
Το αντίθετο. Η ενηλικίωση μού φαίνεται ευλογία. Πρώτον είναι θαύμα το ότι έχω επιβιώσει μέχρι τα 47 μου (γελάει) και δεύτερον ότι είμαι στην πιο ευτυχισμένη φάση της ζωής μου. Το πρόβλημα που προκαλεί κρίσεις ηλικιακές και μη, είναι η προσκόλληση. Όταν περιμένεις συγκεκριμένα αποτελέσματα στις επιλογές σου. Όταν δεν έχεις ατζέντα περί εμφάνισης και περί ουσίας δεν κινδυνεύεις από τέτοιους πανικούς. Ευτυχώς τους πέρασα εγκαίρως και τώρα μέσω της δουλειάς μου ασχολούμαι απενοχοποιημένα πια με την ανθρώπινη φύση (η οποία είναι πάντα σε κρίση ούτως ή άλλως λόγω θνητότητας και όλων των φόβων που προκύπτουν από αυτήν).
Το αγροτόπαιδο από την Βέροια με τις δυσκολίες αλλά και τα αγνά συναισθήματα, βρίσκεται ακόμη κάπου κρυμμένο μέσα σου;
Καθόλου κρυμμένο. Είναι σε απόλυτη έκφραση χωρίς καμία παραλλαγή και καμία λούφα. Όσο μεγαλώνω τόσο πιο εμφανείς γίνονται οι ποιότητες της παιδικής μου ανάγκης. Και όλο και πιο αποδεκτές. Όταν ήμουν στο χωριό ονειρευόμουν τα ταξίδια. Και τώρα ταξιδεύω στα όνειρα μου κρατώντας πάντα ζωντανή την πηγή μου, τον πατέρα και τη μάνα μου, τα βουνά πάνω από τους Γεωργιανούς και τις μυρωδιές από τις φτέρες στις καλύβες που φτιάχναμε.
Ποια δικά σου λάθη συμβουλεύεις τα παιδιά σου να μην κάνουν; Τι είδους μπαμπάς είσαι;
Η εμπειρία δεν είναι κάτι που μεταβιβάζεται. Αλλά όμως το μόνο που προσπαθώ να τους περάσω είναι να μην φοβούνται να εκφράσουν αυτό που θέλουν. Και είμαι εδώ να τους υποστηρίξω σε όλες τις επιλογές τους. Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από συμβουλάτορες αλλά από χαρούμενους ενήλικες γύρω τους. Ενήλικες που ζουν τη ζωή τους και όχι την αρρωστημένη σύμβαση. Αν όλοι οι γονείς έκαναν αυτό που αγαπάνε χωρίς να κρίνουν τους γύρω τους, όλα τα παιδιά θα έκαναν το ίδιο. Και δεν θα υπήρχαν ούτε πόλεμοι, ούτε κακοποιήσεις και ούτε ανίδεοι άνθρωποι σε θέσεις εξουσίας. Όλοι οι μπαμπούλες θα ήταν στο δικό τους σύμπαν, αυτό της λήθης.
Η κόρη σου έχει την άνεση να σου ζητήσει συμβουλές ακόμη και στα προσωπικά της;
Ναι, το κάνει και με χαροποιεί πολύ. Γιατί αυτό σημαίνει ότι μου έχει εμπιστοσύνη και εκτίμηση όπως έχω κι εγώ για εκείνη. Για αυτό και εγώ ανατρέχω στη συμβουλή της πολύ συχνά. Τα παιδιά είναι δάσκαλοι μας. Οι γονείς απλώς χρειάζεται να προμηθεύουμε τα παιδιά μας με ασφάλεια, τροφή και εμπειρία και όλα τα άλλα τα κάνουν μόνα τους. Αρκεί να τ’ ακούμε.
Όταν πήγες στην Αμερική αρχικά για να δουλέψεις ως ηθοποιός και μετά να διδάξεις, σκέφτηκες ότι ήταν πολύ μεγάλο το ρίσκο που έπαιρνες;
Δεν χρειαζόταν να το σκεφτώ, το έζησα και το ζω καθημερινά γιατί η δουλειά του ηθοποιού εμπεριέχει το ρίσκο. Οι καλοί ρόλοι βρίσκονται σε σύγκρουση και σε κίνδυνο απώλειας του εαυτού. Δεν μπορείς να ρισκάρεις ως ρόλος και να ακολουθείς την πεπατημένη στην προσωπική σου ζωή. Είτε έκδηλα είτε άδηλα, οφείλεις ως ηθοποιός και ως άνθρωπος να ανησυχείς. Πώς μπορείς να θέτεις καθημερινά στη δουλειά υπαρξιακά ερωτήματα αν δεν τα βλέπεις κάθε μέρα στον δικό σου καθρέφτη;
Υπήρξε η εποχή που η τόλμη σου δεν σου βγήκε σε καλό;
Το καλό και το κακό είναι υποκειμενικά βέβαια, αλλά ναι, έχω κάνει και επώδυνες επιλογές. Δεν τις μετανιώνω ωστόσο. Δεν έχω χρόνο για χάσιμο, η ζωή είναι μικρή και έχω δουλειές να κάνω. Και για να είμαι ειλικρινής, εκ των έσω δεν διακρίνω καμία τόλμη στις επιλογές μου. Είμαι μάλλον δειλός ως άνθρωπος. Απλώς ακολουθώ τις επιταγές μιας εσωτερικής ανάγκης και όπου με βγάλει. Με πολύ φόβο και πολύ πάθος. Κι ο Άι Γιώργης βοηθός! Και οι δράκοι παρά δίπλα. (γελάει).
Ποια λογαριάζεις ως μεγάλη σου αποτυχία;
Έχασα πολύ χρόνο όταν ήμουν νέος κρίνοντας τους άλλους και τις καταστάσεις, μιμούμενος συμπεριφορές ενηλίκων γύρω μου. Αλλά φαντάζομαι ότι κι αυτό ήταν ένα στάδιο της εξέλιξης μου.
Ως Δημήτρης στον «Ήλιο» φαίνεται ότι ξεκίνησες την δεύτερη σεζόν με ακόμη μεγαλύτερα… βάσανα. Κάποιες φορές νομίζω ότι ως ρόλος είναι και λίγο άτυχος γιατί όλοι με κάποιο τρόπο στρέφονται εναντίον του. Θα κατορθώσει τουλάχιστον να σώσει την σχέση του με την Αλίκη;
Άτυχος δεν θα έλεγα. Βαθιά αναμεμειγμένος με την ανθρώπινη εντροπία. Έχει επιλέξει να γίνει αστυνόμος, κοινώς να διορθώνει συμπεριφορές. Οπότε επιλέγει και ανθρώπους που έχουν ανάγκη επιδιόρθωσης. Η μόνη του ίσως ατυχία ήταν ότι η Αλίκη ήρθε λίγο αργά στη ζωή του και κουβαλάνε και οι δύο βαριές αποσκευές. Δεν ξέρω αν θα κατορθώσουν να είναι μαζί. Το εύχομαι.
