Έχει τη δυναμική, έχει και ένα… χρωστούμενο
Εθνική υπόθεση δεν είναι η Eurovision(σοβαροί να ‘μαστε…), είναι όμως κάτι ωραίο, δευτερεύον, για να περνάμε ευχάριστα το χρόνο μας.
Να μαζευόμαστε να βλέπουμε το σόου «εξοπλισμένοι» με πίτσες, μπίρες και τα συναφή. Nα ξεχωρίζουμε τραγούδια, θετικά ή αρνητικά, να μπαίνουμε στο παιχνίδι των προβλέψεων, περί του ποιο θα πάρει τα περισσότερα «12άρια» και πάει λέγοντας. Η διαδικασία, ενδεχομένως, είναι πιο σημαντική από τον διαγωνισμό αυτόν καθαυτό.
Κι αφού τα ξεκαθαρίσαμε τα θεωρητικά, πάμε και στα πρακτικά της υπόθεσης. Τουτέστιν, ποια χώρα θα το σηκώσει φέτος το… τιμημένο ένα χρόνο μετά τον θρίαμβο του Nemo; Με βάση το τι προβλέπουν οι μπουκ, που προφανώς δεν είναι προφήτες αλλά είναι πάντα καλά ενημερωμένοι για τα data της υπόθεσης, το νο1 φαβορί είναι η Σουηδία, που εκπροσωπείται με το τραγούδι “Bara Badu Bastu” των KAJ. Ενώνοντας παραδοσιακά στοιχεία και χιουμοριστική διάθεση και με μια ξεχωριστή δημιουργική παρουσία επί σκηνής, το κομμάτι έχει αποκτήσει ισχυρή βάση οπαδών.
Δυνατά στα προγνωστικά παίζει και η Αυστρία, με την ποπ – όπερα με τίτλο “Wasted Love” που ερμηνεύει εντυπωσιακά ο τενόρος JJ, ενώ η Ολλανδία με το γεμάτο ενέργεια “C’est la Vie” του Claude ολοένα και ανεβαίνει σε δημοτικότητα και προοπτική. Όμως αν μας ρωτάς ποια χώρα έχει πραγματικά τα φόντα να κάνει την έκπληξη και να κατακτήσει την πρωτιά παρότι αυτή τη στιγμή δίνεται σε θέση αουτσάιντερ (περί το 10.00 ο μέσος όρος αποδόσεων), η απάντησή μας θα ήταν η εξής μία: Γαλλία.
Πρώτα και κύρια, γιατί έχει ένα πραγματικά πολύ καλό τραγούδι: Το “Maman” της Louane. Και λέξη να μην καταλαβαίνει κανείς, νιώθει το συναίσθημα σε κάθε λέξη, για ένα κομμάτι που σε κάνει χίλια κομμάτια σαν διαβάσεις τους στίχους. Η τραγουδίστρια απευθύνεται στη νεκρή μητέρα της, της λέει πως κατάφερε και προχώρησε παρά το μεγάλο κενό που της άφησε η απώλεια και στο φινάλε, της αποκαλύπτει πως είναι η ίδια πια που έγινε μητέρα. Ο κύκλος της ζωής, η – σαν και αυτήν δεν έχει τίποτα άλλο – μητρική αγάπη, το μήνυμα είναι πανανθρώπινο, οικουμενικό. Και η ερμηνεία της Louane, ανατριχιαστική.
Κάτι που μας θυμίζει κάτι ακόμα, πολύ σημαντικό σε έναν διαγωνισμό όπως η Eurovision. Έχει μένει, κάπως σαν συλλογικό απωθημένο, πως η Γαλλία έπρεπε να κερδίσει πέρυσι (βγήκε 3η τελικά), με τον Sliman και το “Mon Amour”. Αναντίρρητα ο τύπος έδωσε ρεσιτάλ επί σκηνής, μια από τις καλύτερες φωνές που έχουμε ακούσει ποτέ στον διαγωνισμό.
Απλώς θυμηθείτε το(ν), ήταν πραγματικά καταπληκτικό(ς):
Μήπως ένα χρόνο μετά αποκατασταθεί εκείνη η αδικία; Μόνο «σκάνδαλο» δεν θα ήταν κάτι τέτοιο. Με μια άλλη (παρόμοιου ύφους) μπαλάντα, η Louane έχει σίγουρα τη δυναμική να δώσει στη Γαλλία την πρωτιά στη φετινή Eurovision. Από όλες τις απόψεις.
