Οι τρεις αγαπημένες Αγίες που γιορτάζουν και σε ποιους λέμε «Χρόνια Πολλά»
Αύριο, Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου σύμφωνα με το εορτολόγιο είναι της Αγίας Ευφημίας, Αγίας Λουντμίλας και της Αγίας Μελιτινής μάρτυρος
Τα ονόματα που γιορτάζουν αύριο είναι τα εξής:
Εύφημος
Ευφημία
Εύφημη
Εύφη
Ευφημούλα
Ευφούλα
Φούλα
Λουντμίλλα
Λουντμίλα
Αγία Ευφημία
Μελίνα
Μελιτινή, Μελιτίνη, Μελιτίνα, Μελίτη, Μελίτα, Μελιτίνος
Η Αγία Ευφημία
Η Ευφημία γεννήθηκε στα μέσα του 3ου αιώνα και καταγόταν από τη Χαλκηδόνα. Κατά τη διάρκεια των διωγμών του Διοκλητιανού (284-305) προσήχθη ενώπιον του ανθυπάτου Θράκης και Βιθυνίας και όταν αρνήθηκε να αποκηρύξει την πίστη της, βασανίστηκε άγρια. Προτού ριχθεί στα θηρία και κατασπαραχθεί από μία αρκούδα, κατόρθωσε να προσηλυτίσει στον χριστιανισμό τους δύο δημίους της.
Πάνω στον τάφο της ανεγέρθηκε αργότερα ναός, στον οποίο συνήλθε η Δ’ Οικουμενική Σύνοδος (451).
Η Αγία Λουντμίλα
Βοημή (Τσέχα) πριγκίπισσα, που μαρτύρησε για την πίστη της και τιμάται από τη χριστιανοσύνη κάθε χρόνο στις 16 Σεπτεμβρίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσες φέρουν το όνομα Λουντμίλα.
Η Λουντμίλα (860-921) βαπτίστηκε χριστιανή μαζί με τον σύζυγό της από τον θεσσαλονικέα «φωτιστή των Σλαύων» Άγιο Μεθόδιο. Ανέθρεψε χριστιανικά και τον έγγονό της Βεγκέσλαο (Βεντσεσλάς), αλλά μετά τον θάνατο του γιου της, η νύφη της Δραγομίρα, που ήταν ειδωλολάτρισσα, κατέλαβε την εξουσία και διέταξε τον στραγγαλισμό της Λουντμίλας.
Η Αγία Λουντμίλα είναι προστάτιδα της Βοημίας (περιοχή που εκτείνεται σχεδόν στη μισή Τσεχία) και τα λείψανά της βρίσκονται στον ρωμαιοκαθολικό καθεδρικό ναό του Αγίου Γεωργίου της Πράγας, πρωτεύουσας της Βοημίας και της Τσεχίας.
Η Αγία Μελιτινή
Η Αγία Μελιτινή έζησε κατά το έτος 160 μ.Χ., όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος ο επονομαζόμενος ευσεβής. Ο τότε λοιπόν ηγεμόνας της Θράκης Αντίοχος, σκληρός πολέμιος των χριστιανών, διέταξε να συλληφθεί και η Μελιτινή από τη Μαρκιανούπολη, που καταγγέλθηκε ότι εργαζόταν δραστήρια για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Επειδή οι απειλές δεν μπόρεσαν να τη φοβίσουν, ανέλαβε η ίδια η σύζυγος του ηγεμόνα να την άλλαξοπιστήσει. Γι’ αυτό τη δέχτηκε στο σπίτι της και χρησιμοποίησε επιδέξια όλα τα σαγηνευτικά και ύπουλα γυναικεία μέσα. Αλλά αυτή που ανέλαβε να νικήσει, νικήθηκε. Υπέστη όμως μια ήττα, από ‘κείνες που συγχρόνως είναι και ένδοξη νίκη. Θέλησε δηλαδή να κάνει ειδωλολάτρισσα τη Μελιτινή, και κατέληξε στο να γίνει η ίδια χριστιανή. Κατόπιν και οι δυο γυναίκες μαζί, αφού απέκρυψαν το γεγονός από τον Αντίοχο, συνεργάστηκαν και έφεραν πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Μανιώδης ο Αντίοχος, όταν έμαθε την αλήθεια, αποκεφάλισε τη Μελιτινή, η οποία βάδισε με θάρρος στο θάνατο και συγχρόνως στην αιώνια τρυφή και δόξα.
