Για την αγάπη του για τον αθλητισμό, τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αλλά και την απώλεια που τον σημάδεψε, μίλησε μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Σαμπάνης στην εκπομπή «Στούντιο 4».
«Ο αθλητισμός ήρθε στη ζωή μου πολύ νωρίς περισσότερο επειδή ήθελα να κάνω κάτι να μοιάσω στον μπαμπά μου. Ο μπαμπάς μου ήταν αθλητής, εγώ ήθελα να βρω ένα τρόπο να του δείξω ότι μπορώ και εγώ. Ήταν χωρισμένοι οι δικοί. Ήμουν γρήγορος πολύ. Η μουσική ήταν ο τρόπος να εκφράζομαι, ο στίβος ήταν μια ταυτότητα που πήρα από πολύ νωρίς, ήμουν ο τύπος που τρέχει γρήγορα και αυτό με βοήθησε να έχω μία ταυτότητα στην κοινωνία, εντάχθηκα πολύ γρήγορα στο κοινωνικό σύνολο», ανέφερε ο τραγουδιστής, μιλώντας για την αγάπη του για τον αθλητισμό.
Αναφερόμενος στη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Γιώργος Σαμπάνης δήλωσε: «Το 2004 ήταν μια περίεργη χρονιά για εμένα. Ήμασταν στην χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων. Όλοι ονειρευόμασταν ότι θα πιάσουμε ένα οποιοδήποτε όριο να τρέξουμε με την ομάδα της σκυτάλης ή να είμαστε αναπληρωματικοί στο Ολυμπιακό χωριό σαν αναπληρωματικοί. Είχα ένα ατύχημα εκείνη τη χρονιά και δεν θα έτρεχα στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
«Αυτός ο τραυματισμός έκλεισε κάθε πιθανότητα συμμετοχής μου. Από αφέλεια και χαζομάρα δεν ήθελα να συμμετάσχω, στον Παπαϊωάννου δεν μπορείς να πεις εύκολα όχι. Είχα πει ότι υπολογίζω ότι θα είμαι στην ομάδα. Όταν ήρθε ο τραυματισμός ήταν ευγενέστατος, πάρα πολύ καλός, μου έδωσε μια ευκαιρία παρότι ήμουν τραυματίας μου έδωσε το χρόνο της προσαρμογής», πρόσθεσε ο τραγουδιστής.
Στη συνέχεια ο τραγουδιστής μίλησε για το θάνατο του παππού του: «τραγούδησα πρώτη φορά με τους Onirama, σε νυχτερινό μαγαζί της Αθήνας, 18 Γενάρη 2009. Το θυμάμαι γιατί εκείνη την ημέρα πέθανε ο παππούς μου. Την πρώτη φορά που πήγα να τραγουδήσω, παιδιά, είχε πεθάνει ο παππούς μου την ίδια ημέρα. Ήταν ό,τι χειρότερο στη ζωή μου. Απίστευτο. Απίστευτο. Τραγούδησα κανονικότατα, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Ήταν η πρώτη μου δουλειά. Δεν είχα άλλη επιλογή. Πολύ άγριο πράγμα, βαρύ πολύ, πολύ άσχημη εμπειρία αλλά τι μπορείς να κάνεις; Είχα δουλειά, και η πρώτη μου δουλειά, πρεμιέρα. Τι να έλεγα, όχι δεν έρχομαι, πέθανε ο παππούς μου;»
