Η Πέγκυ Ζήνα μίλησε στο περιοδικό «S», αναφερόμενη στα 30 χρόνια συμβίωσης με τον σύζυγό της Γιώργο Λύρα, στην κόρη της Ηλέκτρα, στην απώλεια που την σημάδεψε και στις δυσκολίες που αντιμετώπισε, ενώ αναφέρθηκε και στην τρέχουσα κατάσταση στο ελληνικό σόουμπιζ.

Αναλυτικά η συνέντευξη της Πέγκυ Ζήνα

Υπάρχουν αλλαγές στη ζωή σου αυτόν τον καιρό, έτσι δεν είναι;

Βρίσκομαι σε µια καινούργια δισκογραφική εταιρεία, την Panik, και κάνω µια συνεργασία, έπειτα από πολλά χρόνια, µε τον κουµπάρο µου, κολλητό µου φίλο και συνθέτη της καριέρας µου, Γιώργο Μουκίδη. Ταυτόχρονα, ασχολούμαι µε τις πρόβες για τις εμφανίσεις µου στο «Mezzo», που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στην Πλατεία Ασωµάτων.

Ακούγεται διαφορετικά να λες «µπουζούκια» και διαφορετικά να λες «νυχτερινά κέντρα»;

Τα µπουζούκια είναι η ίδια λέξη µε εκείνες των νυχτερινών κέντρων ή των κέντρων διασκέδασης. Τη διαφορά την κάνουν πάντα οι καλλιτέχνες, ποτέ οι τοίχοι. Στις µουσικές σκηνές έχουµε δει και ανθρώπους που δεν έχουν τόσο ταλέντο, απλώς τραγουδούν ένα ποίηµα και µπορούν να υπάρξουν και µε άλλους τρόπους, λέγοντας κάτι πιο ροκ.

Ανήκεις στην κατηγορία των καλλιτεχνών που δουλεύουν στα µπουζούκια;

Με αυτό που ο κόσμος εννοεί, πιστεύω, ποτέ. Με την έννοια του ευτελούς, όχι, δεν ανήκα σε τέτοιον χώρο ως άνθρωπος. Ποτέ δεν µου άρεσε η παρακμή, γιατί αυτές τις αξίες κουβαλούσα. Ό,τι και να έκανα εμπεριείχε αξιοπρέπεια, από 20 χρόνων, που μπήκα στη δουλειά αυτή, μέχρι τώρα, που σε λίγες ημέρες γίνομαι 49 ετών.

Τι ορίζεις ως παρακµή;

Να έχεις µια συµπεριφορά στη σκηνή η οποία να έχει ελάχιστα ρούχα, να µην έχεις πολύ καλή φωνή και ως προσωπικότητα να επιτρέπεις στον κόσµο, µεθυσµένο, να σου φέρεται όπως να ’ναι. Έχω γεννηθεί σε λάθος εποχή. Λάτρευα το θρυλικό «Κανόνι», το οποίο είχε ο µπαµπάς µου. Εκεί τότε τραγουδούσε η Γιώτα Γιάννα κι εγώ ήµουν 5 χρόνων όταν έκλεισε.

Ντυμένη στα λευκά, στο ίδιο ύψος με τη μαμά της: Η κόρη της Πέγκυς Ζήνα μεγάλωσε και πήγε Θέατρο με τους γονείς της