Πέρα από την επαγγελματική επιτυχία, η Άννα Φόνσου αγάπησε και αγαπήθηκε πολύ, έζησε μια πλούσια ζωή, χωρίς ωστόσο να επαναπαύεται στιγμή.
Ούσα χειραφετημένη από μικρή, πάντα στόχευε σε μια σπουδαία κοινωνική δράση και έτσι το 1997 ίδρυσε με δικό της κεφάλαιο το κοινωφελές ίδρυμα «Το σπίτι του Ηθοποιού», που αποτελεί και το μεγάλο της όνειρο.
Εκτός από ψυχή έχετε βάλει και προσωπική σας περιουσία στο «Σπίτι του ηθοποιού»…
Έχω ρίξει όλη την περιουσία μου στο «Σπίτι του ηθοποιού» και με έχουν βοηθήσει και πλούσιοι φίλοι μου που θέλουν να κρατήσουν την ανωνυμία τους. Έχω θυσιάσει την καριέρα μου και πάντα όταν έχουμε έξοδα παραπάνω, εγώ είμαι εκείνη που βγάζω το φίδι από την τρύπα, αλλά χαλάλι. Εγώ δεν έκανα λεφτά από τη δουλειά μου, γιατί ήθελα εγώ να διαλέγω τα έργα που ήθελα να παίξω και να συνεργαστώ με συγκεκριμένους σκηνοθέτες, με την αφρόκρεμα και είμαι περήφανη γι’ αυτό. Στα πρώτα χρόνια με βοήθησε ο πρώτος μου άνδρας που δεν ζει πια και ήταν πολύ πλούσιος. Όταν με ρώτησε τι δώρο θέλω αντί να του πω ένα σπίτι στο Σαν Σελιζέ στο Παρίσι, του είπα να μου κάνει μια δουλειά που στοίχιζε σχεδόν αυτά τα χρήματα. Επιπλέον, άνοιξα μια μπουτίκ που πήγαινε καλά και ό,τι έβγαζα, τα έριχνα στο θέατρο. Θέλω να πω ότι η αδερφή μου την οποία έχασα και ήταν το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο, σχεδόν μου χρηματοδότησε το «Σπίτι του ηθοποιού». Έφυγε από τη ζωή και γι’ αυτό έχω υποχρέωση γι’ αυτή τη γυναίκα που με βοήθησε με τα λεφτά της, να τελειώνω ότι αρχίζω.
Είχατε οικονομικές χασούρες όταν κάνατε θεατρικές παραγωγές;
Πάντα έχανα χρήματα, αλλά κάπως τα κατάφερνα. Με βοήθησε πολύ και η μπουτίκ που είχα στο Κολωνάκι, η οποία δεν ήταν πολυτελείας αλλά για πολύ απλές γυναίκες. Πήγαινε πάρα πολύ καλά σε εισπράξεις.
