Σημαντικές εξελίξεις καταγράφονται στην υπόθεση της Αμαλίας Νικολοπούλου από τη Ρευματιά Μελιγαλά Μεσσηνίας, η οποία αγνοείται από τις 13 Οκτωβρίου 2021. Τέσσερα χρόνια μετά την εξαφάνισή της, μια νέα πληροφορία φαίνεται να δίνει νέα ώθηση στις έρευνες, επαναφέροντας το μυστήριο στο προσκήνιο.
Τι έφερε στο φως η Αγγελική Νικολούλη
Όλα ξεκίνησαν μετά την έρευνα της εκπομπής «Φως στο Τούνελ» της Αγγελικής Νικολούλης, όταν ένα ανώνυμο τηλεφώνημα έφτασε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, προκαλώντας άμεσο συναγερμό. Η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής ακουγόταν αποφασιστική, σαν να γνώριζε σε βάθος την περιοχή, και υπέδειξε ένα απομονωμένο, σχεδόν απάτητο σημείο, ισχυριζόμενη ότι εκεί βρίσκονταν οστά που “έμοιαζαν ανθρώπινα”. Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, οι πληροφορίες του μάρτυρα φαίνεται να επιβεβαιώνονται.
Η τοποθεσία που υπέδειξε δεν απέχει πολύ από το σημείο όπου, πριν από λίγες ημέρες, ένας βοσκός είχε βρει τα ρούχα της αγνοούμενης μητέρας, ευρήματα που είχαν παρουσιαστεί στην εκπομπή. Το εξωτερικό συνεργείο του «Τούνελ», μαζί με τον ίδιο τον βοσκό, ξεκίνησε αμέσως για το σημείο, ακολουθώντας τη διαδρομή μέσα από τις αναμνήσεις και τα ίχνη των πρώτων ερευνών.
Η πορεία αποδείχθηκε εξαντλητική. Για να φτάσουν χρειάστηκαν περίπου 2,5 ώρες ανάβασης, μέσα σε άγριο δάσος, ανάμεσα στη Ρευματιά και τη Μάλφη — περιοχές όπου άνθρωπος δύσκολα πλησιάζει. Το σημείο είναι γνωστό στους ντόπιους ως «Σπέλα». Στο παρελθόν είχαν περάσει από εκεί εθελοντές και διασώστες, είχαν ψάξει σπιθαμή προς σπιθαμή, όμως η Αμαλία δεν είχε εντοπιστεί.
Κι όμως, τώρα, η ανακάλυψη αυτών των οστών φέρνει ξανά τα πάντα στην επιφάνεια. Το μέρος είναι δυσπρόσιτο, σκοτεινό και σχεδόν απειλητικό, γεμάτο ερωτήματα. Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να βρέθηκε τέσσερα μέτρα κάτω, μέσα σε μια στενή σπηλιά; Ποιος ή τι τον οδήγησε εκεί; Και, κυρίως, θα μπορέσει αυτή η νέα αποκάλυψη να ρίξει φως στο θρίλερ που κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον της τοπικής κοινωνίας εδώ και χρόνια;
Η απάντηση, όπως όλα δείχνουν, πλησιάζει — κι ίσως να είναι η πιο κρίσιμη στιγμή σε μια υπόθεση που μέχρι σήμερα παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της Μεσσηνίας.
«Δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα ερχόταν μόνη της»
Ύστερα από μία πολύωρη, κοπιώδη πορεία μέσα από δύσβατες ανηφόρες, το εξωτερικό συνεργείο ερευνών του «Τούνελ» κατάφερε να φτάσει στο απομονωμένο σημείο όπου εντοπίστηκαν τα οστά της άτυχης Αμαλίας Νικολοπούλου, όπως όλα δείχνουν. Μαζί τους και ο βοσκός, ο άνθρωπος που είχε βρει τα ρούχα της σε άλλο σημείο στο βουνό. «Για μένα είναι αδύνατο να φτάσει κάποιος μόνος του εδώ», τονίζει συγκλονισμένος.
«Για να βρεθεί κανείς σε αυτό το σημείο, θα έπρεπε να υπάρχει ένας πολύ σοβαρός λόγος. Ακόμα κι αν γνώριζε την περιοχή, η διαδρομή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και δύσβατη. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα ερχόταν μόνη της. Δεν υπάρχει ούτε ένα μονοπάτι εδώ τριγύρω, να πεις πως το ακολούθησε και έπεσε κατά λάθος στην σπηλιά. Με τίποτα… δεν μπορώ να το εξηγήσω».
Μία πληροφορία που έφτασε στον «αέρα» της εκπομπής της Αγγελικής Νικολούλη την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου, στάθηκε αρκετή για να ανάψει «φωτιά» στην έρευνα για την άτυχη μητέρα, την Αμαλία Νικολοπούλου, που χάθηκε τον Οκτώβριο του 2021 στη Ρευματιά Μελιγαλά.
Η ανώνυμη μαρτυρία
Ήταν μία ανώνυμη μαρτυρία, κάποιος που μίλησε για ερημικά πηγάδια, για μέρη βουβά και ξεχασμένα. Κάτι που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως το πρώτο κομμάτι ενός παζλ, λίγο πριν δοθεί στις Αρχές η καθοριστική εκείνη μαρτυρία που οδήγησε τελικά στον εντοπισμό των οστών της ηλικιωμένης.
Ο βοσκός που βρέθηκε στο σημείο μαζί με δημοσιογράφο της εκπομπής, μετά την υπόδειξη του μάρτυρα, δεν κρύβει την απορία του. Του φαίνεται αδιανόητο, όπως λέει, ένας κυνηγός να περπάτησε τόσο βαθιά σε τέτοια δύσβατη περιοχή.
«Το μόνο που θα μπορούσε να δικαιολογήσει την παρουσία κάποιου εδώ είναι να είχε χτυπήσει θήραμα, να κατρακύλησε αυτό μέσα στην σπηλιά και να κατέβηκε να το ψάξει. Θα έπρεπε όμως να υπάρχουν ίχνη… και δεν υπάρχουν. Ακόμα κι έτσι, είναι πολύ σπάνιο», λέει.
«Σαν να μιλάμε για κάποιον σπηλαιολόγο – ερευνητή. Τα ρούχα της τα είχα βρει στην αντίθετη κατεύθυνση, 500 μέτρα παραπέρα. Όλα αυτά δεν εξηγούν πώς βρέθηκε εδώ. Ειλικρινά, το θεωρώ άλυτο πρόβλημα. Πέρασα από το σημείο, έψαχνα τα βράχια, μήπως είχε εγκλωβιστεί κάπου. Αλλά όχι στις τρύπες. Μέσα σ’ αυτές, πώς να μπει άνθρωπος» καταλήγει με νόημα.
«Αλλού βρέθηκαν τα ρούχα της, αλλού το ταγάρι της και αλλού η ίδια»
Ο πρώην πρόεδρος του μικρού χωριού Ρευματιά, εμφανώς συγκλονισμένος, μίλησε για την τροπή που πήρε η υπόθεση της άτυχης Αμαλίας Νικολοπούλου – μία εξέλιξη που ήρθε στο φως λίγες μόλις ώρες αφότου έσβησαν τα φώτα του «Τούνελ» το βράδυ της περασμένης Παρασκευής.
«Τουλάχιστον βρέθηκαν τα οστά της… Μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια αγωνίας και αδιάκοπης αναζήτησης. Κανείς όμως δεν μπορεί ακόμη να πει με σιγουριά τι ακριβώς συνέβη. Είναι πολύ περίεργο να εντοπίζονται εδώ. Η περιοχή είναι εξαιρετικά δύσβατη· εμείς χρειαστήκαμε δύο ώρες για να φτάσουμε. Σκεφτείτε πόσο αδύνατο θα ήταν αυτό για μία ηλικιωμένη γυναίκα. Μεγάλο μπέρδεμα…».
«Αλλού βρέθηκαν τα ρούχα της, αλλού το ταγάρι της και αλλού η ίδια. Δεν μπορώ να εξηγήσω πώς ο κυνηγός που ειδοποίησε την Αστυνομία εντόπισε το σημείο. Εμείς έχουμε ψάξει σπιθαμή προς σπιθαμή εδώ πάνω και δεν είχαμε δει ποτέ αυτήν την τρύπα. Δεν αποκλείεται κάποιος να τη μετέφερε εκεί. Όλα είναι πιθανά» ανέφερε, λίγα μόλις μέτρα από το σπηλαιοβάραθρο βάθους τεσσάρων μέτρων όπου εντοπίστηκε το μακάβριο εύρημα.
Ανακουφισμένος, όσο μπορεί να είναι κανείς σε μία τέτοια στιγμή, εμφανίστηκε και ο ανιψιός της Αμαλίας, ο οποίος μίλησε με μία συγκρατημένη δύναμη.
«Λέμε τουλάχιστον ότι βρέθηκε… Αν ήταν ακόμη αγνοούμενη, δεν θα βρίσκαμε ποτέ γαλήνη. Θα ψάχναμε μια ζωή να μάθουμε πού χάθηκε η γυναίκα. Πιστεύω όμως ότι η Αστυνομία γνωρίζει ποιος ήταν αυτός που εντόπισε τα οστά… και ίσως εκείνος μπορεί να δώσει τις απαντήσεις που περιμένουμε».
Τι βρέθηκε κατά την αυτοψία των Αρχών
Η σορός βρέθηκε ακέραιη σε ύπτια θέση εντός του σπηλαίου. Τα ευρήματα τόσο στον περιβάλλοντα χώρο όσο και κάτω από τη σορό, δείχνουν ότι η αποσύνθεση έγινε στο ίδιο σημείο και δεν μεταφέρθηκαν εκεί τα οστά. Αυτό το στοιχείο ωστόσο δεν αποκλείει το γεγονός να μεταφέρθηκε εκεί η γυναίκα μετά τον θάνατό της πριν ξεκινήσει η διαδικασία της αποσύνθεσης. Η σορός έφερε ρούχα. Στο ένα πόδι είχε παπούτσι, ενώ το άλλο εντοπίστηκε σε κοντινή απόσταση χωρίς το κορδόνι του. Πάνω της βρέθηκε μία κάλτσα που χρησιμοποιούνταν ως αυτοσχέδιο πουγκί, περιέχοντας μικρό χρηματικό ποσό.
Η φούστα και το παντελόνι που φορούσε δεν βρέθηκαν εκεί. Ήταν τα ρούχα που εντόπισε ο βοσκός τακτοποιημένα σε άλλο σημείο του βουνού 3 μήνες μετά γεγονός, που προκαλεί ερωτήματα. Ποιος της έβγαλε τα ρούχα και γιατί; Το ταγάρι που είχε μαζί της δεν βρέθηκε στην σπηλιά. Ήταν αυτό που κάποιοι άφησαν στην αυλή του σπιτιού της τρία χρόνια μετά.
Κατά την πρώτη εξέταση των οστών δεν διαπιστώθηκαν εμφανή σημάδια κακώσεων από αμβλύ-θλων όργανο, ούτε ευρήματα ενδεικτικά τραυματισμού από πυροβόλο όπλο. Δεν μπορεί ωστόσο να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να δέχθηκε χτύπημα σε ζωτικά όργανα ή μαλακά σημεία του σώματος, χωρίς να επηρεαστούν τα οστά.
Υπάρχει ένα κάταγμα στο δεξί χέρι λίγο πάνω από τον καρπό. Κρίνεται αναγκαία ανθρωπολογική εργαστηριακή επανεξέταση των ευρημάτων προκειμένου να φανεί αν αυτό το κάταγμα είναι περιθανάτιο, προθανάτιο ή αν πρόκειται για φθορά που ενδεχομένως προκάλεσαν τρωκτικά μετά τον θάνατο της άτυχης γυναίκας.
