«Αν ήταν δράστης, θα ήταν Αλβανός. Τώρα που είναι ΗΡΩΑΣ, έγινε απλώς “ένας άνδρας”» σχολίασε κάποιος
Το να αναφέρεται η εθνικότητα κάποιου –είτε πρόκειται για μια αρνητική πράξη είτε για μια πράξη γενναιότητας όπως στην προκειμένη περίπτωση– λειτουργεί πάντα ως ένα είδος «καμπανακίου». Είτε για να ενισχύσει, είτε για να καταρρίψει στερεότυπα που είναι βαθιά ριζωμένα στη δημόσια σφαίρα.
Έβαλε τα κλάματα ο ήρωας που έσωσε τα δύο παιδιά:
Το πρωί, ανοίγοντας το Twitter, είδα να τρεντάρει η λέξη «Αλβανός». Δεν είχα ιδέα για το τι είχε συμβεί· δεν ήξερα ποιος ήταν ο άνθρωπος που βούτηξε στα παγωμένα νερά του Άραχθου για να σώσει δύο παιδιά, τα οποία εξακολουθούν να δίνουν μάχη για τη ζωή τους. Πατώντας στο hashtag, διαπίστωσα πως επρόκειτο για έναν Αλβανό που ζει στη χώρα μας. Και όπως συμβαίνει συχνά, οι χρήστες της πλατφόρμας το υπογράμμισαν.
Είναι λογικό: έχουμε μάθει πως η λέξη «Αλβανός» (ή γενικότερα η λέξη «αλλοδαπός») γίνεται viral στην Ελλάδα για λόγους που σχετίζονται περισσότερο με τη ρητορική του φόβου, την αναπαραγωγή στερεοτύπων και τη δίψα για κλικ, παρά με την ανάγκη ανάδειξης πράξεων ανθρωπιάς. Σπάνια τρεντάρουν για καλό λόγο.
Συγκεντρώσαμε μερικά από τα δεκάδες tweets που εξήραν την πράξη του, τονίζοντας όχι μόνο το θάρρος και την αυταπάρνησή του, αλλά και την ανάγκη να ξανασκεφτούμε πώς και γιατί αναφέρουμε την εθνικότητα ενός ανθρώπου — ιδίως όταν η πράξη του έρχεται να ανατρέψει τα στερεότυπα που τόσο εύκολα καλλιεργούνται στον δημόσιο λόγο.
