Ο Άλκης Γιαννακάς, ο «γόης» της δεκαετίας του ’60, έφυγε από την ζωή τα ξημερώματα της Κυριακής 12 Οκτωβρίου σε ηλικία 80 ετών.Ήταν Έλληνας ηθοποιός, γνωστός κυρίως από τις συμμετοχές του στις ταινίες Ένας ντελικανής (1963) και Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη (1965).
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 εγκατέλειψε οριστικά τo θέατρο και για αρκετά χρόνια ζούσε στην Αθήνα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας μαζί με τη σύζυγό του. Ο σπουδαίος ηθοποιός έπαιξε ρόλους του «καλού παιδιού» στην κλασική εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Ως «ρεμάλι» της Φωκίωνος Νέγρη έγινε ευρύτερα γνωστός ως «ο ωραίος κακός του σινεμά».
Η κηδεία του πραγματοποιείται σήμερα, Πέμπτη 16 Οκτωβρίου στο Ελληνικό, με φίλους, συγγενείς και οικογένεια, να τον οδηγούν στην τελευταία του κατοικία. Τραγική φιγούρα είναι η σύντροφός του, Κατερίνα, που βρισκόταν πλάι του μέχρι την τελευταία στιγμή.
Εικόνες από την κηδεία του Άλκη Γιάννακα
«Η σύντροφός του ήταν συντετριμμένη και υποβασταζόμενη», μετέφερε η δημοσιογράφο Μάρω Κανελλάλη, ενώ η σύντροφος του Άλκη Γιαννακά της δήλωσε: «Μετά από πολλά χρόνια κλείνει ένα κεφάλαιο ζωής».
Γεννημένος στην Αθήνα το 1941, σε μια Ελλάδα που ακόμη επουλώνει τις πληγές του πολέμου, ο Γιαννακάς έζησε από μικρός τη δυσκολία και την απώλεια. Αν και οι πληροφορίες γύρω από την οικογένειά του είναι ελάχιστες, ένα είναι σίγουρο: όταν εμφανίστηκε στον ελληνικό κινηματογράφο στα τέλη της δεκαετίας του ’60, το βλέμμα του είχε κάτι από μια σιωπηλή οδύνη.
Η μεγάλη του στιγμή ήρθε με τον «Αστέρω» (1969) και φυσικά το εμβληματικό “Μια ζωή την έχουμε” (1970), όπου ερμήνευσε τον αντι-ήρωα, τον εσωστρεφή νέο της μεταπολεμικής Ελλάδας που ασφυκτιά μέσα σε μια κοινωνία που αλλάζει. Η φιγούρα του αντρική, μελαγχολική. Κι όμως, παρά την επιτυχία, ο Γιαννακάς δεν έγινε ποτέ «σταρ». Δεν επιδίωξε το προσκήνιο, προτιμούσε τις εσωτερικές διαδρομές από τους προβολείς, και την σιωπή από την έκθεση.
Ακολούθησαν συμμετοχές σε δημοφιλείς ταινίες όπως «Μια γυναίκα στην αντίσταση», «Ο παρθένος», «Μονεμβασιά», «Τα μυστικά της αμαρτωλής Αθήνας» και «Μαντώ Μαυρογένους». Ωστόσο, ο ρόλος που καθόρισε την πορεία του ήταν εκείνος στο φιλμ «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη». Υποδυόμενος τον χαρτοπαίχτη που εκμεταλλεύεται γυναίκες για να ζήσει, προκάλεσε αίσθηση. Η ταινία χαρακτηρίστηκε τολμηρή για τα δεδομένα της εποχής και ο νεαρός τότε ηθοποιός καθιερώθηκε ως «ο ωραίος κακός» του ελληνικού σινεμά.
