Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από το έγκλημα που συγκλόνισε την Ελλάδα, τη δολοφονία της Καρολάιν Κράουτς στα Σπάτα.
Σήμερα, η κόρη της, η μικρή Λυδία, είναι πλέον πέντε ετών και η ζωή της εξελίσσεται μακριά από τη βαριά σκιά του παρελθόντος, στις Φιλιππίνες, υπό την επιμέλεια της γιαγιάς της, Σούζαν Κράουτς.
Η οικογένεια Κράουτς έχει πάρει μια δύσκολη αλλά ξεκάθαρη απόφαση: να διαχειριστεί την αλήθεια σε δόσεις, προστατεύοντας τη συναισθηματική ισορροπία του παιδιού.
Η Λυδία γνωρίζει πια την πρώτη και πιο ανώδυνη αλήθεια: ότι η μητέρα της «είναι στον ουρανό», ότι δηλαδή έχει πεθάνει. Η δεύτερη, η πιο σκληρή αλήθεια —το ότι ο πατέρας της ήταν ο δράστης— παραμένει κρυφή.
Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του παππού της, Ντέιβιντ Κράουτς, η μικρή ζει μια σταθερή και ασφαλή ζωή στις Φιλιππίνες. Η Σούζαν Κράουτς λειτουργεί ως το βασικό στήριγμα στην καθημερινότητά της, προσπαθώντας να της εξασφαλίσει μια παιδική ηλικία γεμάτη φροντίδα και αγάπη, μακριά από τη δημοσιότητα και τη φρίκη του εγκλήματος.
Ο Ντέιβιντ Κράουτς δηλώνει με απόλυτη σαφήνεια ότι η οικογένεια έχει δεσμευτεί να διαφυλάξει τη Λυδία από την καταστροφική πληροφορία για την ταυτότητα του δολοφόνου της μητέρας της.
«Κάποια στιγμή στο μέλλον θα πρέπει να της πούμε τι συνέβη στη μητέρα της – και ποιος ευθύνεται», αναφέρει ο παππούς.
Η απόφαση να καθυστερήσει η αποκάλυψη βασίζεται στην πεποίθηση ότι το παιδί δεν έχει ακόμη την ψυχική ωριμότητα να διαχειριστεί ένα τέτοιο τραύμα. Η στιγμή της συζήτησης αυτής θεωρείται από την οικογένεια ως μια πράξη που απαιτεί τεράστια προσοχή, ευαισθησία και προετοιμασία.
Η σκέψη της αποκάλυψης της πλήρους αλήθειας βασανίζει τον Ντέιβιντ Κράουτς, ο οποίος εκφράζει την απόλυτη αδυναμία του να φανταστεί πώς θα γίνει αυτή η συζήτηση, παρά μόνο «πολύ αργά, με τεράστια προσοχή και ευαισθησία».
Η μόνη παρηγοριά της οικογένειας είναι η απόλυτη δέσμευση ότι η Λυδία δεν θα γνωρίσει ποτέ τον πατέρα της, Μπάμπη Αναγνωστόπουλο. Ο παππούς δηλώνει κατηγορηματικά: «Θα φροντίσω να μην τον συναντήσει ποτέ». Αυτή η στάση τονίζει την απόλυτη προτεραιότητα της οικογένειας στην ψυχική προστασία του παιδιού από κάθε πιθανή επαφή με το σκοτεινό παρελθόν.
Μια «ελληνίδα θεά» στις Φιλιππίνες
Παρά την απόσταση, η οικογένεια προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή τη σύνδεση της Λυδίας με την ελληνική της καταγωγή, μέσω της μνήμης της μητέρας της. Ένα συμβολικό στιγμιότυπο ήρθε πρόσφατα στο φως, με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας των Ηνωμένων Εθνών στο σχολείο της.
Τα παιδιά κλήθηκαν να φορέσουν παραδοσιακές φορεσιές από τις πατρίδες τους. Καθώς η οικογένεια δεν γνώριζε την ακριβή παραδοσιακή ελληνική ενδυμασία για κορίτσια, αποφάσισαν να ντύσουν τη Λυδία ως «Ελληνίδα θεά», με μια κορδέλα που έγραφε «Ελλάδα» για να αποφευχθεί η σύγχυση.
Αυτό το περιστατικό αποτυπώνει τις προσπάθειες της οικογένειας να εμφυσήσει στο παιδί μια αίσθηση κανονικότητας και σύνδεσης, παρά το βαρύ τραύμα της απώλειας. Η Λυδία μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον αγάπης, περιμένοντας τη στιγμή που η ζωή και οι κηδεμόνες της θα αποφασίσουν ότι είναι έτοιμη να αντέξει το πλήρες βάρος της αλήθειας.
