Με αφορμή την Διεθνής Ημέρα Παιδιού – που ήταν χθες 1η Ιουνίου – η Ελεονώρα Μελέτη έκανε μια ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram για όλα εκείνα τα παιδιά που δεν μεγαλώνουν με τον ίδιο και ξέγνοιαστο τρόπο που μεγαλώνουν άλλα παιδιά…
Το κείμενο το συνόδευσε, μάλιστα, με μια φωτογραφία με την κόρη της, Αλεξάνδρα, δείχνοντας μας το υπέροχο πρόσωπό της.
«Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση. Παίρνω φως απ’ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη και μου λες πως σ’ αρέσει»
Το τραγούδι αυτό το θυμάμαι από τότε που πήγαινα δημοτικό. Το ακούγαμε στο μάθημα της μουσικής, με το δάσκαλο να βάζει τη κασέτα στο πολυχρησιμοποιημένο κασετοφωνάκι του συχνά πυκνά, ανάμεσα σε αλλά. Μου γεννούσε μια αισιοδοξία αυτό το τραγούδι, μέσα από τη σημαντικότητα που έδινε στην ύπαρξη των παιδιών.
Ένιωθα πολύ σπουδαία ως παιδί για όλα όσα μας απέδιδαν οι μεγάλοι στα τραγούδια και πίστευα πως έτσι νιώθουν όλα τα παιδιά. Αρκετά μικρή, και πολύ προστατευμένη, δεν είχα ακόμα τότε καλά καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει στο κόσμο.
Δεν είχα μάθει ακόμα για τα ορφανά παιδιά,
Για τα εγκαταλελειμμένα,
Τα κακοποιημένα,
Τα παιδιά των φαναριών,
Τα παιδιά του πολέμου,
Τα αιχμάλωτα παιδιά,
Τα παιδιά στα εργοστάσια,
Τα παιδιά του «τρίτου κόσμου»,
Τα παιδιά «ενός κατώτερου θεού»
Κ τα χρόνια περνούσαν.
Κ όλο μάθαινα για τα παιδιά, και επισκεπτόμουν ιδρύματα, «υιοθετούσα» παιδιά της Αφρικής. Φιλοξενούσαμε παιδιά της Σερβίας, μάθαινα τις ιστορίες των παρατημένων από τους γονείς τους παιδιών, μέσα από τις εξομολογήσεις που μου έκαναν οι «μητέρες» του «μητέρα», για να αποδεχτώ τελικά ως ενήλικας πλέον, πως υπάρχουν εκεί έξω παιδιά που κανέναν ήλιο δε ζωγραφίζουν, δεν τραγουδάνε στους δρόμους κ καθόλου τον κόσμο με τη φωνή τους δεν αλλάζουν.
Και δεν είναι δουλειά των παιδιών να αλλάξουν τον κόσμο. Δίκη μας δουλειά είναι αυτό.
1η Ιουνίου, διεθνής ημέρα παιδιού.
Κ όσο υπάρχει διεθνής ημέρα για το οτιδήποτε, σημαίνει πως υπάρχουν ακόμα σοβαρά προβλήματα και ντροπές τα οποία δεν οφείλουμε να θυμόμαστε μια μέρα το χρόνο, αλλά είναι χρέος μας να μη τα ξεχνάμε λεπτό» έγραψε στη λεζάντα της η Ελεονώρα Μελέτη.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα επιλέγω μια φωτογραφία για να ευχηθώ καλή επιτυχία στα παιδιά που σήμερα θα ξεκινήσουν τη προσπάθεια τους στις πανελλαδικές!
Εδώ λοιπόν , 1996, έχω μόλις τελειώσει τις εξετάσεις κ έχω ξεκινήσει διακοπές.
Έχουν περάσει 28χρόνια κ ακόμα θυμάμαι τον κόμπο στο στομάχι. Την αγωνία να πίεζει στο στήθος, το χρόνο να έχει σταματήσει, τις φωνές γύρω μου, ενώ μέσα μου συγκεντρώνομαι, το κρουασάν σοκολάτας κάθε πρωί πριν τις εξετάσεις που πίστευα ότι θα φέρει τη θεία φώτιση! Την ησυχία όταν μοιράζονταν τα χαρτιά, τον πόνο στο χέρι από το γρήγορο γράψιμο, το άγχος αν οι καθηγητές θα μπορούν να διαβάσουν τα κολλυβογράμματα μου.
Μπορώ να νιώσω ακόμα, στη ψυχή κ στο σώμα, την αγωνία κ το άγχος αυτών των χιλιάδων παιδιών που σήμερα είναι η σειρά τους.
28χρόνια μετά , έχω να στείλω ένα μήνυμα σε αυτά τα παιδιά, με την κάποιων χρόνων παραπάνω εμπειρία.
Δεν είσαι ο μέσος όρος των βαθμών σου.
Δεν είσαι το αποτέλεσμα των εξετάσεων σου.
Δεν έχεις ιδέα στην ηλικία σου για το ΠΟΙΟΣ είσαι κ πόσα μπορείς να πετύχεις στη ζωή! Αν είσαι κάτι είσαι απλά μοναδικός , κ η εμπειρία στις πανελλαδικές , οποίο αποτέλεσμα κ αν φέρει, μπορεί να σε οδηγήσει στο να ανακαλύψεις αυτή τη μοναδικότητα! Μην βασίζεις την αυταξια σου σε βαθμούς. Οποίο κ αν είναι το αποτέλεσμα.
Κ ένα μήνυμα στους γονείς επίσης… διακριτικά κ ήρεμα δίπλα στα παιδιά σας. Δεν κρίνεται το μέλλον σας. Δεν κρίνεται καν το μέλλον του παιδιού σας! Οι παννελαδικές είναι μια από τις 100αδες μετέπειτα αξιολογήσεις που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τα παιδιά σας! Κ κάποιες από αυτές μπορεί να είναι ιδιαίτερα σκληρές. Αποδοχή, αγάπη, στήριξη, ενθάρρυνση, επιβράβευση της προσπάθειας κ όχι του αποτελέσματος. Αυτό έχει ανάγκη σήμερα… αυτό έχει ανάγκη βασικά κάθε μέρα…
Καλή επιτυχία!
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
