Στην εκπομπή «Καλύτερα αργά» βρέθηκε καλεσμένη η Σοφία Φιλιππίδου το βράδυ της Παρασκευής 24 Μαίου και μεταξύ άλλων μίλησε για τα παιδικά της χρόνια, την πορεία της στην υποκριτική αλλά και τη σχέση της με τη μητέρα της.
Αρχικά, για την οικογένειά της, είπε: «Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που είχε την κακή τύχη να ξεριζωθεί, είμαι απόγονος προσφύγων και αυτοί οι άνθρωποι είχαν πολλή όρεξη να ξαναγίνουν κάτι».
«Από τα αδέρφια μου τα τρία παιδιά γεννήθηκαν με διαφορά τριών ετών και το τελευταίο από 13 από εμένα. Ένιωσα λίγο τη μητρότητα. 13 χρονών μπορεί ένα κορίτσι να μεγαλώσει ένα παιδί. Επειδή είχαμε πολλές δουλειές, η μητέρα μου μού παρέδωσε ένα όμορφο αγοράκι, τον είχα κοντά μου, ήταν όμορφος με σγουρά, ξανθά μαλλάκια. Μπορώ να ισχυριστώ ότι τον μεγάλωσα και τον φρόντισα».
Δεν είμαι η γυναίκα που τρέχουν πίσω της
Με συγκίνηση, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στη μητέρα της, εξηγώντας, ότι δεν της συγχώρεσε ποτέ το ότι έφυγε για το καλό της καριέρας της.
«Στιγμιαία με ταπείνωνε η μητέρα μου γιατί ήθελα να της διηγηθώ άλλα πράγματα. Κάποτε πήρα από την Επίδαυρο και της είπα “σε παίρνω από την Επίδαυρο, έχουμε πρεμιέρα” και μου λέει “εμείς πεθαίνουμε και εσύ κάνεις πρεμιέρα;”. Συγκινούμαι γιατί πρόσφατα είδα τα ζωγραφικά της έργα…. Εκτός του ότι ήταν νοικοκυρά και μοδίστρα, έκανε και πολύχρωμα έργα ζωγραφικής, ήταν έντονη προσωπικότητα, πολύ ταλαντούχα.Ίσως της μοιάζω, αλλά επειδή έφυγα, ήμουν η δεύτερη που έφυγα, η πρώτη έφυγε στη Γερμανία, δεν με συγχώρησε. Επειδή είμαι καλό παιδί και κάνω όλες τις δουλειές, όποιος με χρειάζεται είμαι παρούσα και της έλειπε αυτό. Μου είπε “τι θα κάνεις και γιατί φεύγεις;” και είπα “θα πάω Αθήνα για ένα έργο” και δεν ξαναγύρισα και μου έλεγε “πότε θα τελειώσει αυτό το έργο;”» θυμάται η Σοφία Φιλιππίδου.
