Το τέλος των γιορτών και η έλευση της νέας χρονιάς συμβαδίζει για τους περισσότερους από εμάς και με την διάθεση για ένα restart.
Είναι αυτή η στιγμή που τα «θέλω» μας μπαίνουν συχνά σε μια νέα λίστα, η στιγμή που νιώθουμε λίγο πιο δυνατοί και αισιόδοξοι για να τα πετύχουμε.
Πόσοι από εσάς έχετε ήδη κάνει τη δική σας bucket list; Εγώ την έχω έτοιμη, όπως πάντα τέτοια εποχή και σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας το τρόπο που χρησιμοποιώ για να κάνω τις επιθυμίες μου πραγματικότητα.
1. Θέτω συγκεκριμένους και κυρίως εφικτούς στόχους.
Για παράδειγμα, αν θέλουμε να βελτιώσουμε τη σχέση μας με τον σύντροφό μας, μπορούμε να εστιάσουμε σε κάποια συγκεκριμένα απλά βήματα. Γράφουμε μια λίστα με τα θετικά στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν, τα οποία με το χρόνο παραβλέπουμε, γιατί τα θεωρούμε αυτονόητα και τείνουμε να εστιάζουμε στα αρνητικά. Θυμόμαστε τα πράγματα που του αρέσουν και κάνουμε έστω ένα την ημέρα. Μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, το αγαπημένο του φαγητό, λίγο χιούμορ. Η κόπωση στις μακροχρόνιες σχέσεις, μας φαίνεται κάποιες φορές βουνό και εγκαταλείπουμε την προσπάθεια. Κι όμως, τα πράγματα αλλάζουν μαγικά με μικρές κινήσεις, όταν αυτά που μας δένουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν.
Αν θέλουμε να βελτιώσουμε την υγεία μας και την εμφάνισή μας, αντί να πούμε «θέλω να γυμναστώ» μπορούμε να πούμε «θέλω να γυμναστώ τέσσερις φορές την εβδομάδα από μισή ώρα.». Ο συγκεκριμένος, πιο περιορισμένος στόχος, είναι πιο εφικτός. Δηλαδή, αν σκεφτούμε ότι το training απαιτεί εγγραφή σε γυμναστήριο, πολύ χρόνο, μετακινήσεις, χρήμα κτλ μπορεί να μην το κάνουμε ποτέ. Αντίθετα, αν βάλουμε έναν πιο εύκολο στόχο όπως, θα κάνω τέσσερις φορές την εβδομάδα από 20 λεπτά ένα πρόγραμμα που βρήκα στο internet ή θα περπατάω από μισή ώρα κάθε μέρα μέχρι τη δουλειά, μέχρι το σχολείο των παιδιών ή δεν θα μπαίνω στο ασανσέρ, θα ανεβαίνω με τις σκάλες κ.τ.λ. θα πετύχουμε πιο εύκολα τον στόχο μας. Και όταν σπάσουμε το στόχο σε πιο εφικτά και διαχειρίσιμα κομμάτια, τότε τα καταφέρνουμε καλύτερα, γιατί βλέπουμε την πρόοδο μας και παίρνουμε κουράγιο.
2. Ανακοινώνω τους στόχους μου σε φίλους ή στην οικογένεια.
Όταν μοιράζομαι τους στόχους μου, νιώθω μεγαλύτερη ευθύνη και παίρνω υποστήριξη από τους γύρω μου. Αν βρείτε και μια φίλη με τους ίδιους στόχους, η διαδικασία μπορεί να γίνει πιο ευχάριστη. Για παράδειγμα αποφασίζουμε με την κολλητή μου να ταξιδέψουμε στο Παρίσι, που πάντα ονειρευόμαστε. Αποταμιεύουμε 60 ευρώ το μήνα. Συζητάμε και μοιραζόμαστε τη διαδικασία της αποταμίευσης και του προγραμματισμού του ταξιδιού κι όλα φαίνονται πιο εύκολα και διασκεδαστικά.
3. Επιβραβεύω τον εαυτό μου για κάθε μικρή επιτυχία.
Επιτρέπω στον εαυτό μου μια μικρή ανταμοιβή, την οποία μάλιστα περιμένω με ανυπομονησία. Έτσι έχω ένα κίνητρο. Μπορεί να είναι κάτι απλό. Μια μερίδα τραγανιστές πατάτες τηγανιτές που στερούμαι προσέχοντας την διατροφή μου, μια βόλτα, μια έξοδος, ένα θέατρο, μια αγορά.
4. Δεν απογοητεύομαι με την αποτυχία, δυναμώνω και μαθαίνω από αυτήν.
Η αποτυχία είναι μέρος της διαδικασίας. Παλιότερα η αποτυχία με ταλαιπωρούσε, με αρρώσταινε. Δουλεύοντας με τον εαυτό μου, άρχισα να την βλέπω με ψυχραιμία, σαν μάθημα για να γίνω καλύτερη. Προσαρμόζω το πλάνο μου και συνεχίζω με υπομονή και επιμονή.
Αγαπημένοι μου, εύχομαι το 2025, να κάνετε check σε κάτι από την δική σας bucket list, μικρό ή μεγάλο και χωρίς να χάνετε το κουράγιο σας να κάνετε πραγματικότητα ό,τι έχετε ονειρευτεί.
Σας γλυκοφιλώ,
Τατιάνα.
Πηγή: TLIFE
