Η Κούλα Αγαγιώτου (Αθήνα, 16 Μαΐου 1915 – 25 Οκτωβρίου 2006) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου, της τηλεόρασης.
Η Κούλα Αγαγιώτου πέθανε ξεχασμένη στις 25 Οκτωβρίου 2006 στο σπίτι της στην Αθήνα (Κουκάκι) και η είδηση του θανάτου της έγινε γνωστή δύο μήνες αργότερα.
Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στο Κουκάκι, με τη φροντίδα της ανιψιάς της Σοφίας Μπούκου. Απέκτησε μια κόρη. Πέθανε ξεχασμένη στο σπίτι της στις 25 Οκτωβρίου 2006 αλλά ο θάνατός της γνωστοποιήθηκε αργότερα. Ετάφη στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας.
Η Αγαγιώτου είχε απασχολήσει την επικαιρότητα το 1964, όταν ο 19χρόνος ανηψιός της Δημήτρης Ζάγκας (από την αδελφή της), τη νύχτα της 23ης Απριλίου του 1964 δολοφόνησε με μαχαίρι την 22χρόνη Μαρία Μπαβέα στο Παγκράτι. Λίγες μέρες αργότερα η Αγαγιώτου εντόπισε το μαχαίρι καθώς διέμενε στο σπίτι της ο Ζάγκας και το παρέδωσε δια μέσω του δικηγόρου της στην Αστυνομία, όπου τέσσερις μέρες μετά ο Ζάγκας συνελήφθη.
Στις 13 Ιουνίου του 1965, το δικαστήριο έκρινε ότι «ο κατηγορούμενος Δημήτρης Ζάγκας ήταν ανιάτως φρενοβλαβής και επικίνδυνος» και καταδικάστηκε για το φόνο, αλλά με το ελαφρυντικό της πλήρους συγχύσεως. Ωστόσο αντί να φυλακιστεί, κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική.
Δημήτρης Ζάγκας, ο σχιζοφρενής δολοφόνος της Αθήνας που τον κατέδωσε η θεία του, ηθοποιός Κούλα Αγαγιώτου. Οι εμμονές με τον Τζακ Αντεροβγάλτη
Τη νύχτα της 23ης Απριλίου του 1964, ο νεαρός Δημήτρης Ζάγκας βγήκε από το σπίτι του αποφασισμένος να σκοτώσει.
Δεν είχε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο κατά νου, ούτε κίνητρο. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να δολοφονήσει μια γυναίκα.
Ξεκίνησε από το Σύνταγμα, αλλά η πλατεία ήταν γεμάτη κόσμο και δεν βρήκε την ευκαιρία που περίμενε.
Πέρασε λίγη ώρα στο σπίτι του πατέρα του και μετά ξαναβγήκε «παγανιά».
Κατέληξε να περιπλανιέται στο Παγκράτι και εκεί είδε μια νεαρή γυναίκα, ντυμένη προκλητικά που τραβούσε όλα τα βλέμματα πάνω της.
Την ακολούθησε, κρατώντας ένα μαχαίρι στο αριστερό του χέρι.
Τρεις φορές αποπειράθηκε να της επιτεθεί, αλλά τον έβλεπε κόσμος από τα μπαλκόνια.
Με δυσκολία έκανε υπομονή, μέχρι που η κοπέλα έστριψε σε ένα σκοτεινό στενό.
Ο Ζάγκας την πλησίασε στις μύτες των ποδιών του και τη μαχαίρωσε στη πλάτη.
Η κραυγή του θύματος ειδοποίησε τους γείτονες, αλλά ο Ζάγκας πρόλαβε να σκουπίσει το μαχαίρι στα ρούχα του και να εξαφανιστεί.
Η έρευνα της αστυνομίας
Η αστυνομία, όπως ήταν λογικό, εστίασε την έρευνά της στο θύμα, τη Μαρία Μπαβέα.
Ανακάλυψε ότι η Μαρία δεν ήταν «αγνή» και ότι ο αρραβωνιαστικός της, Λάζαρος Μαυρίδης, την είχε αναγκάσει να περάσει από ιατρική εξέταση παρθενίας.
Ο Τύπος της εποχής με επιπολαιότητα, έγραψε ότι το θύμα ήταν «μια πεταλούδα του έρωτα», η οποία προκαλούσε τους άντρες.
Ύποπτοι ήταν Κορσικανοί ναύτες, χασάπηδες, ακόμα και κουρείς.
Για τρεις βδομάδες, οι φήμες οργίαζαν και η αστυνομία δεν κατέληγε σε κάποιο συμπέρασμα.
Η ηθοποιός Κούλα Αγαγιώτου ήταν θεία του δράστη. YouTube
Ο ρόλος της Κούλας Αγαγιώτου
Στις 12 Μαΐου, το φονικό όπλο έφτασε στα χέρια των αστυνομικών από τη θεία του Ζάγκα, την γνωστή ηθοποιό Κούλα Αγαγιώτου.
Μετά από τέσσερις μέρες, συνέλαβαν τον Ζάγκα και στο σπίτι του βρήκαν το ματωμένο πουκάμισο, που φορούσε τη νύχτα της δολοφονίας.
Ο 20χρονος εγκληματίας ομολόγησε αμέσως: «Εγώ τη σκότωσα αυτή την Μπαβέα».
Ο σχιζοφρενής δολοφόνος που μισούσε τις γυναίκες
Ο Δημήτρης Ζάγκας μισούσε τις γυναίκες, γιατί τον απέρριπταν συνέχεια.
Μισούσε τη μητέρα του, γιατί τον γέννησε άσχημο και τη θεία του, γιατί τον κατέδωσε στην αστυνομία.
Όνειρό του ήταν να κάνει εγχείρηση για να μοιάσει στον Δον Ζουάν.
Είχες τρεις φίλους, τους οποίους περιέγραψε η θεία τους ως: «ένας κουτσός, ένας νάνος και ένας ψυχικά ανώμαλος».
Οι γονείς του χώρισαν μετά από έξι μήνες γάμου κι η μητέρα του κλείστηκε σε ψυχιατρείο.
Ο Ζάγκας μεγάλωσε με τη θεία του, η οποία όπως έλεγε μισούσε τη μητέρα του και τον προέτρεπε να τη σκοτώσει.
Ο Ζάγκας με το δικηγόρο του, Δ. Πουλέα
Ο Ζάγκας με το δικηγόρο του, Δ. Πουλέα
Από μικρός ήταν φιλάσθενος και αντικοινωνικός
ZagasΠαράτησε το σχολείο γιατί πίστευε ότι οι συμμαθητές του τον κορόιδευαν, επειδή δεν μπορούσε να προφέρει το «ρ».
Μεγαλώνοντας έπαθε εμμονή με την ιστορία του Τζακ του Αντεροβγάλτη και του Ρωμαίου αυτοκράτορα, Καλιγούλα.
Όποτε έβλεπε κηδεία στο δρόμο, ακολουθούσε τον κόσμο και περίμενε να δει την ταφή του νεκρού.
Τα βράδια, κοιμόταν σε νεκροταφεία και έβαφε τα δόντια του κόκκινα, για να μοιάζει με το είδωλο του, τον Δράκουλα.
Πέρασε δυο χρόνια έγκλειστος σε ψυχιατρική κλινική, αλλά η νοσηλεία δεν ωφέλησε τη ψυχική του ασθένεια. Με τον καιρό γινόταν πιο επικίνδυνος.
Από το 1962, ο μόνος στόχος στη ζωή του ήταν να σκοτώσει όσες πιο πολλές γυναίκες μπορούσε και μετά να σκοτωθεί ο ίδιος σε συμπλοκή.
Στις 13 Ιουνίου του 1965, το δικαστήριο έκρινε ότι «ο κατηγορούμενος ήταν ανιάτως φρενοβλαβής και επικίνδυνος» και καταδικάστηκε για το φόνο, αλλά με το ελαφρυντικό της πλήρους συγχύσεως.
Αντί να φυλακιστεί, κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική.
