Ο 74χρονος σήμερα νευρολόγος Δρ. Daniel Gibbs είχε μελετήσει και θεράπευε ασθενείς με άνοια για περισσότερα από 25 χρόνια, όταν ένα ελάχιστα γνωστό σύμπτωμα της νόσου Αλτσχάιμερ στην ηλικία των 50 ετών σήμανε τον κώδωνα του κινδύνου.
Εννέα χρόνια μετά τη διάγνωσή του, ο ειδικός αποκαλύπτει ότι, εφαρμόζοντας μια σειρά από αλλαγές στον τρόπο ζωής του, κατάφερε να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου.
Το ελάχιστα γνωστό σύμπτωμα του Αλτσχάιμερ που παρουσίασε
Από την εμπειρία του, ο Δρ. Gibbs γνώριζε ότι σχεδόν όλοι οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ έχουν κάποια διαταραχή της όσφρησης, αλλά οι περισσότεροι δεν το αντιλαμβάνονται γιατί εμφανίζεται σταδιακά.
Η όσφρηση του ίδιου άρχισε να μειώνεται γύρω στα 55 του. Ήξερε ότι ήταν πολύ νωρίς ώστε κάποιος να μπορέσει να διαγνώσει επίσημα την άνοια, καθώς μέχρι τότε δεν παρουσίαζε άλλα συμπτώματα και έτσι αποφάσισε να κάνει ένα γενετικό τεστ που θα του έδινε μια καλύτερη ιδέα για τον κίνδυνο.
Φωτογραφία: Daniel Gibbs/Daily Mail Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι είχε δύο αντίγραφα ενός γονιδίου που σήμαιναν ότι σχεδόν σίγουρα θα αναπτύξει Αλτσχάιμερ. Έμεινε έκπληκτος από αυτή την ανακάλυψη, καθώς και οι δύο γονείς του είχαν πεθάνει νέοι από καρκίνο, «αλλά κοιτάζοντας μια ή δύο γενιές πίσω, υπήρχε σαφώς οικογενειακό ιστορικό άνοιας», δηλώνει ο ίδιος στη Daily Mail.
Εννέα χρόνια μετά την επίσημη διάγνωσή του το 2015, ο Δρ. Gibbs αποκαλύπτει ότι, εφαρμόζοντας μια σειρά από αλλαγές στον τρόπο ζωής του, κατάφερε να επιβραδύνει την εξέλιξη.
Στο πλαίσιο αυτό, ο νευρολόγος από το Πόρτλαντ του Όρεγκον ενθαρρύνει άλλους που έχουν οικογενειακό ιστορικό Αλτσχάιμερ ή γνωρίζουν ότι κινδυνεύουν να αναπτύξουν την πάθηση να αρχίσουν να κάνουν άμεσα αλλαγές στη ζωή τους για να το καθυστερήσουν ή να το αποτρέψουν.
Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής που τον βοήθησαν να επιβραδύνει το Αλτσχάιμερ
Ο ίδιος έχει επιλέξει να κάνει 10.000 βήματα την ημέρα και τάι τσι, καθώς μελέτες δείχνουν ότι η αρχαία κινεζική πολεμική τέχνη μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της γνωστικής λειτουργίας.
Πολλαπλές μελέτες έχουν δείξει ότι η τακτική σωματική δραστηριότητα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου Αλτσχάιμερ έως και 50%, επομένως, υπό το πρίσμα αυτό, ο ειδικός τονίζει πως όσο πιο γρήγορα ξεκινήσει κανείς, τόσο το καλύτερο.
Στη συνέχεια, ο νευρολόγος υπογραμμίζει ότι η δίαιτα είναι υψίστης σημασίας και πως τα δεδομένα για την υιοθέτηση μιας διατροφής με βάση τα φυτά είναι τόσο ισχυρά όσο και για την άσκηση. Το μήνυμά του προς ανθρώπους που βρίσκονται στη θέση του, είναι να κάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής το συντομότερο δυνατό, πριν ξεκινήσει η γνωστική εξασθένηση.
«Για όσους έχουν ιστορικό Αλτσχάιμερ στην οικογένεια, αυτές οι αλλαγές θα μπορούσαν να υιοθετηθούν ακόμη και πριν από τη διάγνωση», προσθέτει ο Δρ. Gibbs.
Ο ίδιος ακολουθεί μια παραλλαγή της μεσογειακής διατροφής, η οποία δίνει μεγαλύτερη έμφαση στα μούρα και έχει αυστηρούς περιορισμούς όσον αφορά τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτού του τύπου η διατροφή έχει αποδειχθεί ότι επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου κατά 30 έως 50%.
Το αλκοόλ είναι ένα άλλο πράγμα που έχει εγκαταλείψει ο νευρολόγος. Συνήθιζε να πίνει ένα ποτήρι μπύρα ή κρασί καθημερινά, αλλά μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμη και μέτριες ποσότητες αλκοόλ μπορούν να επιταχύνουν την εξέλιξη της νόσου Αλτσχάιμερ.
Ο ύπνος είναι ένα άλλο πράγμα στο οποίο ο ειδικός αποδίδει την ικανότητά του να παραμένει όσο το δυνατόν πιο διαυγής, γι’αυτό και φροντίζει να κοιμάται πάντα περίπου οκτώ ώρες.
Μελέτες έχουν δείξει μια σχέση μεταξύ του ανεπαρκούς ύπνου και της αυξημένης πιθανότητας άνοιας αργότερα στη ζωή και προτείνουν ότι 7,5 ώρες είναι η βέλτιστη ποσότητα ύπνου για την αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου.
Ο Δρ. Gibbs σημειώνει, επίσης, πως, ενώ γίνεται όλο και πιο δύσκολο καθώς η άνοια εξελίσσεται, το να παραμένει κοινωνικά και πνευματικά ενεργός είναι ένα άλλο πράγμα που επιδιώκει τακτικά. Για να το καταφέρει, οργανώνει συναντήσεις με έναν ή δύο φίλους κάθε φορά.
Και για να παραμείνει πνευματικά ενεργός, λύνει ένα σταυρόλεξο κάθε μέρα και προσπαθεί να συνεχίσει να διαβάζει και να γράφει. Μαζί με τις κοινωνικές συναναστροφές, ο νευρολόγος αναφέρει πως η ανάγνωση και τα μαθηματικά είναι πράγματα με τα οποία τώρα δυσκολεύεται όλο και περισσότερο.
«Εξακολουθώ να μπορώ να διαβάζω, αλλά διαβάζω καλύτερα βιβλία με λίγους χαρακτήρες, επειδή δεν μπορώ να τους συγκρατήσω. Επίσης, η γυναίκα μου διαχειρίζεται πλέον όλα τα οικονομικά μας. Δεν μπορώ πλέον να χειριστώ ένα βιβλιάριο επιταγών», εξηγεί καταληκτικά.
Κοιτάζοντας το μέλλον, η μεγαλύτερη ελπίδα του νευρολόγου είναι ότι έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει να παρεμβαίνει στην εξέλιξη της νόσου Αλτσχάιμερ μέσω του τρόπου ζωής του.
