Υπάρχουν τηλεοπτικές σειρές που γίνονται θρύλοι. Υπάρχουν και άλλες που, παρά την ποιότητά τους, εξαφανίζονται σχεδόν μυστηριωδώς από το προσκήνιο.
Στην περίπτωση του «Κακού Βεζύρη», μιλάμε για το δεύτερο — αλλά με όλα τα χαρακτηριστικά μιας cult κωμωδίας που θα μπορούσε να είχε μείνει στην ιστορία… αν την είχαν αφήσει.
Η σειρά προβλήθηκε στο Mega Channel τη σεζόν 1997-1998, φέροντας τις υπογραφές των Χάρη Ρώμα και Άννας Χατζησοφιά, με συμπαραγωγό και σκηνοθέτη τον Κώστα Κιμούλη. Αντλώντας έμπνευση από τον Ιζνογκούντ, ο Ρώμας δημιούργησε έναν βεζύρη βουτηγμένο στη διαφθορά, τις μίζες και τις πολιτικές δολοπλοκίες, σε ένα σενάριο που θύμιζε μεσαιωνική φάρσα και ταυτόχρονα φώναζε «Ελλάδα του ’90».
Ήταν η πιο “αντισυμβατική” σειρά που έδωσαν ποτέ οι Ρώμας – Χατζησοφιά στο κοινό. Ένα σατιρικό βέλος κατευθυνόμενο στην καρδιά της πολιτικής υποκρισίας, της γραφειοκρατίας και των μικρο-σκανδάλων που έπνιγαν —και ακόμα πνίγουν— το δημόσιο βίο της χώρας. Και αυτό, όπως αποδείχθηκε, είχε το τίμημά του.
Παρά το θετικό ξεκίνημα σε τηλεθέαση και την τοποθέτηση στην prime time της Δευτέρας, η σειρά δεν άργησε να βρεθεί στο στόχαστρο. Λογοκρισία από το ΕΣΡ, παρεμβάσεις από πολιτικά πρόσωπα που ενοχλήθηκαν από τη θεματολογία, και παρεμβάσεις του ίδιου του Mega που αποφάσισε να τη μεταφέρει σε απογευματινή ώρα, σχεδόν την «έκαψαν» μετά το 12ο επεισόδιο. Επεισόδια κόπηκαν ή μικρύνθηκαν σε διάρκεια, και ο αρχικός της δυναμισμός «χάθηκε» πίσω από τις κουρτίνες του σταθμού και της πολιτικής ορθότητας.
Όπως αποκάλυψε χρόνια μετά ο ίδιος ο Χάρης Ρώμας, «είναι ίσως και η πιο αδικημένη σειρά μου», ενώ δεν δίστασε να παραδεχτεί ότι το MEGA έδωσε γενναιόδωρα το budget που αρνήθηκε ο ANT1, πιστεύοντας ότι κρατούσαν στα χέρια τους μια τηλεοπτική επιτυχία.
Η ειρωνεία; Παρά τη σπανιότητα των επαναλήψεων (μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού), η σειρά γνώρισε δεύτερη ζωή στο YouTube, όπου τα επεισόδιά της συγκεντρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες προβολές. Και αυτό, χωρίς τη στήριξη καμίας επίσημης πλατφόρμας, χωρίς remaster, χωρίς καμία αναφορά από τα «νοσταλγικά αφιερώματα» του Mega.
