Η γυναίκα μεγάλωσε στο σπίτι έναν πύθωνα που ονομαζόταν Σαφράν. Ο κίτρινος πύθωνας ήταν μαζί της για τρία χρόνια και γρήγορα έγινε κατοικίδιο.
Η οικογένειά της συνοφρυώθηκε: «Προσέξτε, είναι αρπακτικό». Αλλά το κορίτσι χαμογέλασε μόνο: «Είναι ήμερο. Με αγαπάει και δεν θα με βλάψει ποτέ».
Ωστόσο, μετά από λίγο καιρό, το φίδι άρχισε να συμπεριφέρεται παράξενα.
Οι πρώτες ανησυχητικές παραξενιές άρχισαν απαρατήρητες.
Ο Σαφράν σταμάτησε να τρώει. Τη νύχτα, έβγαινε από το κλουβί του και τεντωνόταν δίπλα στη γυναίκα – το κεφάλι του στον ώμο του, η ουρά του στους αστραγάλους του. Μερικές φορές, τυλίγονταν χαλαρά γύρω από τη μέση της και πάγωνε, σαν να μετρούσε τα πλευρά της.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, επέλεγε το δροσερό πάτωμα κοντά στο κρεβάτι της, όπου περπατούσε ξυπόλητη, και ξάπλωνε εκεί για ώρες, η άκρη της ουράς της μόλις που κινούνταν, το βλέμμα της καρφωμένο ακριβώς στο ανεβοκατέβασμα του στήθους ενός ατόμου.
Υπήρχαν επίσης πνιχτές «αγκαλιές»: ο πύθωνας σέρνονταν μέχρι το λαιμό της και παρέμενε κάτω από την κλείδα της, αγγίζοντας το δέρμα της με τη διχαλωτή γλώσσα του. Η γυναίκα αστειεύτηκε ότι ήταν φιλί.
Αλλά τη νύχτα, ξυπνούσε όλο και πιο συχνά, νιώθοντας το βάρος στο στήθος της.
Και τότε έμαθε κάτι τρομακτικό για τον πύθωνα και τελικά κατάλαβε πόσο επικίνδυνο είναι να κρατάει ένα άγριο ζώο στο σπίτι.
Ο γιατρός ζύγισε χαλαρά τον πύθωνα, τον ψηλάφησε και άκουσε τις ιστορίες του για νυχτερινά «αγκαλιάσματα» και άρνηση φαγητού.
«Βλέπεις», είπε τελικά, «αυτό δεν είναι στοργή. Οι μεγάλοι πύθωνες λιμοκτονούν και τεντώνονται κατά μήκος του σώματος του ιδιοκτήτη τους – ένα τυπικό σύμπλεγμα πριν επιχειρήσουν να καταπιούν μεγάλο θήραμα. Ο πύθωνας μετράει αν το μέγεθος είναι κατάλληλο. Το κουλούριασμα είναι μια πρόβα στραγγαλισμού. Έχετε ένα ώριμο, δυνατό θηλυκό. Είναι αρκετά δυνατό για να σας κόψει την αναπνοή. Είναι σπάνιο, αλλά συμβαίνουν τέτοιες περιπτώσεις. Με λίγα λόγια, ο πύθωνάς σας ήθελε να σας καταπιεί. Υπάρχει μόνο μία σύσταση: αυστηρή απομόνωση, αλλαγή στη διατροφή και -κατά προτίμηση- μεταφορά του κατοικίδιου σε μια εξειδικευμένη εγκατάσταση. Σήμερα».
Τα λόγια προκάλεσαν ανατριχίλα. Εκείνο το βράδυ, το κορίτσι κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και παρακολούθησε τον Σαφράν να γλιστράει αργά πάνω στα σεντόνια. Κάποια στιγμή, ο πύθωνας ήταν ακριβώς όπως ήταν σε εκείνη τη φωτογραφία: τυλιγμένος γύρω από την κοιμισμένη γυναίκα, μόνο που αυτή τη φορά η γυναίκα ήταν ξύπνια.
Η γυναίκα σήκωσε προσεκτικά το φίδι, το επέστρεψε στο terrarium, έκλεισε το μάνταλο και κάθισε στο πάτωμα δίπλα του.
Το πρωί, τηλεφώνησε στο κέντρο ερπετών της πόλης. Ο Safran μεταφέρθηκε το ίδιο απόγευμα—σε ένα ευρύχωρο περίβλημα, με έμπειρο προσωπικό και κατάλληλη τροφή.
