Πήρε κάποια ώρα, αλλά αποφάσισα πως θα γράψω αυτό το κείμενο με αφορμή το σχόλιο ενός τύπου και όχι με απώτερο σκοπό να συζητήσουμε μεμονωμένα πόσο απαράδεκτος είναι ένας (ακόμα) άντρας εκεί έξω.
Χρειάστηκε κόπο να προσπαθήσω να μην επιτεθώ προσωπικά, αλλά ελπίζω πως θα τα καταφέρω καθώς δε γνωρίζω τον άνθρωπο αυτό εκ του σύνεγγυς.
Παραθέτω, λοιπόν, ψύχραιμα, το παρακάτω.
Θεωρώ πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να σχολιάσω την εμφάνιση αυτού του ανδρείκελου, αφού ακόμα κι αν ήταν κάτι που προσομοίαζε τον Ryan Gosling, δε θα είχε καμία σημασία. Το πρόβλημα είναι πως σίγουρα δεν είναι μόνος του εκεί έξω. Έχει φίλους, συγγενείς, ομοϊδεάτες και παρόμοια μυαλά, με τα οποία μπορεί να σχολιάζει πόσο ζελεδένια είναι η κοιλιά μου, πόσο πεσμένοι είναι οι γλουτοί μου, αν του αρέσει το κιτς μαγιό μου, κι αν ο πισινός μου είναι αρκετά σφριγηλός για να φοράω brazilian μπικίνι. Στη συνέχεια θα πρέπει να απολογηθεί και ο συνοδός μου, που με διάλεξε και με κυκλοφορεί στην παραλία, χωρίς προηγουμένως να έχει ζητήσει άδεια από τις αρμόδιες αρχές αισθητικής και τον υπουργό κακογουστιάς.
Δεν είναι μόνο ότι με θυμώνει που υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι σκέφτονται και εκφράζονται έτσι για τις γυναίκες, αλλά ότι αυτό το λογύδριο κακίας και κόμπλεξ, κάποιες μπορεί να μας επηρεάσει. Και όχι οδηγώντας μας “στο δρόμο του fitness και της γυμναστικής”, αλλά κάνοντάς μας να μη θέλουμε να πάμε για μπάνιο, για βόλτα, για ραντεβού, για παγωτό, για καφέ, να μην έχουμε όρεξη να ζήσουμε, να γελάσουμε, να βγούμε, να φλερτάρουμε.
Δεν μπορείς δυστυχώς να πάρεις τη δύναμη από κανένα γελοίο υποκείμενο εκεί έξω, να πει τη χοντράδα που περνάει από το υποτυπώδες μυαλό του.
Αυτό που σκέφτομαι διαβάζοντας ξανά και ξανά τις γραμμές που πληκτρολόγησε ψύχραιμα ο συγκεκριμένος στο facebook, ενώ “χαλούσε την αισθητική του” στην παραλία, είναι το από πότε τα όμορφα γυναικεία κορμιά, κυκλοφορούν, ντύνονται ή επισκέπτονται τις παραλίες, προς τέρψη και χαλάρωση του κάθε ανθρωποειδούς.
Θα είμαστε πάντα εμείς οι τραγικές φιγούρες, που αναγκαζόμαστε να κυκλοφορούμε ανάμεσα σε ανθρώπους οι οποίοι σκανάρουν κυτταρίτιδα και κοιλιακούς και απορρίπτουν ή επιβραβεύουν την προϋπηρεσία σου σε γυμναστήρια και γήπεδα τένις.
Μπορούμε όμως πια, να τους ξεφτιλίζουμε στα social media. Και όχι, αυτό δεν είναι λίγο.
Στην αντίπερα όχθη της ομολογουμένως δυστυχούς συγκυρίας που μας αναγκάζει να μοιραζόμαστε διπλανές ξαπλώστρες με ανθρώπους που σχολιάζουν τα σώματά μας “γιατί μπορούν”, βρίσκεται η ικανότητά μας να τους καταδείξουμε ανοιχτά και να μην είμαστε οι μόνες που θα το κάνουμε.
Στα σχόλια της ανάρτησης αυτής, θα βρεις άντρες που ντρέπονται για το φύλο τους εξαιτίας αυτού του τύπου, αλλά και γυναίκες που στηρίζουν ένθερμα, τα brazilian σε πλαδαρούς πισινούς. Δεν είναι πια μόνο θέμα φεμινισμού και ίσων δικαιωμάτων για όλους μας, είναι και θέμα παιδείας, μόρφωσης, αξιοπρέπειας, ανθρωπιάς.
Δε μας αφορά η ύπαρξη ανθρώπων που θα προτιμούσαν να είμαστε κάτι άλλο. Ντυνόμαστε, βαφόμαστε και βγαίνουμε έξω όπως μας αρέσει, επειδή έτσι νιώθουμε καλά.
Παρακαλούνται οι γυναίκες με παραπάνω κιλά, να βγαίνουν από το σπίτι τους και να χαίρονται που η εμφάνισή τους, τους απαλλάσσει από ανθρώπους ανίκανους να εκτιμήσουν πόσο θεές είναι, παρόλο που έχουν κυτταρίτιδα.
