Στον αγώνα με την Πολωνία ο Θανάσης Αντεντοκούνμπο πέφτει άσχημα στο παρκέ. Η πτώση είναι δυνατή και αυτομάτως όποιος τον παρακολουθεί τρομάζει, νιώθει ότι μπορεί και να χτύπησε άσχημα.
Ξαφνικά, στον πάγκο της Εθνικής μας ομάδας εμφανίζεται η Βερόνικα Αντεντοκούνμπο, η μητέρα του η οποία αγωνιώντας προσπαθεί να δει αν ο γιος της έχει χτυπήσει σοβαρά. Οι παράγοντες την καθησυχάζουν πως όλα είναι καλά, την ηρεμούν και την απομακρύνουν από το παρκέ. Εκείνη αποσύρεται διακριτικά δίχως να παίρνει το βλέμμα της από πάνω του. Δεν στρέφει την πλάτη σαν να θέλει να τσεκάρει με τα ίδια της τα μάτια αν όντως ο Θανάσης είναι καλά.
Η Βερόνικα είναι η γυναίκα αυτή που επιβεβαιώνει το ρητό πως “πίσω από έναν επιτυχημένο άνδρα κρύβεται μία ισχυρή γυναίκα”. Μόνο που η συγκεκριμένη είχε έξι άντρες και στέκονταν πλάι τους. Τον σύζυγό της Τσαρλς που τώρα έχει φύγει από τη ζωή, και τους πέντε γιους της. Τον Φράνσις, τον Θανάση, τον Γιάννη, τον Κώστα και τον Αλεξ. Η Νιγηριανή αγορομάνα απλώνει τις φτερούγες της πάνω από τα αγόρια της όποτε και όταν χρειαστεί και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του. Πάλεψε πολύ κι εκείνη και όλη η οικογένεια για να τους δοθεί η ευκαιρία να λάμψουν και να ξεφύγουν από το σκοτάδι της φτώχειας και της ανέχειας.
Είτε στο ημιυπόγειο της πλατείας Βάθη είτε τώρα που η οικογένεια κολυμπά στο χρήμα για την Βερόνικα δεν άλλαξαν πολλά.
Η εξομολόγησή της για τον αδικοχαμένο σύζυγο της στον διαδικτυακό τοίχο της είναι αποκαλυπτική: «Κάθε άνδρας μπορεί να γίνει πατέρας αλλά χρειάζεται κάτι παραπάνω για να γίνεις ένας Μπαμπάς με κεφαλαίο. Που αγαπά τα παιδιά του και την γυναίκα του δίχως όρους. Που φροντίζει την οικογένειά του με την αμέριστη αγάπη του. Θα σε θαυμάζουμε πάντα. Σε αγαπώ απίστευτα πολύ. Η αγάπη μου για σένα δεν θα αλλάξει ποτέ».
Κοιτάζοντας το πρόσωπό της που ακτινοβολεί δύσκολα μπορεί κάποιος να φανταστεί τι έχει περάσει αυτή η γυναίκα. Καταστάσεις τις οποίες έχει αποκαλύψει και ο Γιάννης μέσα από συνεντεύξεις του, όπως έκανε πρόσφατα στο People. «Υπήρχαν μέρες που δεν πουλάγαμε τίποτε στους δρόμους, το ψυγείο μας ήταν άδειο και δεν είχαμε ούτε ένα κομμάτι ψωμί να φάμε, γουργούριζε η κοιλιά μας. Ή άλλες φορές που λέγαμε ψέματα στη μητέρα μας ότι είχαμε φάει έξω με τους φίλους μας ή ότι δεν πεινούσαμε για να περισσέψει ένα πιάτο για τα μικρότερα αδέλφια μας, τον Κώστα και τον Άλεξ. Περάσαμε πολύ δύσκολες στιγμές μέσα στη φτώχεια και στην αβεβαιότητα, αλλά είμαι πολύ υπερήφανος για τους γονείς μου και για όλη την οικογένειά μου.
Οι δυσκολίες, αντί να μας διαλύσουν, μας συσπείρωσαν και σφυρηλάτησαν τους δεσμούς και τις προσωπικότητές μας. Ευγνωμονώ τους γονείς μου διότι είχαν υπομονή, δεν με πήραν από το σχολείο, με άφησαν να παίξω μπάσκετ, με φρόντισαν με πολλά βάσανα και τώρα επιτέλους θα ανταμειφθούν κι αυτοί».
Ο,τι και να πουν τα δύο αδέλφια η μάνα και η οικογένεια δεν απουσιάζει από τα λεγόμενά τους. Είναι τέτοιο το συναισθηματικό δέσιμο που είναι αδύνατο να τους φανταστείς χώρια, να πιστέψεις ότι οι δύο γονείς τους θα αποσυρθούν και θα τους αφήσουν να εξελιχθούν μέσα από τις καριέρες που επέλεξαν και εκείνοι θα επιλέξουν να ξεκουραστούν μετά από όλα όσα πέρασαν. Είναι σε κάθε αγώνα τους παρόντες.
Το προφίλ της Βερόνικα Ατεντοκούμπο είναι γεμάτο από φωτογραφίες τους, αναδημοσιεύσεις άρθρων και εικόνες από εξαιρετικές οικογενειακές στιγμές. Ακόμη και οι selfies της ανεβαίνουν για να μπουν λεζάντες στις οποίες θα ευχαριστεί τον Θεό για όσα της προσέφερε. Φοράει κάθε φορά τις μπλούζες των ομάδων, πανηγυρίζει. Εκείνη γράφει ελάχιστα σχόλια και σε ό,τι αφορά την Ελλάδα μία φορά αναφέρθηκε στην εκπαίδευση των γιων της και εξέφρασε το πόσο περήφανη νιώθει που είχαν έλληνες δασκάλους.
Η Βερόνικα Ατεντοκούμπο χαμογελά σε όλες τις φωτογραφίες. Σα να γεννήθηκε ευτυχισμένη, σα να έζησε ζωή χαρισάμενη. Θαρρείς και οι εικόνες από το ημιυπόγειο στη συμβολή των οδών Χρηστομάνου και Δωδώνης στη Βάθη δεν υπήρξαν ποτέ. Τότε που οι δικηγόροι τους μοίραζαν εξώδικα για απλήρωτα ενοίκια κι εκείνη έβγαινε να τα παραλάβει παρακαλώντας για λίγη επιείκεια καθώς δεν υπήρχαν χρήματα ούτε για τα απαραίτητα. Ολη η οικογένεια πωλούσε γυαλιά, καπέλα και όλα αυτά τα μικροαντικείμενα τα οποία στοιβάζουν σε ξύλινους δίσκους και κρεμούν από τον λαιμό τους οι εξαθλιωμένοι μετανάστες προσπαθώντας να σε πείσουν να αγοράσεις σε κάθε στάση σου στα φανάρια.
Τα έσοδα ήταν ελάχιστα και όταν τα αγόρια επέστρεφαν στο σπίτι δίχως να έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν κάποιο χρηματικό ποσό έλεγαν ψέματα στην μητέρα τους ότι έφαγαν έξω γιατί το ψυγείο ήταν άδειο και χρήματα δεν υπήρχαν για τρόφιμα.
Τα βράδια η Βερόνικα παρηγορούσε τα αγόρια της τραγουδώντας τους ελληνικά παιδικά τραγουδάκια. Το ίδιο ακριβώς θα κάνει και το πρωί για να τους ξυπνήσει. Το αγαπημένο τους θα είναι το «Κοκοράκι». Πέντε αγόρια στα λιγοστά κρεβάτια και εκείνη να τραγουδά το «Οταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι…» για να τους ξυπνήσει με αισιοδοξία, κόντρα σε όλα όσα θα έφερνε μία ακόμη δύσκολη ημέρα.
Οταν προσκλήθηκαν στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών πριν από λίγο καιρό οι διοργανωτές τους επεφύλαξαν μία μικρή έκπληξη. Εβαλαν το τραγούδι “Το Κοκοράκι” και άφησαν την Βερόνικα να το τραγουδήσει. Ο Θανάσης αμέσως κατάλαβε και δακρύζοντας είπε στον Γιάννη: “η μαμά είναι”. Με λυγμούς ο Γιάννης Ατεντοκούμπο εξομολογήθηκε συγκινημένος “Δεν έχω κλάψει έτσι όταν χάσαμε στα playoffs”. Η ίδια τους παρακολουθούσε φουσκωμένη από περηφάνεια από τις θέσεις της πλατείας της αίθουσας, αναπολώντας εκείνα τα δύσκολα πρωινά.
Οταν ερχόταν ο δικηγόρος για να απαιτήσει τα ενοίκια τον παρακαλούσαν για μικρή πίστωση χρόνου γιατί πεινούσαν και δεν υπήρχε λύση. Αυτός ο δικηγόρος, ο Παναγιώτης Πρόκος θα δει τους δύο ψηλόλιγνους, Γιάννη και Θανάση θα απευθυνθεί σε παράγοντες του μπάσκετ και θα ανοίξει την πόρτα για την λαμπρή καριέρα τους. Σαν ένα μικρό θαύμα η Βερόνικα θα δει τα αγόρια της να ανθίζουν στα παρκέ και να μεταμορφώνονται από πλασιέ σε κορυφαίους παίκτες.
Οσοι την γνωρίζουν θα πουν πως ακόμη και για όσα έζησε, για την απόρριψη, την δυστυχία και τον ρατσισμό δεν κράτησε ούτε κακία ούτε εξέφρασε ποτέ πικρία. Ενιωσε ότι τους βοήθησε ο Θεός και τα κατάφεραν. Το ίδιο κατάφερε να περάσει και στα παιδιά της. Το τρίπτυχο “Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” ήταν και είναι πάντα αυτό που τους ακολουθεί. Ο Γιάννης θα δικαιολογήσει το διαρκές χαμόγελό του λέγοντας πως ουσιαστικά είναι το αντίδοτο στην στεναχώρια που βίωσε σε όλη την διάρκεια της παιδικής ηλικίας του.
Το ίδιο μάλλον θα σκέφτεται και η μαμά του για να χαμογελά συνεχώς και παντού. Αλλωστε όσα εκατομμύρια κι αν εισπράξουν, όση αποθέωση κι αν γνωρίσουν από τους φιλάθλους όλου του κόσμου η μοναδική έννοια τους και η αξία που θα βρίσκεται στην κορυφή όλων όσων έχουν κατακτήσει μέχρι σήμερα θα είναι ένα: η οικογένεια. Και η γυναίκα της ζωής τους, η μία και μοναδική θα είναι η Βερόνικα. Που θα συνεχίσει να εισβάλει στα παρκέ για να δει αν χτύπησαν και να τραγουδά το “Κοκοράκι κικιρικικί θα σε ξυπνάει κάθε πρωί….» για να κάνει τα αγόρια της να χαμογελάσουν.
