Ο Αμάνσιο Ορτέγκα, ή αλλίως, ο «κύριος Zara», έχοντας ξεπεράσει κατά περιόδους ακόμα και τον Μπιλ Γκέιτς από τον θρόνο των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη,είναι σήμερα ο τέταρτος πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, εδώ και δυο σχεδόν δεκαετίες!
Το «Forbes» εκτιμά σήμερα τον πλούτο του 81χρονου Ισπανού στα 79,3 δισ. δολάρια, έχοντας διανύσει τεράστιο δρόμο από την εποχή που άνοιγε με την πρώην γυναίκα του μια μπουτίκ στη Λα Κορούνια ονομάζοντάς τη «Zorba», από τον αγαπημένο τους Έλληνα! Τα χρόνια πέρασαν από το 1975, το «Zorba» έγινε «Zara» και ο Αμάνσιο έβγαζε τώρα περισσότερα από 400 εκατ. δολάρια τον χρόνο, ανοίγοντας τη μία φίρμα ρούχων πίσω από την άλλη και αποκτώντας την ίδια στιγμή ουρανοξύστες παντού στον κόσμο, από τη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη ως το Λονδίνο, το Σικάγο, το Μαϊάμι και τη Νέα Υόρκη. Έχοντας βρεθεί για τέσσερις φορές -αν και σύντομες- στη θέση του πλουσιότερου ανθρώπου του κόσμου, δεν είναι και πολλά αυτά που δεν μπορεί πια να κάνει εκείνο το παιδί για τα θελήματα που πάλευε για τον επιούσιο. Και παρά την απήχηση των εταιριών του στον κόσμο, εκείνος παρέμεινε όσο πιο μυστικοπαθής και μυστηριώδης γινόταν, λες και ήταν ακόμα εκείνο το ντροπαλό παιδί που μοχθούσε καθημερινά για λίγα «ψίχουλα». Ο Ορτέγκα συνεχίζει να μη δίνει συνεντεύξεις και μέχρι σχετικά πρόσφατα δεν κυκλοφορούσαν καν φωτογραφίες του, κάνοντας ακόμα και τους επενδυτές του «να τον μπερδεύουν με τους υπαλλήλους του», όπως είχε αποκαλύψει ο «Economist». Αυτός παρέμεινε σεμνός και ταπεινός, και εξόχως τσιγγούνης -αν πιστέψουμε κάποιους-, τρώγοντας αποκλειστικά στο κυλικείο της εταιρίας του και παίρνοντας καφέ από την ίδια «προσιτή» καφετέρια για σειρά δεκαετιών. Ίσως γιατί δεν ξέφυγε ποτέ από την εποχή που παρατούσε το σχολείο και μαθήτευε ως ράφτης, πριν αρχίσει να πουλά τα δικά του μπουρνούζια και πετσέτες. Ή ίσως γιατί έχει λίγες ανάγκες, τόσο λίγες που δεν έχει τι να κάνει όλα αυτά τα δισεκατομμύρια στην πεζή καθημερινότητά του. Έτσι άνοιξε το πρώτο του Zara το 1975, το οποίο πήγαινε τόσο καλά που μέχρι την επόμενη χρονιά είχε αγοράσει τον πρώτο του ηλεκτρονικό υπολογιστή για να παρακολουθεί τις πωλήσεις. Ήταν ωστόσο το συνολικό όραμά του για ένα νέο επιχειρηματικό μοντέλο αυτό που θα τον καθιέρωνε εμπορικά. Ο Αμάνσιο επέμενε από την αρχή σε ένα ευέλικτο και ταχύτατο σύστημα παραγωγής και διανομής έτσι ώστε να χρειάζονται μόλις 10 μέρες για να περάσει ένα ρούχο από τον σχεδιασμό στην παραγωγή. Αλλά και να μπορεί να εφοδιάζεται το κατάστημα εντός 48 ωρών, έστω κι αν μιλάμε για… όλο το κατάστημα, όπου κι αν είναι στην οικουμένη! Ακόμα και όταν η Zara μεγάλωνε και γινόταν Inditex, ο μητρικός όμιλος που κατέχει πολλές ακόμα μεγάλες μάρκες (Bershka, Massimo Dutti, Pull&Bear και Stradivarius) αλλά και εργοστάσια παραγωγής και διανομής, ο Ορτέγκα συνέχισε να μην έχει το δικό του γραφείο. Τον έβρισκαν όλοι στο μικρό σχεδιαστήριο της Zara Woman, της «ναυαρχίδας» του ομίλου του, και τον έβρισκαν καθημερινά, καθώς πέρασε 25 χρόνια χωρίς μία μέρα ρεπό…
