Ο Ίγκορ Φαρμπάζεβιτς έγραψε μια σειρά από καλοσυνάτα και διδακτικά διηγήματα, και να ένωσε σε ένα κοινό τίτλο “Τα Παραμύθια της Μικρής Αλεπούς”. Αυτές οι σύντομες ιστορίες είναι γεμάτες με σοφία, που θα καταλάβουν καλύτερα οι μεγαλύτεροι. Όπως εμείς και εσείς.
Συγκεντρώσαμε τα καλύτερα κομμάτια από τα διηγήματα, που θα σας θυμίσουν τις πιο σημαντικές αξίες στη ζωή.
Η μηλόπιτα
— Τι ωραία που ήρθες γιε μου! — χάρηκε ο γέρος Αλεπούς. — Έφτιαξα μια γλυκιά μηλόπιτα. Θα πιούμε τσαγάκι.
— Αλήθεια, είμαστε ευτυχισμένοι;! — είπε το Αλεπουδάκι.
— Αλήθεια, αγαπητέ μου! Ευτυχία είναι όταν όλοι είναι σπίτι!
Το μονοπάτι του παρελθόντος
— Όλα είναι δυνατά, — χαμογέλασε σπεπτόμενος ο γέρος Αλεπούς.
— Όλα;
— Φυσικά!.. Πολλά, πολλά μπορούν να γίνουν…
— Τι δεν μπορεί να γίνει; — τα μάτια του Αλεπουδάκου άρχισαν να δακρύζουν.
— Η πλήξη και το ψέμα … Η δειλία και οι μικρότητες…Αυτά δεν μπορούν να υπάρχουν.
Καθρέπτης σε χαράδρα
— Όταν θα μετακομίσω στην πόλη, θα γίνω σπουδαίο πουλί — φιλόδοξο και ανέμελο.
Το Αλεπουδάκι έτρεξε προς το μέρος του και το αγκάλιασε σφιχτά.
— Τι έπαθες;! — έβηξε το Κοράκι στην αγκαλιά του.
— Εγώ… σ’ αγαπάω! — είπε δυνατά το Αλεπουδάκι.
— Ειπωμένο δυνατά! — συμφώνησε το Κοράκι. — Και το πιο σημαντικό: πολύ ευχάριστο!
Το κούρεμα του μαμούθ
— Εγώ… δε φοβάμαι, — απάντησε το Αλεπουδάκι, αν και ανατρίχιασε και το τρίχωμά του σηκώθηκε όρθιο. — Ποτέ δεν πίστεψα, ότι εσείς… εξαφανιστήκατε για πάντα.
— Τίποτα στη φύση δεν εξαφανίζεται… — είπε μυστήρια το Μαμούθ, και σήκωσε προς τον ουρανό τη προβοσκίδα του και έβγαλε ένα δυνατό ήχο.
Λευκό συννεφάκι, γκρίζο συννεφάκι
— Όταν πεθαίνουν τα ζώα, οι ψυχές τους γίνονται λευκά ή γκρίζα συννεφάκια. Πετάνε πάνω από τη γη “λιοντάρια”, “αγελάδες”, “γάτες” και “λαγοί” – είναι οι ψυχές των ζώων που πέρασαν στην αιωνιότητα.
***
Το Αλεπουδάκι διαμαρτυρήθηκε:
— Τότε αυτά δεν είναι μάτια, αλλά φανάρια! Έπρεπε να ξέρεις, είσαι ενήλικας!
Το Κοράκι αντέδρασε:
— Και τι είμαι κάθε μέρα ενήλικας;
Ο θησαυρός
— Σύντομα θα έρθει η στιγμή που, στο κοντινό δάσος οι λύκοι θα πίνουν δίπλα στα ελάφια από το ποτάμι και γεράκια θα ταίζουν τους λαγούς. Ο χρόνος της έχθρας περνάει.
***
Αν δείτε ποτέ στον ουρανό ένα σύννεφο που μοιάζει με μια γέρικη Αλεπού, μη στεναχωριέστε: ο γέρο Αλεπούς ζει! Οι ήρωες των παραμυθιών δεν πεθαίνουν, αν είναι πολύτιμοι για εσάς!..
Αλεπουδάκι θυμήσου
— Αλεπουδάκι θυμήσου αν περνάς δύσκολα, δε νιώθεις καλά, είσαι στεναχωρημένος, φοβάσαι ή αν είσαι κουρασμένος — απλά προέκτεινε το χέρι σου. Και εγώ θα σου δώσω το δικό μου, όπου και να βρίσκεσαι, ακόμα και αν εκεί έχει άλλα αστέρια ή αν οι άλλοι περπατάνε ανάποδα. Και όταν σε κρατάει ένα άλλο χέρι, τι σημασία έχει τι άλλο υπάρχει στον κόσμο;
Credit: adme.ru
