Στην εποχή μας, οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, η αβεβαιότητα και οι δύσκολες συνθήκες που επικρατούν μας βυθίζουν συχνά σε βαθιές κι έντονες σκέψεις.
Οι γονείς ανησυχούν για τα παιδιά τους, εμείς ανησυχούμε για το πότε θα πάρουμε πτυχίο κι αν θα βρούμε δουλειά, οι μαθητές αισθάνονται αβέβαιοι για το αν έκαναν τη σωστή επιλογή κατεύθυνσης και κατ’ επέκταση σχολής και πάει λέγοντας…
Υπάρχουμε κι εμείς όμως, που το μυαλό μας δε μένει στις τυπικές ανησυχίες που έχουν όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, αλλά σκέφτεται 20 βήματα μπροστά και μας κάνει να φανταζόμαστε το τέλος μιας κατάστασης προτού καν αυτή αρχίσει.
Τρελαινόμαστε όταν δεν έχουμε τον έλεγχο των καταστάσεων κι απεχθανόμαστε να μην ξέρουμε τι πρόκειται να συμβεί στο άμεσο μέλλον. Έχουμε έναν μοναδικό τρόπο να τρομοκρατούμε τον εαυτό μας σε δευτερόλεπτα και να παθαίνουμε κρίσεις πανικού χωρίς να καταβάλλουμε ιδιαίτερη προσπάθεια. Φανταζόμαστε άσχημα πράγματα που μπορεί να μη συμβούν ποτέ, ζούμε όμως με το φόβο τους κι αναλύουμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ σε βάθος. Ακόμη και οι πιο απλές στιγμές της καθημερινότητάς μας είναι ικανές να μας αγχώσουν στο μέγιστο βαθμό.
Μπορεί να υπάρχουν διάφορα επίπεδα αυτής της υπερανάλυσης των πραγμάτων και των καταστάσεων, τα παρακάτω όμως σίγουρα τα αντιμετωπίζουν όλοι όσοι σκέφτονται υπερβολικά πολύ:
1. Υπάρχουν φορές που σκεφτόμαστε τόσο πολύ που προκαλούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν.
Το να προκύψει κάποιο ζήτημα ή να συναντήσεις μια δυσκολία είναι κάτι φυσιολογικό και αναμενόμενο. Όταν όμως μπαίνεις στη διαδικασία να το αντιμετωπίσεις, τα πράγματα ξεφεύγουν από τα όρια του φυσιολογικού.
Εκεί που οι άλλοι δίνουν 2, άντε το πολύ 3 πιθανές εκδοχές και λύσεις, εσύ έχεις σκεφτεί τόσο πολύ που έχεις φτιάξει διάφορα σενάρια και ξέρεις τι προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίσεις σε ένα μήνα από τώρα.
Μπορεί να μην έχεις βρει καν λύση γι’ αυτό που τώρα σε προβληματίζει, όμως αγχώνεσαι για το τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον με αυτά τα προβλήματα που πιθανόν να προκύψουν. Βέβαια για εσένα η λέξη πιθανόν δεν υπάρχει, αφού είσαι πεπεισμένος πως θα συμβούν και μέρα τη μέρα οι ανησυχίες σου γίνονται όλο και μεγαλύτερες στο μυαλό σου. Και κάπως έτσι δημιουργείς ένα ακόμη πρόβλημα χωρίς καν να υπάρχει.
Από την άλλη, είσαι ικανός να πιαστείς κι από το πιο μικρό σχόλιο που μπορεί να κάνει κάποιος και να το αναλύσεις τόσο πολύ στο μυαλό σου φτάνοντας στο σημείο να του δίνεις μια ερμηνεία που να απέχει κατά πολύ από την πραγματική. Σαν αποτέλεσμα, είτε πιστεύεις πως ο άλλος έχει κάτι μαζί σου και προσπαθείς να βρεις τους λόγους που τον οδήγησαν να πει κάτι τέτοιο είτε παρεξηγείσαι.
Όπως και να “χει, στο τέλος αυτό το πρόβλημα που μόλις δημιούργησες δεν σε αφήνει σε ησυχία. Σ” ενοχλεί και τριγυρίζει συνέχεια στο μυαλό σου και δώσ’του ξανά σκέψεις και αναλύσεις για κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί. Το χειρότερο είναι ότι δεν μπορείς να ησυχάσεις μέχρι να συνειδητοποιήσεις (για μία ακόμη φορά) πως τελικά έχεις πολύ μεγάλη φαντασία.
2. Φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε κάποιον γιατί πιστεύουμε πως θα προκαλέσουμε κι άλλο πρόβλημα.
Σε γενικές γραμμές, δε θέλεις να έρχεσαι αντιμέτωπος με εκείνο το άτομο που σε εκνεύρισε ή σε ενόχλησε, επειδή δεν κάνεις τίποτα άλλο από το να σκέφτεσαι το πώς θα είναι τα πράγματα μεταξύ σας μετά από μια τέτοια συζήτηση. Κολλάς με τα λεγόμενα του («γιατί το είπε αυτό;» «τι μπορεί να εννοούσε;» «μήπως ήταν για πλάκα και τον παρεξήγησα;» «κι αν δεν ήταν;»), σκέφτεσαι τις πιθανές αντιδράσεις του («λες να θυμώσει;» «μετά θα έχει δίκιο που με θεωρεί υπερβολικό» «κι αν δεν μου ξαναμιλήσει ποτέ;» «μπα, είναι κουλ άτομο, θα το πάρει στην πλάκα!») και κάνεις φανταστικές συζητήσεις που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα συμβούν.
Μιλώντας εμπειρικά, οι συζητήσεις που εν τέλει πραγματοποιούνται απέχουν κατά πολύ από αυτό που σκεφτόσουν τόσες μέρες, ενώ αυτός που έχεις απέναντι σου δείχνει προβληματισμένος λέγοντας: «Τι είναι αυτά που λες; Πότε είπα εγώ τέτοιο πράγμα; Πώς στο καλό κατάφερες να βγάλεις τέτοιο συμπέρασμα; Δεν εννοούσα καν αυτό!» και μετά καταπίνεις τη γλώσσα σου και θέλεις να πάρεις φόρα να βαρέσεις το κεφάλι σου στον τοίχο, μήπως και σταματήσει να σκέφτεται μαλακίες.
3. Υποφέρουμε από αϋπνίες.
Όταν το μυαλό βρίσκεται συνεχώς σε έντονη λειτουργία και δεν σταματά να σκέφτεται, είναι δύσκολο να καταφέρεις να το απενεργοποιήσεις ακόμα κι όταν ξαπλώνεις, όσο κουρασμένος κι αν νιώθεις. Μπορεί να περάσεις ώρες στριφογυρίζοντας στο κρεβάτι χωρίς να κοιμάσαι γιατί την στιγμή που σου έρχεται ο ύπνος, τσααααακ έρχεται μια σκέψη στο μυαλό και κολλάει εκεί, λες και το κάνει επίτηδες.
Λίγο το σκοτάδι, λίγο η ακινησία στο κρεβάτι, δεν θες και πολύ για να αρχίσεις πάλι τις αναλύσεις και τα διάφορα σενάρια. Και κάπως έτσι καταλήγεις να μένεις άυπνος όλο το βράδυ ή να έχεις ένα πολύ φτωχό σε ώρες ύπνου κι εξαντλητικό πρόγραμμα. Είναι χάλια κι ανθυγιεινό, πραγματικά. Το ξέρεις κι εσύ ο ίδιος και γι” αυτό πρέπει να το σταματήσεις!
4. Χρειαζόμαστε πάντα κάποιον για να μας ηρεμήσει.
Η αλήθεια είναι πως όλοι εμείς που σκεφτόμαστε υπερβολικά πολύ πρέπει να ευχαριστούμε τους φίλους που έχουμε δίπλα μας και που κάθε φορά που ξεφεύγουμε μας βάζουν στη θέση μας και μας ηρεμούν. Έχουμε ανάγκη κάποιον να μας πει πως φερόμαστε παράλογα και γελοία για να σταματήσουμε. Ειδάλλως, τα πράγματα θα γίνονταν πολύ χειρότερα στο μυαλό μας, κάτι που δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό από ένα σημείο και μετά, καθώς προκαλεί μεγάλη φθορά σε εμάς τους ίδιους.
Όταν αντιμετωπίζεις λοιπόν κάποιο σοβαρό πρόβλημα ή υπάρχει κάτι που σε απασχολεί, για να μην αποτρελαθείς, ζητάς από τους φίλους σου τη γνώμη τους πάνω σ” αυτό. Και καθώς τους μιλάς γι” αυτό που σε ανησυχεί, δεν τους κρύβεις στιγμή για το πόσο έχεις φρικάρει, το πόσο φοβάσαι και πόσο νευρικός μπορείς να γίνεις και μόνο στη σκέψη του.
Κι εκείνοι σου απαντούν κάθε φορά το ίδιο σοβαρά κι αυστηρά πως πρέπει να σταματήσεις να βγάζεις πράγματα από το μυαλό σου και να μεγαλοποιείς καθετί που σου συμβαίνει, γιατί η νοσηλεία στο Δαφνί δεν αργεί. Σου τονίζουν πως πρέπει να ηρεμήσεις γιατί πραγματικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να παιδεύεις το μυαλό σου τόσο πολύ και κατ” επέκταση να καταστρέφεις τον εαυτό σου.
Και πάντα έχουν δίκιο…
5. Υπάρχουν φορές που γινόμαστε πραγματικά αφόρητοι.
Προσωπικά, έχω συνειδητοποιήσει πως αρκετές φορές που αφήνω το μυαλό μου να οργιάζει και να φαντάζομαι πράγματα, καταλήγω να γίνομαι αφόρητη κι ενοχλητική για τους δικούς μου ανθρώπους. Οι φίλοι μου εκνευρίζονται, το ίδιο και οι γονείς μου, ενώ ο φίλος μου δεν απαντάει καν σ” αυτά που του λέω και αλλάζει θέμα συζήτησης.
Θα το έχεις παρατηρήσει κι εσύ φαντάζομαι, όταν οι αντιδράσεις τους υποδηλώνουν κάποια ενόχληση και είναι κάτι που σε κάνει να σταματήσεις και να καταλάβεις πόσο λάθος είναι αυτό που κάνεις. Και το τελευταίο πράγμα που θες να συμβεί είναι να γίνεις εκείνο το άτομο που ο καθένας φοβάται να μην το αναστατώσει με το παραμικρό σχόλιο ή αυθόρμητη κίνηση που θα του κάνει.
Το να βρίσκεσαι στο παρόν και να σκέφτεσαι το τώρα είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου. Πρέπει να ηρεμήσεις και να μάθεις να συγκρατείς τον εαυτό σου, αλλά και να χειρίζεσαι το μυαλό σου από το να βυθίζεσαι σε σκέψεις που μόνο καλό δεν σου κάνουν.
Σίγουρα τα 20 μας είναι μια ενοχλητικά δύσκολη μεταβατική περίοδος που δεν σταματά να παρουσιάζει αλλαγές, ενώ τα πάντα γύρω μας είναι ρευστά. Όμως πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι τι μπορεί να συμβεί στο μακρινό μέλλον και να ξεχνάς να ζεις το τώρα. Μεγαλώνοντας ποιες θα είναι οι αναμνήσεις σου; Η ανησυχία, ο φόβος και ο κόμπος στο στομάχι από το άγχος;
Ό,τι πρόκειται να συμβεί, θα συμβεί. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα υπό τον έλεγχο σου! Είναι σχεδόν βέβαιο πως κάποια στιγμή θα συναντήσεις στη ζωή σου εμπόδια και δυσκολίες και πρέπει να τα αντιμετωπίσεις όσο καλύτερα γίνεται, με τις λιγότερες απώλειες. Ανησυχώντας σε μόνιμη βάση για το ποια είναι αυτά τα πιθανά εμπόδια και πότε θα εμφανιστούν, καταλήγεις να βρίσκεσαι μπροστά τους απροετοίμαστος κι αδύναμος να τα ξεπεράσεις.
Και αλήθεια πού ξέρεις εσύ πως αυτά που ονειρεύεσαι και ΘΕΛΕΙΣ δεν πρόκειται να συμβούν; Πολύ απλά, δεν το ξέρεις!
Αντί λοιπόν να βγάζεις τον εαυτό σου έξω από το δικό σου το παιχνίδι, αποδέξου το γεγονός ότι δεν μπορείς να ελέγχεις τα πάντα σ” αυτή τη ζωή και μετέτρεψε όλη αυτή την αρνητική σκέψη σε φαντασία για το τι θέλεις και αισιοδοξία πως θα καταφέρεις να το αποκτήσεις. Είναι πραγματικά απίστευτο το πόσο καλύτερη κάνει τη ζωή σου μια τέτοια αλλαγή!
της Eirini Li από το neopolis.gr
