Μικρότερο εγκέφαλο και πιο περιορισμένες νοητικές δυνατότητες έχουν όσα παιδιά γεννιούνται από φτωχές οικογένειες, σύμφωνα με νέα αμερικανική έρευνα.
Συγκεκριμένα, όπως έδειξε η μελέτη, όσο πιο πολλά χρήματα έχουν οι γονείς, τόσο πιθανότερο να είναι μεγαλύτερη η επιφάνεια του εγκεφάλου του παιδιού τους.
Η μελέτη δείχνει ότι το στρες του να μεγαλώνει κανείς σε ένα φτωχό περιβάλλον, έχει αρνητική επίπτωση στην ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου. Ζωτικές περιοχές που σχετίζονται με τη γλώσσα, τη μνήμη και τη σκέψη, είναι συνήθως μικρότερες. Αυτό έχει συνέπειες και για τις νοητικές ικανότητες.
Από την άλλη, ο εγκέφαλος των παιδιών από ευκατάστατες οικογένειες αναπτύσσεται σε ευνοϊκές συνθήκες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κατοπινή «ψαλίδα» ικανοτήτων και εισοδημάτων στο σχολείο και στην κοινωνία.
Οι ερευνητές μελέτησαν με μαγνητική απεικόνιση (MRI) τους εγκεφάλους 1.100 παιδιών και νέων ηλικίας τριών έως 20 ετών και στη συνέχεια, συσχέτισαν την εικόνα κάθε εγκεφάλου με το οικογενειακό εισόδημα καθενός.
Όπως διαπιστώθηκε, η επιφάνεια του εγκεφαλικού φλοιού, του εξωτερικού και πιο εξελιγμένου μέρους του εγκεφάλου, ήταν κατά μέσο όρο 6% μεγαλύτερη στα παιδιά από οικογένειες με ετήσιο εισόδημα άνω των 150.000 ευρώ (περίπου 137.000 ευρώ), σε σύγκριση με τα παιδιά από οικογένειες με ετήσιο εισόδημα έως 22.500 δολαρίων (περίπου 23.000 ευρώ).
Εκτός από το εισόδημα, και το μορφωτικό επίπεδο των γονιών σχετιζόταν με το μέγεθος και τη δομή του παιδικού εγκεφάλου. Παιδιά από γονείς που δεν είχαν ανώτατη εκπαίδευση, διέθεταν 3% μικρότερη επιφάνεια εγκεφαλικού φλοιού, σε σχέση με όσα παιδιά προέρχονταν από γονείς αποφοίτους πανεπιστημίου. Επίσης, τα παιδιά από πιο εύπορες οικογένειες είχαν μεγαλύτερο ιππόκαμπο, μια περιοχή του εγκεφάλου που παίζει ζωτικό ρόλο στη βραχυπρόθεσμη μνήμη και στον προσανατολισμό στον χώρο.
Όσο περισσότερο στρες (άγχος, ρύπανση περιβάλλοντος, κακή διατροφή κ.α.) και λιγότερα ερεθίσματα έχει ο παιδικός εγκέφαλος, σε τόσο πιο μειονεκτική θέση βρίσκεται ήδη πριν τη γέννηση, όσο ακόμη το έμβρυο αναπτύσσεται στη μήτρα.
Οι ίδιες ερευνήτριες θα συνεχίσουν με μια νέα μελέτη, για να διαπιστώσουν κατά πόσο η χορήγηση μηνιαίων επιδομάτων στις φτωχότερες οικογένειες (δηλαδή μια ενεργητική κοινωνική πολιτική) θα μεγαλώσει τον εγκέφαλο των παιδιών τους. Έτσι, θα μετρηθεί αν όντως η ενίσχυση του εισοδήματος, από μια στιγμή και μετά στη ζωή του παιδιού, μπορεί να αναστρέψει το όποιο μειονέκτημα του εγκεφάλου του έως τότε. Είναι προφανής η σημασία μιας τέτοιας έρευνας για τις πολιτικές των κυβερνήσεων.
