Υπάρχουν πατεράδες που βοηθούν. Που τους συναντώ με καρότσια στα πάρκα, που τους βλέπω να ταχταρίζουν μωρά στις καφετέριες προκειμένου η μαμά, να πιει τον καφέ με την ησυχία της. Τους βλέπω σε γήπεδα, σε σχολικές εκδηλώσεις να βγάζουν φωτογραφίες, στα σπίτια των φίλων μου σκυμμένους πάνω από μια ζωγραφική. Αυτοί είναι πολλοί από τους νέας κοπής μπαμπάδες που είναι πραγματικά ενεργοί, είναι «μπαμπάδες» με όλη τη σημασία της λέξης και καταφέρνουν πάντα να βρουν χρόνο για τα παιδιά τους – και ελπίζω και για τη γυναίκα τους.
Ο δικός μου σύζυγος, που δυστυχώς δεν είναι ο μόνος, ανήκει στην κατηγορία «αιώρα» ακολουθώντας τα βαρίδια μιας άλλη εποχής όπου ο άντρας δεν ασχολείται με σπίτι και παιδιά. Και αν είναι αρκετοί αυτοί που συμμετέχουν ενεργά στον ρόλο τους ο πατεράδες, σας διαβεβαιώ ότι είναι άλλοι τόσοι που δεν… Όλοι αυτοί, δεν είναι ότι δεν αγαπούν τα παιδιά τους, αλλά πρόκειται για μια αγάπη που περιορίζεται στο «να μην τους λείψει τίποτα» και σε μια οικογενειακή βόλτα την Κυριακή.
Όμως αγαπημένε μου σύζυγε δεν φτάνει μόνο αυτό…
Δεν είναι δυνατόν να φοβάμαι να σου αφήσω το μωρό ΑΛΛΑΓΜΕΝΟ και ΤΑΙΣΜΕΝΟ για να πεταχτώ σούπερ μάρκετ, γιατί αγχώνεσαι, ζορίζεσαι και «δεν ξέρεις τι να το κάνεις». Μίλα του, γελασέ του, χόρεψέ το, βάλτου μουσική, κράτα το αγκαλιά και μείνε ακίνητος, απλώς άφησε με για 1 ώρα να λείψω.
Δεν είναι δυνατόν να σου λέω την ώρα που το αλλάζω φέρε μου το ταλκ, και να ρωτάς όλο απορία «ΤΟ ΤΑΛΚ»; λες και σου είπα να μου φέρεις ένα εντελβάις από τις ελβετικές βουνορφές.
Δεν είναι δυνατόν να τρέχω διαρκώς μόνη μου στους παιδότοπους, στα παιδικά πάρτι, στους γιατρούς για το εμβόλιο, γιατί ή έχεις δουλειά ή μόνο μια ώρα για να ξεκουραστείς. Ξέρεις πόσες νύχτες είμαι άυπνη ενώ εσύ τρέμεις από το ροχαλητό σαν αρκούδα της Πίνδου;
Δεν είναι δυνατόν να σηκώνομαι μόνο εγώ το βράδυ όταν το μωρό κλαίει, ξέρεις ΔΕΝ ΘΗΛΑΖΩ πια, αλλά μάλλον δεν το έχεις προσέξει.
Δεν είναι δυνατόν να σε στέλνω στο σούπερ μάρκετ για να φέρεις πάνες τάδε μάρκα και να πρέπει να τις κάνω σκρινσοτ με το κινητό και να στις στείλω σε sms γιατί την τελευταία φορά που δεν το έκανα, έφερες αυτές της ακράτειας.
Δεν είναι δυνατόν να είσαι απλά παρατηρητής του πώς μεγαλώνω το μωρό γιατί δεν το έκανα μόνη μου.
Είναι καιρός να συνεργαστείς. Να αφήσεις στην άκρη για λίγο τις ώρες ξεκούρασης, «το χρόνο για τον εαυτό σου» και τους κυριακάτικους ύπνους.
Αυτό το μωρό χρειάζεται και τους δυο γονείς και όσο μεγαλώνει θα τους χρειάζεται περισσότερο. Και πρέπει να είσαι ενεργός. Γιατί θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και γιατί πέρα από την κούραση, δεν ξέρεις πραγματικά τι χάνεις.
Και όταν θα καταλάβεις, δεν θέλω να είναι αργά.
