Στην παρακάτω ιστορία, έχουμε έναν πατέρα που γύρισε στο σπίτι από μια εξουθενωτική μέρα στη δουλειά.
Όπως πολλοί μπαμπάδες που θέλουν απλά να ξεκουραστούν, κάθε φορά άνοιγε την τηλεόραση και απλά χαλάρωνε χωρίς να χρειάζεται να ασχοληθεί με παιδιά που ουρλιάζουν ή δουλειές του σπιτιού που μπορεί να έπρεπε να τελειώσουν. Αλλά η γυναίκα του άρχισε να κουράζεται από αυτή τη συμπεριφορά του και τελικά τον εγκατέλειψε. Τώρα είναι αναγκασμένος να φροντίζει αυτός τα παιδιά και τις δουλειές του σπιτιού. Διαβάστε παρακάτω τι έχει να πει γι’ αυτό:
Αγαπητή μου,
Πριν από δύο ημέρες είχαμε έναν μεγάλο καβγά. Γύρισα σπίτι κουρασμένος από τη δουλειά. Ήταν 20:00 και το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να καθίσω και να παρακολουθήσω τον αγώνα.
Όταν σε είδα, ήσουν εξαντλημένη και κακόκεφη. Τα παιδιά μάλωναν και το μωρό έκλαιγε ενώ προσπαθούσες να το βάλεις για ύπνο.
Εγώ απλά ανέβασα την ένταση της τηλεόρασης.
“Δεν θα σε σκότωνε να βοηθήσεις λίγο και να συμμετέχεις περισσότερο στην ανατροφή των παιδιών μας”, μου είπες αναστατωμένη ενώ χαμήλωνες την ένταση της τηλεόρασης.
Απάντησα θυμωμένα: “Πέρασα όλη τη μέρα στη δουλειά, ώστε να μπορείς να μείνεις στο σπίτι παίζοντας με το κουκλόσπιτο.”
Αρχίσαμε να μαλώνουμε. Μπορεί να φώναξα, γιατί ήταν θυμωμένος και κουρασμένος. Σου είπα σκληρά πράγματα. Φώναζες, λέγοντας ότι δεν αντέχεις άλλο, έφυγες τρέχοντας από το σπίτι κλαίγοντας και με άφησες μόνο με τα παιδιά.
Έπρεπε να τους ετοιμάσω το δείπνο τους, να τα ταΐσω και να τα βάλω για ύπνο. Την επόμενη μέρα που ακόμα δεν είχες γυρίσει πίσω, έπρεπε να ζητήσω από το αφεντικό μου ρεπό, για να μείνω στο σπίτι και να φροντίσω τα παιδιά.
Βίωσα τα ξεσπάσματα και τις κραυγές.
Βίωσα το να χρειάζεται να τρέχω γύρω-γύρω όλη την ημέρα, χωρίς να έχω ούτε μια στιγμή ελεύθερη για να κάνω έστω και ένα μπάνιο.
Βίωσα το ζέσταμα του γάλακτος, το να ντύνω ένα παιδί και να καθαρίζω την κουζίνα, όλα την ίδια στιγμή.
Βίωσα το να είμαι κλεισμένος σε ένα σπίτι όλη την ημέρα χωρίς να μπορώ να μιλήσω σε κανέναν πάνω από 10 ετών.
Δεν ήμουν σε θέση να καθίσω όμορφα σε ένα τραπέζι για να απολαύσω ένα χαλαρό γεύμα στο δικό μου χρόνο, απλά και μόνο επειδή έπρεπε να τρέχω πίσω από ένα παιδί.
Βίωσα το να είμαι τόσο ψυχικά όσο και σωματικά εξαντλημένος που το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να κοιμηθώ για 20 ώρες σερί, αλλά έπρεπε να ξυπνήσω μετά από 3 ώρες επειδή το μωρό έκλαιγε.
Έζησα δύο ημέρες και δύο νύχτες ό,τι περνάς κάθε μέρα και μπορώ να σου πω ότι το κατάλαβα…
Κατάλαβα την κούρασή σου.
Κατάλαβα ότι το να είσαι μαμά είναι μια συνεχής θυσία.
Κατάλαβα ότι είναι πιο κουραστικό από το να είναι ανάμεσα σε μεγαλοστελέχη της εταιρείας για 10 ώρες και να παίρνεις οικονομικές αποφάσεις.
Κατάλαβα την απογοήτευση του να σταματάς το επάγγελμά σου και να χάνεις την οικονομική σου ελευθερία, ώστε να μπορείς να είσαι εκεί για τα παιδιά μας.
Κατάλαβα την αβεβαιότητα του η οικονομική σου ασφάλεια να μην εξαρτάται από εσένα πια, αλλά από τον σύντροφό σου.
Κατάλαβα τις θυσίες που κάνεις με το να μην βγαίνεις έξω με τους φίλους σου, να κάνεις γυμναστική ή να κοιμάσαι όλη τη νύχτα.
Κατάλαβα πόσο δύσκολο μπορεί να είναι, να είσαι κλειδωμένη και να πρέπει να φροντίζεις τα παιδιά, ενώ σε κατατρώει η αίσθηση ότι χάνεις ό,τι γίνεται στον έξω κόσμο.
Κατάλαβα, επίσης, ότι αναστατώνεσαι όταν η μαμά μου επικρίνει τον τρόπο που μεγαλώνεις τα παιδιά μας, γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι είναι καλύτερο γι’ αυτά , όπως η μητέρα τους.
Κατάλαβα ότι το να είσαι μαμά σημαίνει να κουβαλάς το μεγαλύτερο φορτίο της κοινωνίας. Ένα που κανείς δεν εκτιμά ή αμείβει.
Σου γράφω αυτό το γράμμα, όχι μόνο για να σου πω ότι μου λείπεις, αλλά και επειδή δεν θέλω να περάσει άλλη μια μέρα χωρίς να σου πω: “Είσαι πολύ γενναία, τα καταφέρνεις θαυμάσια και σε θαυμάζω”.
Credits: Trends Feed
