Η γνωστή τραγουδίστρια σε μία από τις συνεντεύξεις της μίλησε για όλους και για όλα. Το πρόβλημα υγείας της, την προσωπική ζωή, τη σχέση με τη γιαγιά της και την απώλεια που τη σημάδεψε.
Για την υγεία της
Μια αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε η γνωστή τραγουδίστρια Αγγελική Ηλιάδη, η οποία μίλησε για την σεξουαλική παρενόχληση που υπέστη στα πρώτα της βήματα στον χώρο της μουσικής, στην μάχη της με τον καρκίνο, στην απώλεια της όρασής της πριν από μερικά χρόνια, η οποία επανήλθε μετά από χειρουργείο, αλλά και στην σχέση της με τον Θεό.
“Μου συνέβη και εμένα κάποια στιγμή στα πρώτα μου βήματα παρενόχληση. Ήμουν 19 χρονών, ο παράγωγος μου ένα βράδυ προφασιζόμενος ότι θα με πήγαινε σε ένα στούντιο, με πήγε σε ένα σπίτι και μου επιτέθηκε. Ήμουν ένα παιδί με πάρα πολύ θάρρος και θράσος. Του επιτέθηκα κι εγώ και τον ανάγκασα να ανοίξει την πόρτα για να φύγω. Την επόμενη ημέρα πήγα στην εταιρεία, είπα στον διευθυντή τι συνέβη, έσκισα το συμβόλαιό μου και έφυγα. Ήταν μια άσχημη εμπειρία αλλά αυτό που μου έδωσε τρομερή ικανοποίηση είναι πως ο άνθρωπος αυτός εξαφανίστηκε από τον χώρο”, περιέγραψε η Αγγελική Ηλιάδη.
Μιλώντας για τις περιπέτειες της υγείας της, η γνωστή τραγουδίστρια δήλωσε: “Ανακάλυψα ότι είχα όγκο όταν πια είχε μεγαλώσει πολύ, όταν ο μικρός γιος μου ήταν τριών ετών. Θα πω “Δόξα τω Θεώ” γιατί το προλάβαμε λίγο πριν αλλάξει και γίνει κακοήθης ο όγκος. Η γυναικολόγος μου ‘έφυγε’ από καρκίνο, τη λάτρευα, ήταν η γυναίκα που με βοήθησε να φέρω στον κόσμο δύο παιδιά.
Η απώλεια της όρασής μου προήλθε από υπερβολική δόση κορτιζόνης που έπαιρνα αναγκαστικά όταν εμφανιζόμουν και αρρώσταινα και έκλεινε η φωνή μου» είπε η τραγουδίστρια.
Για το πρόβλημα με την προσωρινή απώλεια όρασης από το ένα μάτι που είχε αντιμετωπίσει η Αγγελική Ηλιάδη είχε μιλήσει ξανά στο παρελθόν.
«Είχα χάσει την όραση από το ένα μου μάτι, εξαιτίας φαρμάκων που παίρνουμε κατά τη διάρκεια της δουλειάς όταν αρρωσταίνουμε και δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας.
Είχα χάσει εντελώς την όραση από το ένα μου μάτι, λόγω φαρμάκων που έπαιρνα για να βοηθάω τη φωνή μου στο να τραγουδάω όταν αρρώσταινα ή έκλεινε ο λαιμός.
Ευτυχώς έκανα το χειρουργείο και όλα πήγαν πολύ καλά. Σιγά σιγά γίνεται αυτό μέχρι που κάποια στιγμή φτάνεις στα 0/10 της όρασης και δεν βλέπεις καθόλου.
Τώρα όμως βλέπω τα πάντα. Όταν έβγαλα τον επίδεσμο την επόμενη μέρα του χειρουργείου, ένιωσα ότι έβλεπα τα πάντα για πρώτη φορά».
Η ίδια, δήλωσε πως έχει πολύ καλή σχέση με την θρησκεία, αναφέροντας: “Πάντα πίστευα στον Θεό. Η σχέση μου με το θείο στοιχείο υπάρχει από τότε που ήμουν μικρό κορίτσι. Στην εφηβεία πήγαινα στην εκκλησία αντί για βόλτα με τις φίλες μου. Έμπαινα μέσα, καθόμουν μόνη μου, έκλαιγα, προσευχόμουν, ξεσπούσα και όταν έβγαινα από τον ναό ήμουν ήρεμη. Πάντα κάνω τον σταυρό μου πριν βγω στην σκηνή”.
Προσωπική ζωή
Τέλος σχετικά με την προσωπική της ζωή και τη γιαγιά της, Καίτη Γκρέι, η Αγγελική Ηλιάδη εξήγησε: «Έχω θωρακίσει την προσωπική μου ζωή, θέλω να υπάρχει ηρεμία στο σπιτικό μου. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως καταπιέζομαι σε κάτι. Η γιαγιά μου, Καίτη Γκρέι, είναι θρύλος. Μου έβαλε το μικρόβιο για το τραγούδι.
Έζησα πάρα πολύ μαζί της στα παιδικά μου χρόνια και έχω πολύ γλυκές αναμνήσεις από την φροντίδα που μου προσέφερε. Η ζωή τα έχει φέρει έτσι και η επικοινωνία χάνεται μερικές φορές.
Δε νιώθω πολύ καλά με αυτό η αλήθεια είναι».
Στη συνέχεια μίλησε για την ανάγκη της να επισκεφτεί ψυχίατρο για να διαχειριστεί τις κρίσεις πανικού: «Δεν έχω πάει σε ψυχολόγο. Ζήτησα τη βοήθεια ψυχίατρου, επειδή αντιμετώπιζα διαταραχή πανικού κάτι που είναι πιο έντονο και πιο δύσκολο. Δεν μπορούσα να βγω από το σπίτι για να πάω στη δουλειά, ήθελα άμεση λύση. Έπρεπε να πάρω φαρμακευτική αγωγή. Δεν με βοήθησαν τόσο τα φάρμακα, όσο το ότι τα βρήκα με τον εαυτό μου και με το μέσα μου. Ήξερα από που πήγαζε όλο αυτό. Αν έπρεπε να δουλεύω κάθε βράδυ θα το έκανα γιατί έχω δυο παιδιά».
Η απώλεια που τη σημάδεψε
Μιλώντας για την απώλεια του πατέρα της λέει: «Τον μπαμπά μου τον λάτρευα, τον λατρεύω και θα τον λατρεύω. Ήταν ένας υπέροχος πατέρας που δούλευε πάρα πολύ για να μεγαλώσει εμένα και τον αδερφό μου. Μας πρόσφερε τα πάντα, μας έμαθε να αρκούμαστε στα λίγα αλλά τα σημαντικά λίγα. Επειδή πολλά ακούστηκαν και ειπώθηκαν να ανοίξω μια παρένθεση και να πω ότι δεν με νοιάζει καθόλου τι λέει ο κόσμος. Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει από τη στιγμή που δεν είσαι εκεί πέρα για να ξέρεις τι γίνεται. Το θεωρώ τελείως άκυρο. Μπορώ να δικαιολογήσω κάποια πράγματα γιατί αυτό που είδε ο κόσμος στις οθόνες ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό που έγινε μέσα. Από την άλλη από τη στιγμή δεν είσαι εκεί πέρα και δεν ξέρεις, τι σχολιάζεις; Ήταν επιθυμία του μπαμπά μου να μην ενημερωθώ για την κατάστασή του όταν χειροτέρεψε. Ήξερε πόσο ήθελα να είμαι στην Φάρμα. Η μητέρα μου με ενημέρωσε αρκετές μέρες αργότερα. Δεν τον είδα. Από τη στιγμή που ο μπαμπάς μου διασωληνώθηκε, η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη. Δυστυχώς περιμέναμε το μοιραίο. Δεν ήμουν σε κατάσταση να γυρίσω στο σπίτι να ενημερώσω τα παιδιά μου, πήρα τον χρόνο μου και ξέσπασα μέσα στην Φάρμα».
