Έχοντας τεράστιο υποκριτικό εύρος, ο ηθοποιός περιόδευσε σε όλο τον Ελληνισμό τού εξωτερικού
Πολλοί είναι οι ηθοποιοί που καθόρισαν τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο και οι γνώσεις μας δεν πρέπει να περιορίζονται στους πασίγνωστους, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ.
Είναι και άλλα ονόματα που μας χάρισαν άφθονο γέλιο και καταπληκτικές ερμηνείες, όπως έγινε με τον Φραγκίσκο Μανέλλη, ο οποίος έμεινε γνωστός για τους κωμικούς του ρόλους.
Ποιος ήταν ο Φραγκίσκος Μανέλλης
Γεννήθηκε στην Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης το 1911 και ήταν γόνος ιταλικής οικογένειας εγκατεστημένης στην πόλη. Υπήρξε ηθοποιός τής μουσικής σκηνής από το 1931. Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1943, στην ταινία “Η θύελλα πέρασε”.
Στο θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο έργο “Η Εύθυμη Χήρα” και στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλούς μουσικούς θιάσους και περιόδευσε σε όλο τον Ελληνισμό τού εξωτερικού. Γνωστός σε όλους μας για το άφθονο χιούμορ του, πρωταγωνίστησε σε πολλές κωμωδίες συνεργαζόμενος, κυρίως, με τον σκηνοθέτη Βαγγέλη Μελισσινό.
CREATOR: gd-jpeg v1.0 (using IJG JPEG v62), quality = 100
Διαβάστε ακόμη: Πάντα θα έχουμε τον Δημήτρη Καλλιβωκά: Ο τζέντλεμαν του ελληνικού κινηματογράφου μέσα από στιγμιότυπα της ζωής του
Συνολικά έπαιξε σε 60 ταινίες, από τις οποίες στις 4 ήταν σεναριογράφος, στις 2 παραγωγός και στη μία διευθυντής παραγωγής. Αξέχαστη θα μείνει η σκηνή στην οποία υποδυόταν έναν οδοντίατρο που έγδυνε εύχυμη πελάτισσα και στην ερώτησή της “μα, τι κάνετε εκεί κάτω γιατρέ;”, απαντούσε ο Μανέλλης “ψάχνω να βρω τη ρίζα”.
Τον αγαπήσαμε κυρίως μέσα από τον ρόλο του καλόκαρδου μπούφου, συχνά στο πλευρό του Τάκη Μηλιάδη και του Θανάση Βέγγου.
Με το θίασό του ο καλοφαγάς Μανέλλης πήγαινε σε μια λαϊκή ταβέρνα της Νίκαιας που λεγόταν Κουμπούρα κι εκεί τραγουδούσαν όλοι, με τη συνοδεία της ορχήστρας τού Γιάννη Λαουτάρη Πέθανε στις 11 Απριλίου του 1978 σε ηλικια 67 Ετών λογω προβλημάτων καρδιάς, και κηδεύτηκε στον Κόκκινο Μύλο Κόρη του Φραγκίσκου Μανέλλη και της Μαίρη Λαΐδου ήταν η χορεύτρια και συγγραφέας Ρέα Μανέλλη.
Έπαιξε σε 1 σειρά και σε 60 κινηματογραφικές ταινίες, αφήνοντας μία πλούσια παρακαταθήκη.
Δυστυxώς μόλις επιβεβαιώθnκε η είδηση – Πέθαvε αγαπημένος Έλληνας μουσικός στα 73
Δυστυxώς μόλις επιβεβαιώθnκε η είδηση – Πέθαvε αγαπημένος Έλληνας μουσικός στα 73
Πέθανε σε ηλικία 73 ετών ο μουσικοκριτικός Αργύρης Ζήλος, μια εξέχουσα μορφή στον χώρο της ελληνικής μουσικής κριτικής με παρουσία που ξεπέρασε τα 45 χρόνια.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Το 1973 εντάχθηκε στο περιοδικό «Ήχος», όπου και ξεκίνησε την καριέρα του. Από τότε και για 45 χρόνια, υπηρέτησε με συνέπεια και αυστηρότητα τον χώρο της μουσικής κριτικής, συνεργαζόμενος παράλληλα με το περιοδικό «Αθηνόραμα».
Ο Ζήλος διακρίθηκε για την ειλικρίνεια και το βάθος της κριτικής του, αναδεικνύοντας νέα μουσικά φαινόμενα. Η συνεισφορά του στον χώρο υπήρξε καθοριστική, καθώς μέσω των γραπτών και των ραδιοφωνικών του εκπομπών διαμόρφωσε την άποψη και τις επιλογές πολλών ακροατών και επαγγελματιών του χώρου.
Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί σε μεγάλο βαθμό από τα ενεργά δημοσιογραφικά καθήκοντα, παρότι διατήρησε την αγάπη και τη γνώση του για τη μουσική.
Πέθανε ο Πιτ Ηλιάδης, «βασιλιάς των στριπτιζάδικων» του Λας Βέγκας – Από την Καστοριά, ταξιτζής στις ΗΠΑ
Πιτ Ηλιάδης: Πέθανε ο «βασιλιάς των strip clubs» του Λας Βέγκας – Από την Καστοριά, ταξιτζής στις ΗΠΑ έως την αυτοκρατορία της νύχτας
Ο ομογενής επιχειρηματίας, που έχτισε μια αυτοκρατορία, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 92 ετών
Θλίψη προκάλεσε στην ελληνική ομογένεια και στην επιχειρηματική κοινότητα του Λας Βέγκας ο θάνατος του Πίτερ («Πιτ») Ηλιάδη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα τέλη Οκτωβρίου 2025 σε ηλικία 92 ετών.
Ο επιχειρηματίας είχε αναδειχθεί σε μία από τις πιο γνωστές φυσιογνωμίες της νυχτερινής διασκέδασης της Νεβάδα, χτίζοντας από το μηδέν μια αυτοκρατορία στη βιομηχανία των strip clubs.
Από την Καστοριά στις Ηνωμένες Πολιτείες
Ο Αριστοτέλης Ηλιάδης γεννήθηκε το 1933 στην Αγία Κυριακή Καστοριάς. Σε ηλικία μόλις 18 ετών μετανάστευσε στις ΗΠΑ μέσω του Έλις Άιλαντ, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Αρχικά εγκαταστάθηκε στη Μινεσότα και αργότερα στο Σικάγο, πριν βρεθεί μόνιμα στο Λας Βέγκας το 1955.
Τα πρώτα του χρόνια υπήρξαν ιδιαίτερα απαιτητικά: εργάστηκε ως μάγειρας και στη συνέχεια ως οδηγός ταξί επί 17 χρόνια, αποταμιεύοντας συστηματικά. Η επιμονή του απέδωσε, αφού κατάφερε να αγοράσει την εταιρεία στην οποία εργαζόταν και να εξελιχθεί σε μεγαλομέτοχο της Yellow-Checker-Star, του μεγαλύτερου δικτύου ταξί της κομητείας Κλαρκ.
Παράλληλα, επένδυσε σε μικρότερες επιχειρήσεις, όπως ένα πρατήριο καυσίμων και μπαρ στο Λας Βέγκας, δείχνοντας από νωρίς την επιχειρηματική του διορατικότητα.
Η είσοδος στη νυχτερινή ζωή του Λας Βέγκας
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, μια περίοδο άνθησης για το Λας Βέγκας μετά το άνοιγμα του Mirage το 1989, ο Ηλιάδης αποφάσισε να στραφεί στον χώρο της νυχτερινής διασκέδασης. Το ίδιο έτος άνοιξε το Olympic Gardens, ένα strip club 25.000 τ.μ., που γρήγορα εξελίχθηκε σε σημείο αναφοράς στη λεωφόρο του Λας Βέγκας.
Η επιχειρηματική του επιτυχία κορυφώθηκε το 2002 με την ίδρυση του Sapphire Gentlemen’s Club στην Industrial Road. Με έκταση περίπου 71.000 τ.μ., χαρακτηρίστηκε ως το μεγαλύτερο strip club στον κόσμο και έγινε το «κόσμημα» της επιχειρηματικής του δραστηριότητας.
Το μοντέλο λειτουργίας και η φιλοσοφία του
Το Sapphire, γνωστό για τη χλιδή και το μέγεθός του, διέθετε εντυπωσιακά στοιχεία, όπως κεντρική είσοδο κόστους 750.000 δολαρίων σε art-deco στυλ και μια γυάλινη σκηνή που εκτεινόταν μέχρι τον δεύτερο όροφο. Η φωτεινή επιγραφή του, με οπτικές ίνες και παιχνιδίσματα φωτός, αποτελούσε χαρακτηριστικό σημείο της περιοχής.
Ο Ηλιάδης τόνιζε συχνά ότι οι επιχειρήσεις του λειτουργούσαν με αυστηρούς κανόνες και πλήρη νομιμότητα. Ήδη από το 2003, το Sapphire απασχολούσε 147 εργαζομένους και συνεργαζόταν με περίπου 2.300 χορεύτριες, οι οποίες εργάζονταν ως ανεξάρτητες επαγγελματίες και ακολουθούσαν συγκεκριμένο πρωτόκολλο εισόδου και ελέγχου εγγράφων.
Η κόρη του, Ντολόρες, είχε περιγράψει το όραμά του πατέρα της ως την προσπάθεια δημιουργίας ενός χώρου «αναβαθμισμένης ψευδαίσθησης», δηλαδή μιας εμπειρίας πολυτελούς διασκέδασης που ξεπερνούσε το συνηθισμένο.
