Το «Καλημέρα Ζωή» δε θα σβηστεί ποτέ από τη συλλογική μνήμη της ελληνικής τηλεόρασης, αποτελώντας ορόσημο της ιστορίας της στα 13 χρόνια, που προβλήθηκε μέσα από τη συχνότητα του ΑΝΤ1, με τη «σφραγίδα» του μεγάλου Νίκου Φώσκολου.
Η σειρά έφτασε συνολικά τα 3.093 επεισόδια, καθιστώντας την ως τη δεύτερη μακροβιότερη σειρά στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης μετά τη Λάμψη (1991-2005), η οποία έφτασε τα 3.457 επεισόδια. Σε αυτά τα χρόνια, ο χαρακτήρας που ξεχώρισε περισσότερο ήταν, φυσικά, ο Ταξίαρχος Θεοχάρης, ο οποίος αποθεώθηκε μέσα από την ενσάρκωση του αείμνηστου Γιώργου Βασιλείου.
Κανείς δεν ξεχνά, φυσικά, και τη Μαριάννα, τη σύζυγο του Στάθη Θεοχάρη, η οποία παρέμεινε πάντα στο πλευρό του, παρά τις όποιες εντάσεις και κρίσεις έζησαν μέσα στα χρόνια. Μετά το θάνατό του, η Μαριάννα έγινε σύζυγος του συναδέλφου του, Γιώτη Φωτεινού, με το ρόλο αυτό, βεβαίως, να είναι συνυφασμένος με την ερμηνεία της Μυρτούς Πισπινή, που έχει να εμφανιστεί στην τηλεόραση εδώ και 15 χρόνια, όταν συμμετείχε στο «Μια στιγμή δυο ζωές», αποσυρόμενη μάλιστα από την υποκριτική και ακολουθώντας άλλο επάγγελμα.
Η σημερινή της ενασχόληση και ο θάνατος του γιου της σε ηλικόα 27 ετών
Μιλώντας στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» πριν από περίπου έναν χρόνο, ανέφερε πως ο γιος της έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 27 ετών. Δεν θέλησε ωστόσο, να αποκαλύψει την αιτία πίσω από τον θάνατό του. Αρχικά, η Μυρτώ Πισπινή δήλωσε: «Δεν είμαι πια ηθοποιός εδώ και πολλά χρόνια. Είμαι ψυχοθεραπεύτρια πια. Το μόνο που κρατώ από την προηγούμενη μου ζωή είναι πως είμαι 20 χρόνια καθηγήτρια υποκριτικής στη σχολή της Μαίρης Τράγκα».
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στον γιο της, με τη συγκίνησή της να είναι ολοφάνερη. «Πριν από περίπου 11 μήνες, έχασα το μοναχοπαίδι μου, τον γιο μου, 27 ετών. Τον Χρήστο. Τον έχασα με έναν τραγικό τρόπο, που δεν θα ήθελα να πω. Ακόμα υπάρχει μέσα μου η λέξη “αδιανόητο”. Ένας γονιός που χάνει το παιδί του», είπε χαρακτηριστικά.
«Από τις πρώτες ώρες, σαν κουτάβι, ένιωθα την ανάγκη να πάω να χωθώ σε μια ομάδα ανθρώπων που έχουν το ίδιο βίωμα. Είχα τρομερή ανάγκη να το μοιραστώ από την πρώτη στιγμή. Ήμουν διατεθειμένη να μετακομίσω σε άλλη πόλη, αν υπήρχε ομάδα πενθούντων γονέων. Ακόμα αιμορραγώ. Πρέπει να ζήσω χωρίς ένα κομμάτι της ύπαρξής μου. Πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτό και να το αποδεχτείς ότι αξίζει τον κόπο να ζεις. Δεν έχω χάσει κανέναν άλλον, ούτε τους γονείς μου. Και έχασα το παιδί μου, χωρίς καμία γεύση τι εστί θάνατος», συμπλήρωσε κλείνοντας η Μυρτώ Πισπινή.
