Σήμερα διάβασα την έκκληση που κάνατε για την ανύπαντρη μαμά στην Αιτωλοακαρνανία.
Η ιστορία της Πηνελόπης:
Μπράβο της που κράτησε το παιδί της και το παλεύει.
Εγώ δεν στάθηκα πιο δυνατή.
Σκοτώθηκε ο άντρας μου σε εργατικό ατύχημα και έμεινα μόνη με τρία μικρά παιδιά 5, 8 και 9 ετών.
Μέναμε πάνω εμείς,κάτω τα πεθερικά μου.
Μετά από λίγες μέρες από τον θάνατο του άντρα μου, η πεθερά μου δεν άντεξε έπαθε ανακοπή και πέθανε και εκείνη. Δύο κηδείες σε 2 εβδομάδες, πόσο να αντέξει κανείς;
Ξεκίνησα να μαζεύω χαρτιά για τη σύνταξη του άντρα μου και έψαχνα παράλληλα για δουλειά γιατί τα έξοδα έτρεχαν και εγώ ήμουν πια μόνη μου.
Σε ποια δουλειά να πάω με τρία παιδιά; Ποιος θα τα έπαιρνε από το σχολείο, ποιος θα τα διάβαζε, ποιος θα τα πήγαινε Αγγλικά;
Βρήκα 4ωρη σε σούπερ μάρκετ αλλά με 250 ευρώ τί σπίτι να φέρεις βόλτα;
Είχαν περάσει λίγοι μήνες όταν ένα βράδυ ανέβηκε ο πεθερός μου επάνω να ζητήσει ένα παυσίπονο γιατί τον πονούσε το κεφάλι του. Τα παιδιά κοιμόντουσαν, του έβαλα το παυσίπονο και πιάσαμε μια κουβέντα για τον άντρα μου και την πεθερά μου, ότι τόσο νέοι μείναμε μόνοι μας και τέτοια.
Δεν ξέρω πώς έγινε αλλά..έγινε.
Την άλλη μέρα που κατάλαβα τί είχα κάνει, ήθελα να δώσω τέλος στη ζωή μου από την ντροπή.
Όμως η ανάγκη είναι μεγαλύτερη. Γιατί ο πεθερός μου εκεί που ήταν σφιχτός με τα λεφτά, γλύκανε και άρχισε να δίνει.
Τώρα πληρώνει αυτός τους λογαριασμούς του σπιτιού, εγώ με τη δουλειά πληρώνω το φαγητό και ό,τι παραπάνω χρειαστούν τα παιδιά το πληρώνει και αυτό ο πεθερός μου.
Ξέρει ότι δεν πάω μαζί του από έρ@τα. Αν και ωραίος άντρας και ακόμα νέος σχετικά, δεν μου πέφτει λίγος αλλά είναι ο πατέρας του άντρα μου και πάω μόνο από ανάγκη.
Ξέρω θα με πείτε ανήθικη και ιερόδουλη και ναι είμαι. Έτσι νιώθω και θα έχετε δίκιο.
Εγώ αυτή την κοπέλα σήμερα τη θαύμασα για τη δύναμή της να σταθεί στα πόδια της μόνη της με ένα μωρό.
Εγώ δεν την έχω….
Πηνελόπη
