Αφήνει πίσω γυναίκα και παιδί.
Σε ηλικία 84 ετών έφυγε από τη ζωή ο σκηνοθέτης και διανοούμενος του ελληνικού κινηματογράφου, Σταύρος Κωνστανταράκος. Με πλούσιο καλλιτεχνικό και κοινωνικό έργο, υπήρξε μία από τις πιο πολυσχιδείς μορφές της εγχώριας σκηνοθετικής κοινότητας, αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμά του τόσο στον κινηματογράφο όσο και στην εκπαίδευση των νέων δημιουργών.
Η ζωή του Σταύρου Κωνστανταράκου
Ο Σταύρος Κωνστανταράκος γεννήθηκε το 1941 στο χωριό Λάγιο Κροκεών, στη Λακωνία. Από νωρίς φάνηκε η αγάπη του για την τέχνη και τον κινηματογράφο, κάτι που τον οδήγησε στη Γαλλία, όπου σπούδασε σκηνοθεσία στην περίφημη σχολή IDHEC του Παρισιού. Η περίοδος των σπουδών του συμπίπτει με την ταραγμένη εποχή του Μάη του ’68, την οποία έζησε από κοντά και η οποία φαίνεται να επηρέασε βαθιά την πολιτική και καλλιτεχνική του ταυτότητα.
Η επαγγελματική του διαδρομή στον χώρο της εικόνας υπήρξε πλούσια και ποικιλόμορφη. Εργάστηκε σε περισσότερες από 50 ελληνικές και διεθνείς παραγωγές με διάφορες ιδιότητες – από βοηθός σκηνοθέτη και μοντέρ έως συν-σεναριογράφος και διευθυντής παραγωγής. Έδωσε το προσωπικό του στίγμα σε ντοκιμαντέρ, ταινίες μικρού μήκους, διαφημίσεις και τηλεοπτικές παραγωγές. Ξεχωριστή θέση στο έργο του κατέχει η μεγάλου μήκους ταινία «Εν Πλω» του 1985, η οποία τιμήθηκε με βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Η επαγγελματική του διαδρομή στον χώρο της εικόνας υπήρξε πλούσια και ποικιλόμορφη. Εργάστηκε σε περισσότερες από 50 ελληνικές και διεθνείς παραγωγές με διάφορες ιδιότητες – από βοηθός σκηνοθέτη και μοντέρ έως συν-σεναριογράφος και διευθυντής παραγωγής. Έδωσε το προσωπικό του στίγμα σε ντοκιμαντέρ, ταινίες μικρού μήκους, διαφημίσεις και τηλεοπτικές παραγωγές. Ξεχωριστή θέση στο έργο του κατέχει η μεγάλου μήκους ταινία «Εν Πλω» του 1985, η οποία τιμήθηκε με βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Αναπόσπαστο κομμάτι της προσφοράς του υπήρξε η εκπαιδευτική του δράση. Από το 1978 έως και το 2005 δίδαξε σκηνοθεσία στη Σχολή Κινηματογράφου Τηλεόρασης Λυκούργου Σταυράκου, συμβάλλοντας καθοριστικά στη διαμόρφωση νέων σκηνοθετών. Παράλληλα, παρέδωσε σεμινάρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στην ΕΡΤ, στο Υπουργείο Νέας Γενιάς και σε άλλους φορείς, ενισχύοντας τον διάλογο γύρω από τον κινηματογράφο και τα οπτικοακουστικά μέσα.
Η διεθνής του παρουσία επισφραγίστηκε και με τη συμμετοχή του σε ευρωπαϊκά και διεθνή κινηματογραφικά όργανα, ενώ αναγνωρίστηκε και στην Ελλάδα με την ιδιότητα του επίτιμου μέλους της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών.
Στη προσωπική του ζωή, ήταν παντρεμένος με τη ζωγράφο Άννα Παλιεράκη. Μαζί απέκτησαν έναν γιο, τον Λεωνίδα Κωνστανταράκο, ο οποίος ακολούθησε τον δρόμο της κινηματογραφικής παραγωγής.
Ο Σταύρος Κωνστανταράκος φεύγει, αφήνοντας πίσω του ένα σπουδαίο έργο, τόσο καλλιτεχνικό όσο και εκπαιδευτικό. Η απώλειά του σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής, όμως η παρακαταθήκη του θα συνεχίσει να εμπνέει νέες γενιές δημιουργών και σκεπτόμενων πολιτών.
