Η Ζωή Λάσκαρη, από τις πιο εμβληματικές ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, έγινε διάσημη αφού κέρδισε τον τίτλο της Σταρ Ελλάς το 1959 σε ηλικία 18 ετών.
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία της ήταν η ταινία «Κατήφορος» (1961), σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη. Η ταινία αυτή, που θεωρήθηκε τολμηρή για την εποχή της, σημείωσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία και καθιέρωσε τη Λάσκαρη ως πρωταγωνίστρια. Ο ρόλος μάλιστα είχε αρχικά προταθεί στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, η οποία τον αρνήθηκε. Η επιτυχία του «Κατήφορου» και άλλων ταινιών όπως «Νόμος 4000», «Μερικοί το προτιμούν κρύο» και «Στεφανία» καθιέρωσε τη Ζωή Λάσκαρη ως ένα από τα λαμπρότερα αστέρια της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου.
Η Ζωή Λάσκαρη δεν γιόρταζε ποτέ τα Χριστούγεννα, κάτι που συνδεόταν με τις τραγικές απώλειες της παιδικής της ηλικίας. Ο πατέρας της, Κωνσταντίνος, σκοτώθηκε στον Εμφύλιο όταν εκείνη ήταν μόλις 8 μηνών, ενώ η μητέρα της πέθανε όταν η Ζωή ήταν 7 ετών. Η ηθοποιός μεγάλωσε με τον παππού και τη γιαγιά της σε ένα σπίτι που είχε διαρκώς πένθος, χωρίς στολισμένα δέντρα ή εορταστική ατμόσφαιρα. Όπως είχε δηλώσει, δεν αγάπησε ποτέ τα Χριστούγεννα, καθώς δεν είχε βιώσει την χαρά αυτών των ημερών κατά την παιδική της ηλικία.
«Ήμουν οκτώ μηνών όταν σκότωσαν τον πατέρα μου, στα 24 του, στον εμφύλιο. Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν επτά χρονών. Η απώλεια των γονιών είναι ένα κενό που δεν αναπληρώνεται ποτέ. Δεν έζησα Χριστούγεννα. Στο σπίτι είχαμε συνέχεια πένθος. Δεν στολίσαμε ποτέ δέντρο. Γι’ αυτό και δεν αγαπώ τα Χριστούγεννα, άλλωστε. Δεν τα έχω βιώσει», είχε πει η σπουδαία ηθοποιός που έφυγε από τη ζωή το 2007.
«Στο σπίτι μας, από την ώρα που πέθαναν η μάνα μου, ο πατέρας μου και ο θείος μου είχαμε μόνιμο πένθος, απαγορευόταν το ραδιόφωνο, η γιαγιά μου ήταν ντυμένη στα μαύρα, δεν είχα ποτέ χριστουγεννιάτικο δέντρο… Δεν με ενδιαφέρουν τα Χριστούγεννα, δεν τα θέλω, στεναχωριέμαι, δεν έχω καλές μνήμες. Όταν έκανα τα παιδιά μου, κι έπρεπε να στολίσω τα δέντρα, τα έκανα, αλλά δεν ήταν κάτι που πετούσα. Το έκανα για τα παιδιά μου με πολλή χαρά, αλλά μέχρι εκεί. Με θλίβουν τα Χριστούγεννα, δεν περνάω καλά, δεν με αφορούν», είχε πει σε άλλη συνέντευξη.
Παρά τις δυσκολίες, η Ζωή Λάσκαρη εξελίχθηκε σε μία από τις πιο λαμπερές και δυναμικές προσωπικότητες του ελληνικού κινηματογράφου, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα της στην τέχνη.
Ζωή Λάσκαρη: Η στιγμή που την σημάδεψε και δεν γιόρταζε ποτέ τα Χριστούγεννα
Η Ζωή Λάσκαρη δεν γιόρταζε ποτέ τα Χριστούγεννα, αφού είχε “χάσει” τους γονείς της όταν εκείνη ήταν πολύ μικρή και δεν έζησε ποτέ γιορτινή ατμόσφαιρα στην παιδική της ηλικία.
Ειδικότερα, ο πατέρας της, Κωνσταντίνος, σκοτώθηκε στον Εμφύλιο, όταν εκείνη ήταν μόλις 8 μηνών, ενώ η μητέρα της πέθανε όταν η ηθοποιός ήταν 7 ετών και μεγάλωσε με τον παππού και τη γιαγιά της σε ένα σπίτι που είχε διαρκώς πένθος, χωρίς στολισμένα δέντρα ή εορταστική ατμόσφαιρα.
Όπως είχε εξομολογηθεί, δεν αγάπησε ποτέ τα Χριστούγεννα, καθώς δεν είχε βιώσει την χαρά αυτών των ημερών στην παιδική της ηλικία.
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια της Ζωής Λάσκαρη
Όπως χαρακτηριστικά είχε υπογραμμίσει «ήμουν οκτώ μηνών όταν σκότωσαν τον πατέρα μου, στα 24 του, στον εμφύλιο. Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν επτά χρονών. Η απώλεια των γονιών είναι ένα κενό που δεν αναπληρώνεται ποτέ. Δεν έζησα Χριστούγεννα. Στο σπίτι είχαμε συνέχεια πένθος. Δεν στολίσαμε ποτέ δέντρο. Γι’ αυτό και δεν αγαπώ τα Χριστούγεννα, άλλωστε. Δεν τα έχω βιώσει».
Τα Χριστούγεννα προκαλούσαν θλίψη στη Ζωή Λάσκαρη
Και πρόσθεσε «στο σπίτι μας, από την ώρα που πέθαναν η μάνα μου, ο πατέρας μου και ο θείος μου, είχαμε μόνιμο πένθος, απαγορευόταν το ραδιόφωνο, η γιαγιά μου ήταν ντυμένη στα μαύρα, δεν είχα ποτέ χριστουγεννιάτικο δέντρο… Δεν με ενδιαφέρουν τα Χριστούγεννα, δεν τα θέλω, στεναχωριέμαι, δεν έχω καλές μνήμες. Όταν έκανα τα παιδιά μου, κι έπρεπε να στολίσω τα δέντρα, τα έκανα, αλλά δεν ήταν κάτι που πετούσα. Το έκανα για τα παιδιά μου με πολλή χαρά, αλλά μέχρι εκεί. Με θλίβουν τα Χριστούγεννα, δεν περνάω καλά, δεν με αφορούν».
