Αλέξης Κούγιας: Από ένα ακόμη τραγικό γεγονός στιγματίστηκε η σημερινή ημέρα, 28 Φεβρουαρίου, καθώς πέρα από το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, άφησε την τελευταία του πνοή ο Αλέξης Κούγιας, έπειτα από χρόνια μάχη με τον καρκίνο.
Ο γνωστός ποινικολόγος, Αλέξης Κούγιας, που πέθανε μετά από πολυήμερη νοσηλεία στη ΜΕΘ ιδιωτικού νοσοκομείου του Φαλήρου, αφήνει πίσω του τα δύο παιδιά του, Χρήστο και Μάρια, καθώς και ένα ξακουστό δικηγορικό γραφείο με δεκάδες πολύκροτες υποθέσεις.
Η μάχη του Αλέξη Κούγια με τον καρκίνο ήταν γνωστή, ωστόσο ξαναήρθε στο προσκήνιο τον Ιανουάριο του 2025, μετά τις δηλώσεις που έκανε μπροστά στις κάμερες, όπου η εικόνα του ήταν ιδιαίτερα καταβεβλημένη.
Τότε, εξαντλημένος και με φωνή που δύσκολα έβγαινε, μιλούσε για την υπόθεση του Ράζβαν Λουτσέσκου, του οποίου είχε αναλάβει τη νομική εκπροσώπηση.
«Η συνέντευξή μου εκεί δόθηκε μετά από μία πολύωρη διαδικασία και μετά από μία ολοήμερη παρουσία μου στα δικαστήρια, στο Εφετείο χθες το πρωί. Είναι γνωστό το πρόβλημά μου εδώ και τρία χρόνια. Το αντιμετωπίζω, οι γιατροί μου λένε ότι δεν πρέπει να ανησυχώ και γι’ αυτόν τον λόγο είμαι καθημερινά 10 ώρες στα δικαστήρια και στο γραφείο μου», είχε δηλώσει την επόμενη ημέρα, στις 9 Ιανουαρίου, ο Αλέξης Κούγιας στην κάμερα του Happy Day.
Αλέξης Κούγιας: Τι έλεγε για την κατάσταση της υγείας του
Λίγες ώρες μετά την τηλεφωνική επικοινωνία με το Happy Day, ο Αλέξης Κούγιας είχε εμφανιστεί μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και είχε απαντήσει τόσο για το πρόβλημα υγείας του όσο και για τα αρνητικά σχόλια που δέχθηκε.
Ο Αλέξης Κούγιας είχε πει χαρακτηριστικά: «Είμαι 75 ετών και παρά την ηλικία μου, έχω τέτοιο πάθος με τη δικηγορία, που πλέον δεν είναι θέμα οικονομικού ενδιαφέροντος, γιατί έχω γίνει πλούσιος από τη δικηγορία εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Εδώ και περίπου 50 χρόνια, από τα ξημερώματα μέχρι τα άγρια χαράματα, είμαι στα δικαστήρια. Από πολύ μικρή ηλικία αντιμετώπισα πολύ σκληρά τη ζωή. Ήμουν 18 ετών και επειδή είχα τρέλα με τις μηχανές σακατεύθηκα. Το κεφάλι μου είναι γεμάτο από ουλές, τρία χρόνια μπαινοέβγαινα στο ΚΑΤ. Η μητέρα μου με αναπηρικό αμαξίδιο με πήγαινε στο πανεπιστήμιο. Από 25 ετών παλεύω μέσα στα δικαστήρια και έχω εισπράξει μεγάλη ικανοποίηση».
«Αν κάποιοι έμπλεξαν και τον γιο μου σε αυτή την υπόθεση, λυπάμαι πολύ. Εγώ πήγα και έκανα εγχείρηση καρκίνου χωρίς να το γνωρίζει κανείς. Πήρα το αυτοκίνητό μου στις 5 το πρωί, μπήκα στο χειρουργείο στις 7 η ώρα και βγήκα το απόγευμα. Στα παιδιά μου έλεγα ότι είμαι διακοπές, τα παιδιά μου το πίστεψαν. Οι συνεργάτες του γραφείου μου νόμιζαν ότι είμαι στην Ελβετία για μια υπόθεση και αντιμετωπίζω τη ζωή με αυτόν τον τρόπο. Ο καρκίνος είναι μια αρρώστια που δε θέλεις να έρθει, αλλά αν έρθει πρέπει να τον βάλεις στην καθημερινότητά σου. Εγώ τον έχω βάλει εδώ και τρία χρόνια. Εγώ θα φύγω από τη ζωή ή μέσα σε ένα δικαστήριο ή μέσα σε ένα γήπεδο. Αυτό που ζητώ όμως είναι να υπάρχει ένα μέτρο», είχε συμπληρώσει ο γνωστός ποινικολόγος.
