Ο Βασίλης Καΐλας αποτελεί το παιδί-θαύμα του ελληνικού κινηματογράφου έχοντας στο ρεπερτόριο του μερικές από τις πιο συγκινητικές σκηνές στον ελληνικό κινηματογράφο. Τι κάνει όμως σήμερα και με τι ασχολείται στα 70 του χρόνια.
Λίγα λόγια για τον Βασίλη Καΐλα
Ο Βασίλης Καΐλας, γεννημένος στην Αθήνα το 1953, είναι Έλληνας ηθοποιός. Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, πλάι στην Έλλη Λαμπέτη, με την ταινία, «Το τελευταίο ψέμα». Τότε ο Βασίλης ήταν 4 χρονών. Κι ενώ ήταν πολύ μικρός σε ηλικία, εν τούτοις αποκαλύφθηκε το ταλέντο του στον κινηματογράφο.
Η ιστορία του Βασιλάκη ξεκίνησε ξαφνικά. Από τη μία στιγμή στην άλλη. Όταν ήμουν τεσσάρων ετών, το 1957, είχα την τύχη να μένω με τους γονείς μου στην ίδια πολυκατοικία με την Έλλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Χορν. Μια μέρα, καθώς έπαιζα στην είσοδο της πολυκατοικίας, άνοιξα την πόρτα για να μπει ένας κύριος είχε πει ο ηθοποιός.
Ήταν ο Κακογιάννης που είχε έρθει από το εξωτερικό για να γυρίσει την ταινία “Το τελευταίο ψέμα”. Με πλησίασε, με ρώτησε πως με λένε και ανέβηκε έπειτα στο διαμέρισμα της Λαμπέτη» θυμάται ο Βασίλης Καΐλας και συνεχίζει:
«Εκεί, της είπε ότι συνάντησε στην είσοδο ένα αγοράκι, το οποίο ήθελε να παίξει στην ταινία που ετοίμαζαν. Της είπε ότι ήμουν κάτι ξεχωριστό. Έτσι κατέβηκαν μαζί κάτω, με βρήκαν και πήγαμε στον πατέρα μου για να του μιλήσουν. Τον έπεισαν κι έτσι έπαιξα για πρώτη φορά στο “Τελευταίο ψέμα”.
Ήμουν μόλις τεσσάρων ετών και δεν καταλάβαινα τι έκανα. Μου έλεγαν θα πεις αυτό, με αυτό τον τρόπο και το έκανα, καθώς έτσι διασκέδαζα» λέει και προσθέτει: «Έπειτα ήρθε ένας μικρός ρόλος, ο ρόλος του μικρού Αργύρη στο “Η κυρά μας η μαμή” με τη Γεωργία Βασιλειάδου, που κλήθηκε για να με ξεματιάσει» συνεχίζει χαμογελώντας και βυθίζεται στις αναμνήσεις του.
Πολύ σύντομα καθιερώθηκε σε χαρακτηριστικούς δεύτερους, (αλλά και πρώτους ρόλους σε ταινίες της Μαρίας Πλυτάς όπως, Λουστράκος, Εμποράκος) κ.ά. Αργότερα πέρασε στο θέατρο. Το 1985 ήταν ο πρωταγωνιστής της ταινίας, «Πήρες πτυχίο».
Η καριέρα του Βασίλη Καΐλα
Ο Βασίλης Καΐλας συμμετείχε συνολικά σε 117 ταινίες, όχι μόνο ελληνικές αλλά και ξένες.Εμεινε στην ιστορία ως το παιδί-θαύμα του ελληνικού κινηματογράφου. Και όσο και αν άλλαξε, παραμένει ακόμη ένα άδολο «παιδί» αφού για την αγάπη του για το θέατρο έχει χάσει μέχρι τώρα πολλά λεφτά. Και όμως, δεν το μετανιώνει.
Τον Βασιλάκη Καΐλα τον λατρέψαμε μέσα από τους «πονεμένους» ρόλους του… Τα χρόνια πέρασαν, το κλάμα στέρεψε, οι χρυσές εποχές του καλού κινηματογράφου έσβησαν, όχι όμως και ο γλυκός λουστράκος που τόσο αγαπήσαμε. Τόσο στην ταινία όσο και στην προσωπική του ζωή πάλεψε με τη φτώχεια και τις κακουχίες, αλλά δεν το έβαλε κάτω και τα κατάφερε…
Η αλλαγή στην καριέρα του
Το 2010, ο Βασίλης Καΐλας αποφάσισε να κατέβει σαν υποψήφιος δήμαρχος στο Λαγονήσι, ενώ ήταν δημοτικός σύμβουλος. Ωστόσο, μεγαλώνοντας δεν ακολούθησε την καριέρα του ηθοποιού, γράφοντας ένα βιβλίο για την ζωή του πριν από 6 χρόνια με τίτλο «Ένα παιδί μετράει τα πλάνα» όπου εξιστορεί την ζωή του, ξετυλίγοντας 30 χρόνια του ελληνικού κινηματογράφου και προσδοκώντας να μεταφέρει τον αναγνώστη στον χαμένο ρομαντισμό εκείνης της εποχής.
Ο Βασίλης Καΐλας βέβαια έχει επιλέξει να κρατά την προσωπική και οικογενειακή του ζωή σε χαμηλούς τόνους, αυτή τη φορά αποφάσισε να κάνει μια εξαίρεση και να μοιραστεί τη χαρά του με τον κόσμο. Όπως έχει αποκαλύψει σε παλαιότερες συνεντεύξεις του, μπορεί η κινηματογραφική του ζωή να ήταν κατά κανόνα… αξιολύπητη, όμως στην προσωπική ζωή του δηλώνει ευτυχής: «Ευτυχώς η ζωή μού τα ’φερε μια χαρά. Δόξα τω Θεώ.
Έχω μια υπέροχη κόρη και μια υπέροχη γυναίκα, την Άννα. Το αστείο είναι ότι πάντα φοβόμουν να φλερτάρω λόγω δημοσιότητας. Πίστευα ότι οι γυναίκες δεν γνωρίζουν τον Βασίλη Καΐλα, αλλά τον Βασιλάκη των ταινιών. Ευτυχώς, η γυναίκα μου δεν ήξερε τι δουλειά έκανα καθώς δεν έβλεπε ταινίες. Όταν το κατάλαβε, ήταν αργά. Την είχε πατήσει».
Σήμερα έχει πια αποσυρθεί, αφού πρώτα δούλεψε πίσω από τις κάμερες και τα φώτα της δημοσιότητας χαρίζοντας τη χαρακτηριστική φωνή του σε πολλούς παιδικούς ήρωες. Όμως στις μνήμες μας, εξακολουθεί ακόμα να παραμένει το φτωχό παιδάκι, το οποίο αγωνίζεται για να ζήσει.
Το αιώνιο παράπονο
Ο Βασίλης Καΐλας, λοιπόν, ο πασίγνωστος για τη συγκίνηση που σκορπούσε με τους ρόλους, σήμερα απολαμβάνει αυτά τα τόσα πολλά (και καλά) χρόνια δουλειάς. Ανθρωπος λιτός και ευγενής, δεν του αρέσει να μιλάει πολύ… Προτιμάει να μετράει πλάνα και στην «Ελευθερία» της Καλαμάτας, στην τελευταία του συνέντευξη, τα είπε όλα.
– Πώς έγινε η επαφή σας με το χώρο της υποκριτικής σε τόσο μικρή ηλικία;
«Εντελώς τυχαία. Εμενα στην ίδια πολυκατοικία με την Ελλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Χορν».
– Η πρώτη συνεργασία ήταν με Κακογιάννη – Λαμπέτη; Σε τι ηλικία και πώς προέκυψε;
«Ναι, ήταν η πρώτη συνεργασία, σε ηλικία τεσσάρων ετών. Προέκυψε τυχαία όπως είπα. Με συνάντησαν στην είσοδο της πολυκατοικίας».
– Είχατε αντιληφθεί το μέγεθος της «δουλειάς» που κάνατε τότε;
«Οχι βέβαια… και δεν το είδα ποτέ σαν δουλειά».
– Η αντιμετώπιση των φίλων, των συμμαθητών ποια ήταν;
«Ηταν φίλοι μου και συμμαθητές και τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει τις σχέσεις μας».
– Χαρακτηριστήκατε ως ο μικρός, φτωχός, άτυχος που παλεύει για την επιβίωση. Αυτό σας δημιούργησε πρόβλημα στην μετέπειτα πορεία σας στο χώρο;
«Κανένα πρόβλημα γιατί οι άνθρωποι πάλευαν για την επιβίωση με έντιμο τρόπο».
– Σας ενόχλησε ποτέ ότι το όνομά σας χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα σε φράσεις όπως: «Κλαίει σαν τον Καΐλα»;
«Οχι γιατί ένα πρόσωπο που ερμηνεύει ένα ρόλο δεν σημαίνει ότι είναι έτσι και στην ζωή του. Με ενοχλεί καμιά φορά που χρησιμοποιούν το όνομά μου και με ταυτίζουν με άτομα που δεν εκτιμώ γιατί έχουμε διαφορετική στάση ζωής».
– Εχει κυκλοφορήσει η αυτοβιογραφία σας με τίτλο «Ενα παιδί μετράει τα πλάνα». Ποια είναι τα πιο χαρακτηριστικά κινηματογραφικά πλάνα που θυμάστε;
«Δεν είναι αυτοβιογραφία. Το βιβλίο «Ενα παιδί μετράει τα πλάνα» είναι λεύκωμα και υπάρχουν πιο αναλυτικά οι απαντήσεις στα ερωτήματα. Το λεύκωμα είναι διαθέσιμο από τις εκδόσεις Αγγελάκη Χαριλάου Τρικούπη 41 στην Αθήνα».
– Τα πιο έντονα… πλάνα στην ζωή σας; (Εκτός δουλειάς)
«Η οικογένεια μου και η κόρη μου».
– Το σήμερα πού σας βρίσκει επαγγελματικά;
«Εκρινα ότι με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα καλύτερα να είμαι εκτός επαγγέλματος και μια και είχα τις προϋποθέσεις σύνταξης, είμαι πια ένας συνταξιούχος».
